Ήταν το 1881, όταν ξεκίνησε η μαγευτική ιστορία του «ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΥ», μιας από τις σημαντικότερες και ιστορικότερες εφημερίδες σε όλον τον Απόδημο Ελληνισμό.
Ξετυλίγοντας το νήμα του χρόνου 140 χρόνια πριν από σήμερα, διαπιστώνουμε ότι, όπως κάθε τι μαγευτικό, και ο «ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ» της Αλεξάνδρειας δεν ήταν καθόλου εύκολο τότε να δημιουργηθεί.
Στο πανηγυρικό φύλλο της 1ης Ιανουαρίου του 1971, διαβάζουμε στο βασικό άρθρο του Ντίνου Κουτσούμη ότι εκείνη την εποχή, στα τέλη του 19ου αιώνα, ούτε τυπογραφεία διέθετε η εφημερίδα, ούτε γραφεία, ούτε άλλες διευκολύνσεις. Το μόνο που κατείχε ήταν μία κάσα από στοιχεία που έφτασαν από τον Πειραιά στην Αλεξάνδρεια, με τα οποία άρχισαν να τυπώνονται τα διακόσια μόνον φύλλα της εφημερίδας καθημερινά. Και όλα αυτά, με ιδρώτα, μόχθο, αγωνία και προπάντων, ψυχή!… Αυτή όμως ήταν η ψυχή που ώθησε τον «ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ» σε έπαλξη, σε προμαχώνα που έμεινε απόρθητος.
Και όπως συμπληρώνει με συγκινητικό τρόπο ο Ντίνος Κουτσούμης στο πρωτοσέλιδο άρθρο εκείνης της ημέρας:
«Ο «Ταχυδρόμος» αποτελεί σπάνιο σύμβολο Ελληνικού δημιουργικού πνεύματος. Γονάτισε πολλές φορές, αλλά δεν έπεσε. Είδε την αγαλλίαση της δόξης και γνώρισε την κατάθλιψη της παρακμής. Είδε ουρανούς γαλάζιους και αντιμετώπισε μπόρες απειλητικές. Ένιωσε την καρδιά του να σφύγγεται αλλά την ένιωσε και να μετουσιώνει τους παλμούς του σε σάλπισμα.
Μάλιστα, σημειώνει την ιστορική αγωνιστικότητα της εφημερίδας με τον διευθυντή του, τον Λιάτση, να μη διστάζει να τα βάλει ακόμη και με τον Αβέρωφ, ο οποίος τότε φυλάκισε τον δημοσιογράφο, αλλά τον απελευθέρωσε αμέσως μετά από την πίεση που ασκήθηκε από τους Αλεξανδρινούς παροίκους που έφτασαν να επιτεθούν και εναντίον του τότε Προξενικού κρατητηρίου!…
«Εβγήκαν βέβαια και άλλες εφημερίδες εκτός από τον «Ταχυδρόμο», τονίζεται. Αλλά, αυτός εκράτησε τα πρωτεία της αντοχής, ζυμώθηκε με τον Ελληνισμό της Αιγύπτου, έγινε σάρκα από τη σάρκα του, παλμός από τον παλμό του. (…) Οι σελίδες του είναι μία μικρή ιστορία της Ελλάδας και από το ξεφύλλισμα των κιτρινισμένων φύλλων του, αναδύεται το μακρινό όραμα των μεταναστών που έζησαν εδώ και πέθαναν πριν προλάβουν να ξαναϊδούν τον καπνόν της Ιθάκης των…»
Μάλιστα, ο αείμνηστος Ντίνος Κουτσούμης αναδεικνύει την τεράστια προσφορά του «ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΥ», καθώς η εφημερίδα έχοντας γραφεία πλέον στην Αλεξάνδρεια, υπήρξε επί σειρά δεκαετιών ο αγγελιοφόρος που εισχωρούσε σε όλα τα χωριά της Αιγύπτου, όπου κι αν υπήρχε Έλληνας, από το άγονο Ασουάν μέχρι τα μακρινά φελαχοχώρια, φέρνοντας παντού τα μηνύματα του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας.
«Ήταν αυτός ο αφανής ψυχικός κρίκος με τη μακρινή Ελλάδα, ήταν ο σύντροφος του Έλληνος που η βιοπάλη τον είχε ρίξει στην πιο απόμερη γωνιά της Αιγύπτου. Διότι, μπορεί εκεί να μην έφτανε ο Παπάς ή ο Δάσκαλος… Έφτανε όμως ο «ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ»…»