Σαν σήμερα, πριν από ακριβώς 112 χρόνια, ξεκινούσε η θαυμαστή ιστορία ενός από τα μεγαλύτερα αλεξανδρινά παροικιακά σωματεία.

Ήταν στις 11 Απριλίου του 1909 το βράδυ, Σάββατο έπεφτε η μέρα, όπου εγκαινιαζόταν η μεγάλη αίθουσα του Συλλόγου Ελλήνων Επιστημόνων Αλεξανδρείας «Πτολεμαίος Α΄» που βρισκόταν στην οδό Nebi Daniel.

Η ίδρυση του σωματείου είχε γίνει στις 23 Νοεμβρίου του 1908, μετά από τέσσερα ολόκληρα χρόνια συζητήσεων μεταξύ των επιστημόνων (κυρίως ιατρών) που ήθελαν να συστήσουν το νέο αυτό επιστημονικό κύτταρο της πόλης.

Ο ιατρός Κ. Ζαμπάκος ήταν ο πρώτος Πρόεδρος, από την ημέρα εκείνη και για λίγους μήνες. Ήταν η εποχή που ο Σύλλογος στεγάστηκε περιστασιακά για λίγες εβδομάδες σε χώρους του μεγάρου Ζιζίνια, στην πλατεία Γαλλίας, με παράλληλες συγκεντρώσεις σε μία αίθουσα του Φιλολογικού Συλλόγου «Νέα Ζωή».

Πολύ σύντομα, στις αρχές του 1909, ο Ζαμπάκος παρέδωσε την προεδρία στον επίσης ιατρό Δημήτρη Δημητριάδη. Τότε, η έδρα μεταφέρεται σε ενοικιασμένο χώρο κτιρίου επί της οδού Ναμπί Ντανιέλ. Και αυτό είναι ακριβώς το μεγάλο γεγονός που καταγράφει ο «Ταχυδρόμος» εκείνης της εποχής, το οποίο και παρουσιάζουμε σήμερα και έχει την 112η επέτειο του γεγονότος.

Η μεγάλη και ιστορική αλεξανδρινή εφημερίδα, στις 8 Απριλίου του 1909, ανακοινώνει στη 2^η σελίδα της ότι μετά από τρεις ημέρες, το επερχόμενο Σάββατο 11 Απριλίου του 1909, θα εγκαινιαζόταν η νέα αίθουσα του Συλλόγου.

 

 

 

Η εκδήλωση έγινε και ήταν λαμπρή, καθώς διαβάζουμε το ρεπορτάζ που έγραφε η αλεξανδρινή εφημερίδα δύο μέρες αργότερα, στις 13 Απριλίου του 1909.

Ο συντάκτης του «Ταχυδρόμου» κάνει λόγο για μία «λαμπρά και μεγαλοπρεπή» τελετή, με ένα «εξόχως επιβλητικόν και εκπάγλως ωραίον και βαθύτατα συγκινούν θέαμα, όπερ παρουσίασε η μεγάλη αίθουσα του Συλλόγου».

 

 

Και όπως επισημαίνεται το «παρών» έδωσαν όλες οι αρχές: ο Γενικός Πρόξενος Σκωτίδης, ο Πρόεδρος της Κοινότητας Μπενάκης, ο Αντιπρόεδρος της Κοινότητας Συναδινός, ο Σαλβάγος.

 

 

 

Η «καλλιτεχνική τετράς» των αδελφών Κρασσά απέδωσε τον εθνικό ύμνο, με τους πάντες να χειροκροτούν, μέχρι που ο τότε Πρόεδρος, διαπρεπής οφθαλμίατρος Δημήτρης Δημητριάδης «απήγγειλεν έξοχον αληθώς λόγον, λαβών ως θέμα προς ανάπτυξιν του σκοπού όν επιδιώκει ο Σύλλογος την ανυπολόγιστον ευεργετικήν υπέρ των ελληνικών γραμμάτων και του ελληνικού πολιτισμού δράσιν του πρώτου μετά τον θάνατον του Αλεξάνδρου, Έλληνος βασιλέως της Αιγύπτου Πτολεμαίου, το όνομα του οποίου φέρει και ο Σύλλογος των Ελλήνων Επιστημόνων». Ο Πρόξενος ευχαρίστησε τους ιδρυτές του Συλλόγου.

 

 

Το ρεπορτάζ γράφει ότι ακολούθησε μουσική βραδυά και ένα «κομψότατο και πλουσιώτατο κυλικείον, εν μέσω δε δαψιλών σπονδών καμπανίτου αντηλλάσσοντο θερμαί ευχαί υπέρ ευοδώσεως του λαμπρού Σωματείου και εκπληρώσεως του μεγάλου σκοπού ον επιδιώκει».

 

 

 

Σύμφωνα με τις σημερινές πηγές, ο «Πτολεμαίος Α΄» παρέμεινε στο χώρο αυτό μόνον τρία χρόνια, ωστόσο αποτέλεσε ένα από τα σημαντικότερα κομμάτια της ιστορίας του, από όλους τους Προέδρους που περάσανε, μέχρι τη σημερινή 25^η Πρόεδρο του ιστορικού σωματείου, και εκείνη ιατρός, η Δρ Λιλίκα Θλιβίτου.

Και έτσι, στο κτίριο πλέον της αείμνηστης Προέδρου Παναγιωτάτου (που υπήρξε Ευεργέτιδα και πάλι ιατρός), η ιστορία του ιστορικού αλεξανδρινού σωματείου συνεχίζεται…