Είναι ο πόνος, η οιμωγή, η θλίψη! Είναι όλα εκείνα που χαράζουν την καρδιά καθώς τα δάκρυα αυλακώνουν τα μάτια. Είναι η σύγκορμη ανατριχίλα που αναστατώνει το Είναι σου και σου ακυρώνει την αίσθηση του αυτοπροσδιορισμού. Είναι η ταπείνωση, η εκκωφαντική σιωπή, η ενοχή για την προδοσία που Του επεφύλαξε το ανθρώπινο γένος. Είναι τα καρφιά που οδηγούν στην υπερβατικότητα, το αίμα Του που νοτίζει τον κυτταρικό μας ιστό και το ξύδι που εκθέτει την υποκρισία μας.
Είναι το ψέμα μέσα στο οποίο εμφιαλώσαμε τις ζωές μας, τα φθηνά τερτίπια που κερνούν με ποτήρια αλαζονείας τις υπόδουλες ψυχές μας.
Είναι τα σφυριά και τα σκοινιά που πετάξαμε απ΄ τα χέρια μας, μη τυχόν και μας καταγγείλουν ως καρφωτές και δήμιους.
Κι έτσι πλύναμε τα χέρια μας και νομίσαμε ότι ξεπλύθηκε η βρώμικη ψυχή μας.
Ξεμπερδέψαμε με τη Σταύρωση αναμένοντας να περάσουν τα ζόρικα εικοσιτετράωρα προσφέροντας δυο κέρματα ελεημοσύνης και πέντε κουλούρια στον άστεγο.
Τι όμορφα που τηρήσαμε εκείνο που μας δίδαξε Εκείνος: «ο έχων δυο χιτώνας μεταδότω τω μη έχοντι και ο έχων βρώματα ομοίως ποιείτω.».
Μεγάλα αυτοκίνητα, ωραία σπίτια, πλούσια τραπέζια… και μια έπαρση να σφραγίζει τη θνητότητά μας!
Εκείνος δεν είχε κανένα περιουσιακό στοιχείο, καμιά λιμουζίνα, κανένα κότερο. Όχι δεν είχε φίλους χρηματιστές και τραπεζίτες… αυτούς τους πέταξε έξω απ΄ το Ναό. Μ ένα γαϊδουράκι εισήλθε στην Κανά και μόνο Αγάπη δίδαξε.
Η Μεγάλη Πέμπτη είναι το κάρφωμα του Ιησού στο Σταυρό, είναι όμως και το χαστούκι Του επάνω στα ανερυθρίαστα μάγουλά μας.
Η κατανυκτικότητα στον Καθεδρικό Ιερό Ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, επέφερε στους Αιγυπτιώτες πιστούς, μια έκρηξη λυγμού στα θεοσκότεινα δώματα της ψυχής τους.
Τα βλέμματά τους ένας λαβύρινθος αδιεξόδων καθώς άκουγαν τα 12 Ευαγγέλια της Χριστιανοσύνης.
Κι όταν ο Μακαριώτατος, έσερνε στους ώμους του τον Εσταυρωμένο σέρνοντας ταυτόχρονα το πονεμένο πόδι του, η σπασμένη φωνή του απ΄ τη συγκίνηση και η φωτισμένη απ΄ τα κεριά όψη του, λύγισαν κάθε ανθρώπινη αντίσταση προσποίησης. Άπαντες και άπασες βούρκωσαν. Προπορευόταν ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Πτολεμαΐδος κ. Παντελεήμων, Αρχιγραμματέας της Ιεράς Συνόδου με τον Πανοσιολογιότατο Αρχιμανδρίτη κ. Φιλάρετο, ενώ από τις αγιογραφίες αισθανόσουν να δακρύζουν αίμα οι διαχρονικές φιγούρες των Αγίων.
Ο Γενικός Πρόξενος κ. Ιωάννης Πυργάκης δεινός ιεροψάλτης με φωνητικές χορδές εκπαιδευμένες στη βυζαντινή μυσταγωγία, συνεπικουρούμενος από τον επίσης ιεροψάλτη εκπαιδευτικό κ. Αλέξανδρο Μπάση οδηγούσαν τους πιστούς στην ταπείνωση του εγωκεντρισμού και της επιτηδευμένης αθωότητας.
Την Μεγάλη Πέμπτη είμαστε όλοι ένοχοι! Όχι γιατί τον Σταυρώσαμε τότε εμείς. Αλλά γιατί εξακολουθούμε να τον Σταυρώνουμε ως κοινωνία ακόμα και σήμερα.
Η Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας παρούσα με τον Πρόεδρό της κ. Ανδρέα Βαφειάδη, τον Αντιπρόεδρό της κ. Νικόλαο Κόπελο, τον Οικονομικό της Επόπτη κ. Εμμανουήλ Τατάκη και δίπλα τους η Πρόεδρος του ΕΝΟΑ και Πτολεμαίου Α΄ κα Λιλίκα Θλιβίτου. Όλοι τους βίωσαν με σεβασμό και κατανυκτική σιωπή το μεγαλείο της Μεγάλης Πέμπτης!
Ο Ιερός Ναός πληγωμένος εξωτερικά απ΄ τις φθορές του αδηφάγου χρόνου τις οποίες η Ελληνική Κοινότητα δίνει αγώνα για να επουλώσει, πληγωμένος όμως και εσωτερικά απ΄ τη θλίψη του Θείου Δράματος, απέπνεε το μαύρο χρώμα της μελαγχολίας που η ημέρα επιβάλλει δια της Υπέρτατης Θυσίας.
Αιγυπτιώτες της Παροικίας , επισκέπτες των ημερών, εκπαιδευτικοί και νέα παιδιά σιωπηλά προσευχόντουσαν ή διάβαζαν τα ιερά κείμενα των Ευαγγελίων.
Οι Πρόσκοποι με επικεφαλής τον Γενικό Έφορο κ. Άρη Μαρκοζάνη, την παλιοσειρά κ. Τζόνι Μύρο και τους υπόλοιπους υψηλόβαθμους και λυκόπουλα, σε στάση προσοχής μήτε που κινήθηκαν.
Ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής Θεόδωρος Β΄, στο τέλος απευθύνθηκε στους πιστούς από καρδιάς και η λυγμώδης ομιλία του επιβεβαίωσε μέσα από τα σπαράγματα του λόγου του, πως η Μεγάλη Πέμπτη δεν είναι απλώς μια ημέρα του τελετουργικού της Μεγάλης Εβδομάδας, αλλά η Ημέρα που ο Ιησούς θυσιάστηκε για έναν και μόνο σκοπό: Την Αγάπη!!!
