Έδρα Διαλόγου των Πολιτισμών γίνεται το περίφημο Μέγαρο Αντωνιάδη στην Αλεξάνδρεια

Ένα εκπληκτικά όμορφο κτίριο, μέσα από το οποίο αναδύεται ένα από τα σημαντικότερα κομμάτια της ελληνικής ιστορίας της Αλεξάνδρειας, το περίφημο Μέγαρο Αντωνιάδη, μετατρέπεται σε Έδρα Διαλόγου των Πολιτισμών, με πρωτοβουλία της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας.

Την εξαιρετική πρωτοβουλία που αποτελεί μεγάλη αυτή είδηση που τιμάει τον Αιγυπτιώτη και δη Αλεξανδρινό Ελληνισμό, και οδηγεί στην αξιοποίηση του ελληνικού αυτού μεγάρου, που είναι σαν ένα πραγματικό παλάτι, την ανακοίνωσε στον ίδιο τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Προκόπη Παυλόπουλο, ο Δ/ντής της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας, κατά τη συνάντησή τους στην Αθήνα, στο Προεδρικό Μέγαρο, στις 27 Αυγούστου.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

 

Να σημειωθεί ότι το Μέγαρο του Σερ Τζον Αντωνιάδη είναι κτισμένο σε μία τεράστια έκταση 478 στρεμμάτων κοντά στο δημόσιο πάρκο της Νόζχα. Επρόκειτο για την εξοχική κατοικία του Αντωνιάδη, στην οποία φιλοξενούνταν όσοι ξένοι ευγενείς και ηγεμόνες επισκέπτονταν την Αλεξάνδρεια.

Δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι τα εξής:

Το 1869, όταν η βασίλισσα της Γαλλίας Ευγενία φθάνει στην Αίγυπτο για τα εγκαίνια της διώρυγας του Σουέζ, φιλοξενείται στο μέγαρο Αντωνιάδη.

Το 1888, οι διάδοχοι του ρωσικού θρόνου περιηγούνται με τρένο την Αφρική. Αφού τους υποδέχεται ο ίδιος στο σιδηροδρομικό σταθμό, τους μεταφέρει και τους ξεναγεί με τις προσωπικές του άμαξες και τους φιλοξενεί στο μέγαρό του. Εκεί τους επισκέπτονται οι επίσημες αρχές της Αιγύπτου!

Ο κήπος, πού περιέβαλλε το μέγαρό του, ήταν γεμάτος με μαρμάρινα αγάλματα. Το 1922, ο γιος του, Αντώνιος, τον δώρισε στον βασιλιά της Αιγύπτου και αργότερα στο Δήμο Αλεξανδρείας, με τον όρο να αποκαλείται εσαεί Κήπος Αντωνιάδη. Την ονομασία αυτή διατηρεί μέχρι σήμερα και αποτελεί τουριστικό αξιοθέατο της πόλης.

ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΣΕΡ ΤΖΟΝ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗΣ

Ο Ι. Αντωνιάδης γεννήθηκε το 1818 στο χωριό Κορνός Λήμνου. Γονείς του ήταν ο Αντώνιος (;-1856) και η Διασυνούδα (;-1884), οι οποίοι του ενέπνευσαν την αγάπη για την πατρίδα και για την οικογένεια. Εκείνα τα χρόνια, τα αγόρια των φτωχών οικογενειών της Λήμνου συνήθιζαν να μεταναστεύουν στην Αίγυπτο, προς αναζήτηση τύχης, αφού στο νησί δεν είχαν άλλη προοπτική, παρά να γίνουν “κεχαγιάδες”, όπως ονομάζονταν στην τοπική κοινωνία οι δουλοπάροικοι των Τούρκων ή των Ελλήνων γαιοκτημόνων.

Στην Αίγυπτο, στα «Μισίρια», όπως τα αποκαλούσαν, δούλευαν κάποια χρόνια, συνήθως ως μικροέμποροι, αποκτούσαν μία μικρή περιουσία και ήταν σε θέση να ενισχύσουν τις οικογένειές τους, να προικίσουν τις αδερφές τους και αν οι δουλειές πήγαιναν καλά, να καλέσουν και τα υπόλοιπα αδέρφια τους εκεί. Αυτό έπραξε και ο νεαρός Αντωνιάδης, που αναφέρεται ότι εγκαταστάθηκε στην Αίγυπτο το 1833, σε ηλικία μόλις 15 ετών.

Αρχικά εργάστηκε ως λιμενεργάτης. Το 1843, τον βρίσκουμε στην Αλεξάνδρεια να ασκεί το εμπορικό επάγγελμα, πιθανότατα με επιτυχία, αφού την ίδια χρονιά το όνομά του αναφέρεται ανάμεσα στους δωρητές του σχολείου και του νοσοκομείου της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας. Στη συνέχεια οι επαγγελματικές του δραστηριότητες παρουσιάζουν συνεχή ανοδική πορεία.

Διηγούνται ότι υπήρξε ευνοούμενος του ηγεμόνα της Αιγύπτου Μεχμέτ-Αλί, ο οποίος παλιότερα είχε ευεργετηθεί από τον πατέρα του Αντώνιο. Συγκεκριμένα, στα τέλη του 18ου αιώνα, γύρω στο 1890, ο Μεχμέτ-Αλί, πού καταγόταν από την Καβάλα, κατέφυγε στη Λήμνο διωκόμενος από το Σουλτάνο. Εκεί φιλοξενήθηκε από τον Αντώνιο Αντωνιάδη, ο οποίος τον έκρυψε σε μία μάντρα που διατηρούσε στην περιφέρεια του χωριού Κάσπακας. Στη συνέχεια τον φυγάδεψε στη Σμύρνη, από όπου διέφυγε στην Αίγυπτο, για να γίνει μετέπειτα μέγας και τρανός. Έτσι, όταν ο υιός Αντωνιάδης πήγε στην Αίγυπτο, ο Μεχμέτ-Αλί τον υποστήριξε στα πρώτα του βήματα. Από το 1857-58 ο Ιωάννης Αντωνιάδης γίνεται επιφανές δημόσιο πρόσωπο στην Αίγυπτο, ως ευνοούμενος του Σαΐντ-Πασά.

Πέθανε στην Αλεξάνδρεια το 1895.