Γιος του Γεωργίου Σαούλη από τα Γριζάτα της Κεφαλλονιάς και της Ιωάννας Δρακοπούλου από τα Δρακοπουλάτα του ίδιου νησιού, ο Αντώνης Σαούλης γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια το 1920, όπου και αποφοίτησε το 1938 από το Γαλλικό Λύκειο της πόλης λαμβάνοντας το «baccalaureat» πρώτος μεταξύ όλων των υποψηφίων της Αιγύπτου.

Ακολούθως, πήγε στην Αθήνα και φοίτησε στην Ανώτατη Σχολή Χημικών Μηχανικών του Πολυτεχνείου, παίρνοντας το πτυχίο του το 1943 παρά το γεγονός ότι βρέθηκε αποκλεισμένος λόγω του πολέμου και άνευ πόρων αναγκάστηκε να εργαστεί σκληρά για την επιβίωση του.

Παράλληλα, την περίοδο αυτή (1941-1943) ενεπλάκη με την εθνική αντίσταση ως στέλεχος της «Ιερής Ταξιαρχίας» και του «Ομήρου», αναγκαζόμενος τελικά αφού τον καταδίωκαν οι Γερμανοί το Νοέμβριο του 1943 να δραπετεύσει προς την Τουρκία. Αφιχθείς στην Αίγυπτο κατετάγη στην Αεροπορία και τον Απρίλιο του 1944 αναχώρησε με την 13η Μοίρα Ελαφρού Βομβαρδισμού στην Ιταλία, όπου παρέμεινε μέχρι την απελευθέρωση. Την περίοδο 1946-1960 διεύθυνε στην Αλεξάνδρεια το εργοστάσιο της μεγάλης βιομηχανίας κεραμικών προϊόντων «Δ. Κανελλάτου».

 

 

 

 

 

Ως αναγνώριση του έργου του, οι Αιγυπτιακές Αρχές το περιέλαβαν – ως μόνο ξένο – μεταξύ των Επιστημόνων του Εθνικού Ινστιτούτου Ερευνών του Καΐρου, ενώ έγινε μέλος της Αιγυπτιακής Επιτροπής Τυποποίησης και Σύμβουλος στο Αιγυπτιακό Υπουργείο Βιομηχανίας. Αργότερα, κατά την εθνικοποίηση του έγινε πρόταση από την Αιγυπτιακή Κυβέρνηση να αναλάβει τη Γενική Διεύθυνση όλων των βαρέων κεραμικών βιομηχανιών. Εν τω μεταξύ, και ενώ η κατάσταση στην Αίγυπτο άλλαζε άρδην, το καλοκαίρι του 1958 πήγε στην Ελλάδα και προέβη στην ανέγερση εγκαταστάσεων πλησίον της Ελευσίνας της Βιομηχανίας «Κερέμ», ένα είδος προγεφυρώματος στην Ελλάδα της αλεξανδρινής βιομηχανίας «Κανελλάτου».

Στα τέλη του 1958 ως το Μάιο του 1959 στάλθηκε κατόπιν επιλογής από το Ελληνικό Υπουργείο Συντονισμού στην Ολλανδία. Εκεί, στο Πολυτεχνείο του Delft γίνονταν διεθνούς επιπέδου συζητήσεις επί οργανώσεως βιομηχανιών, όπου και διακρίθηκε μεταξύ όλων των συμμετεχόντων. Λίγο μετά, στα 1960 – οπότε και εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα – άρχισε με κεφάλαια Αιγυπτιωτών η ανέγερση των εγκαταστάσεως της Βιομηχανίας Αμιαντοτσιμέντου «Ελλενίτ» στη Χαλκίδα. Αυτή η βιομηχανία ήταν αποτέλεσμα υποδείξεων και σκέψεων του Σαούλη, ο οποίος πίστευε ότι το αμιαντοτσιμέντο, άγνωστο ακόμα στην Ελλάδα, θα είχε σημαντική εξέλιξη στη χώρα μας. Το αποτέλεσμα ήταν η «Ελλενίτ» να εξελιχθεί σε μία από τις σημαντικότερες ελληνικές βιομηχανίες από απόψεως αποδόσεως και να θεωρείται διεθνώς μία από τις πρώτες στο είδος της. Το δε 1968, άρχισε να λειτουργεί μια δεύτερη βιομηχανική μονάδα στη Θεσσαλονίκη. Επικεφαλής της «Ελλενίτ» παρέμεινε ως την πώληση της στα μέσα της δεκαετίας του ΄90.

Από το 1970 ήταν μέλος του γενικού συμβουλίου του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών, διατελώντας και Αντιπρόεδρος του (1978-1988). Αντιπρόεδρος επίσης χρημάτισε και στον Πανελλήνιο Σύλλογο Εισαγωγέων (1975-1989), ενώ ήταν μέλος σε αρκετά Δ.Σ. σημαντικών βιομηχανικών οργανισμών. Παντρεμένος με την Αγγελική Γεωργέλου, με την οποία απέκτησε μία κόρη. Έφυγε από τη ζωή στις 3 Ιανουαρίου του 2005.

Ν. ΝΙΚΗΤΑΡΙΔΗΣ