Σε συγκινητική ατμόσφαιρα, ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Θεόδωρος χειροτόνησε την Κυριακή 16 Δεκεμβρίου, στον Άγιο Σάββα Αλεξανδρείας, το νέο Επίσκοπο Γκούλου και Ανατολικής Ουγκάντας, Σίλβεστρο, που θα υπηρετήσει μία από τις φτωχότερες περιοχές της Αφρικής

Μάλιστα, του έδωσε την ευχή του, την ευλογία του και την προτροπή του «να είναι πάντοτε ευγνώμονας για τους ευεργέτες του», παρουσία ου Γέροντα Μητροπολίτη Καμπάλας κ. Ιωνά (εκ του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας), του Μητροπολίτη Ρόδου κ. Κύριλλου (εκ του Οικουμενικού Πατριαρχείου), του Καθηγούμενου της Ιεράς Μονής της Παναγίας Σκιαδενής Ρόδου αρχιμανδρίτη Γενναδίου από κοινού με τη μητέρα του Νικολέττα.

Όπως ανέφερε ο νεοχειροτονηθείς Επίσκοπος Ανατολικής Ουγκάντας κ. Σίλβεστρος, «από την Ουγκάντα ξεκίνησε η Ορθόδοξη Ιεραποστολή στην υποσαχάρια Αφρική, από το μεγάλο έργο των αειμνήστων Ουγκαντέζων πατέρων πρωτεργατών της Ορθοδοξίας, Χριστοφόρο Σπάρτα και Οβαδία», οι οποίοι ήταν ντόπιοι και δεν ήλθαν από την Ελλάδα ή άλλες χώρες. Το έργο τους στήριξε το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας, επί Πατριάρχου κυρού Μελετίου και ακολούθησαν ο μακαριστός Μητροπολίτης Θεόδωρο Nankyama, αλλά και πολλοί αφρικανοί και Έλληνες ιερείς που συνεχίζουν μέχρι σήμερα να προσφέρουν αγόγγυστα στη διάδοση της ορθόδοξης πίστεως στην Αφρική.

Με τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας κ. Θεόδωρο, να προσθέτει, απευθυνόμενος στο νέο Επίσκοπο, ότι «η των Αλεξανδρέων Εκκλησία σε έταξε σε μια από τις ιστορικότερες και λαμπρότερες ιεραποστολικές περιοχές της δικαιοδοσίας της την οποία γνωρίζεις πολύ καλά διότι προέρχεσαι από αυτήν, την ιεραποστολική περιοχή της Ουγκάντα, εκεί, στην Ανατολική Αφρική, όπου βλάστησε για πρώτη φορά ο σπόρος της ορθοδοξίας στην αφρικανική ήπειρο».

 

 

 

 

 

Στο μυστήριο, συμμετείχαν επίσης ο Πατριαρχικός Επίτροπος Αλεξανδρείας Μητροπολίτης Άκκρας (Γκάνας) κ. Νάρκισσος, ο Πατριαρχικός Επίτροπος Καΐρου Μητροπολίτης Μέμφιδος (Ηλιουπόλεως Καΐρου) κ. Νικόδημος, ο Μητροπολίτης Νουβίας (Σουδάν) κ. Σάββας και ο Επίσκοπος Ολύμπου κ. Κύριλλος.

Την Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας εκπροσώπησε η Β΄ Αντιπρόεδρος κα Μαίρη Παυλίδου και ο Κοινοτικός Επίτροπος Δημήτρης Κάβουρας, ενώ παραβρέθηκαν η Πρόεδρος του Λυκείου Ελληνίδων Αλεξανδρείας κα Αλίκη Αντωνίου και η Πρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων Επιστημόνων Αλεξανδρείας «Πτολεμαίος Α΄» κα Λιλίκα Θλιβίτου.

Ο ΛΟΓΟΣ του

ΝΕΟΧΕΙΡΟΤΟΝΗΘΕΝΤΟΣ

ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΣΙΛΒΕΣΤΡΟΥ

«Μακαριώτατε Πάτερ και Δέσποτα,

Σεβασμιώτατοι, Θεοφιλέστατοι, Σεβάσμιοι Πατέρες, Εντιμότατοι Άρχοντες, Άδελφοι εν Χριστώ, άνθρωποί του Θεού αγαπημένοι.

Είναι μια μοναδική και ιδιαίτερη στιγμή της ζωής μου. Προσέρχομαι στο Άγιο θυσιαστήριο για να λάβω ο ελάχιστος, την χειροτονία εις τον τρίτο Βαθμό της Ιερωσύνης, το Αρχιερατικό αξίωμα. Βρίσκομαι σε απόρια μπροστά σ’ αυτό το μεγάλο Μυστήριο. Ευρισκόμενος ενώπιόν Σας Μακαριώτατε Πατριάρχα, τα λόγια είναι αδύνατα να εκφράσουν τούτο το μέγα και παράδοξο μυστήριο, γι’ αυτό επιτρέψτε μου να αναφερθώ μονάχα σε μερικά στάδια τις ταπείνης μου πορείας έως τη σήμερα, εκφράζοντας τις θερμές μου ευχαριστίες.

Φέρνω στην μνήμη μου αναμνήσεις απο τα παιδικά μου χρόνια. Την επιθυμία μου να αφιερώσω την ζωή μου στην διακονία του Κυρίου και της Εκκλησίας μας, με την καθοδήγηση των αγαπημένων γονιών μου, Μακάριο και Νικολέττα, οι οποίοι μάς έμαθαν ως ουσιαστικότερο πράγμα στην ζωή, την καλή σχέση μας με τον Θεό, με τον Κύριό μας Ιησού Χριστό και με τον κάθε συνάθρωπο. Τους ευγνωμονώ από καρδιάς!

Πολύ σπουδαία και καθοριστική υπήρξε η συνεισφορά, από τον Πνευματικό Πατέρα και Δεσπότη μας τον μακαριστό Μητροπολίτη Καμπάλας Θεόδωρο Nankyama, κοντά στον οποίο πολλά διδαχθήκαμε (και με τον οποίον Μακαριώτατε υπήρξατε αγαπημένοι και συνονόματοι).

Αλλά και μετά την κοίμησή του, ο Θεός μάς έστειλε και άλλο Πατέρα και Πνευματικό καθοδηγητή, τον πολυσέβαστο Γέροντα Μητροπολίτη Καμπάλας κ. Ιωνά, του οποίου την αγάπη και την εμπιστοσύνη στο πρόσωπο μου θυμάμαι από τα πρώτα εκείνα χρόνια που ήρθε ως νέος Μητροπολίτης στην Καμπάλα.

Μετά τα σχολικά μου χρόνια, με δική του ευλογία έφυγα για Θεολογικές σπουδές στην Αθήνα, πράγμα για το οποίο πάντα τον ευγνωμονώ. Ενθυμούμενος τα πρώτα φοιτητικά μου χρόνια στην Αθήνα, οφείλω να  αναφερθώ στους πατέρες της Ι. Μονής Αγ. Παρασκεύης στο Μάζι των Μεγάρων, οι οποίοι υπήρξαν για μένα οι πνευματικοί  προστάτες,  η πρώτη μικρή οικογένεια στην Ελλάδα, στους οποίους κατέφευγα πολλές φορές για πνευματική καθοδήγηση και βοήθεια. Μνημονεύω επίσης και τον αγαπημένο θείο και νονό μου τον Ελλισαίο Λουλέ, δεν τον ξεχνώ, ο Κύριος να τον αναπαύσει!

Με το πέρας των πανεπιστημιακών μου σπουδών, η πρόνοια του Θεού, άνοιξε μια νέα σελίδα στη ζωή μου, με τη συνάντηση και γνωριμία μου με τον πνευματικό μου πατέρα, πολυσέβαστο Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ρόδου κ.Κύριλλο.

Ενημερώνοντας τον Αγ. Καμπάλας, έλαβα την ευχή του να συνεχίσω την πορεία μου κοντά στον Σεβασμιώτατο κ. Κύριλλο, με  του οποίου την ευλογία, συμβουλή και καθοδήγηση, θα εγκατέλειπα την Αθήνα για να εγκατασταθώ στο όμορφο νησί της Ρόδου και στην Ιερά Μονή της Παναγίας της Σκιαδενής. Εκεί, μετά από λιγο καιρό, έβαλα μετάνοια  και ο Δεσπότης μου με έκειρε Μοναχό. Απο τα σεπτά χέρια του έλαβα και τη Χειροτονία εις Διάκονο και Πρεσβύτερο. Η μεγάλη εκκλησιαστική προσφορά του, ο σεβασμός στην εκκλησιαστική ευταξία και την απλότητά του, με δίδαξαν πολλά. Αλλά και η πατρική αγάπη του προς το πρόσωπό μου, με ενεθάρρυνε στο ιερατικό μου στάδιο. Είναι αλυσμόνητες οι εμπειρίες που φέρω στο νου μου στο Μοναστήρι της μετανοίας μου,  την «Κυρά τη Σκιαδενή», μαζί με τον πολυσέβαστο Καθηγούμενό μας Αρχιμ. Γεννάδιο και την όλη Αδελφότητα, τους οποίους ευχαριστώ για την άμετρη αγάπη τους.

 Επί 3 έτη διακόνησα στην Ι. Μητρόπολη Ρόδου με υπέροχους αδελφούς και συνεργάτες στην εκκλησιαστική διακονία αλλά και  πλήθος αξίων ανθρώπων από το νησί της Ρόδου.

Απο εκεί, Μακαριώτατε, όταν ήρθε ο καιρός που ώρισε ο Κύριος, κατόπιν συνεννόησης με τον Άγιο Ρόδου, με καλέσατε να έλθω κοντά σας εδώ στην Αλεξάνδρεια, όπου με πολύ χαρά και ενθουσιασμό υπάκουσα, σαν από τη φωνή του Θεού,  το τίμιο κάλεσμα σας.

Όλο αυτόν το διάστημα, διακονώντας πλησίον σας Μακαριώτατε, μέσα στο μεγάλο πανεπιστήμιο της Πατριαρχικής Αυλής, πολλά διδάχθηκα και βίωσα κοντά στην αγάπη Σας. Ευχαριστώ τον Σεβασμ. Άκκρας και Πατριαρχικό Επίτροπά Σας κ. Νάρκισσο, καθώς και όλους του εκλεκτούς αδελφούς της Αυλής, για την άψογη αγάπη και αρμονική συνεργασία που είχαμε.

Η Χάρις, η πρόνοια και το έλεος του Πανάγαθου Θεού, κατόπιν Σεπτής προτάσεώς σας, με εξέλεξε Επίσκοπο της νεοσύστατης Επισκοπής Γκούλου και Ανατολικής Ουγκάντας. Προσευχηθείτε η χάρη του Θεού να μου δώσει δύναμη και φώτιση, να φανώ άξιος της ευθύνης που λαμβάνω σήμερα. Θα καταβάλω κάθε προσπάθεια για το καλό της Εκκλησίας. Και αν δεν μπορέσω να λύσω κάποια τυχόν προβλήματα της Εκκλησίας, εύχομαι να μην προσθέσω.

Έχω όλη την ελπίδα ότι ο Μέγας Ποιμένας Κύριός μας, θα είναι βοηθός μου στη δύσκολη αποστολή που με περιμένει. Καλούμαι να επισκοπεύω την τοπική Αγία Εκκλησία, σε ένα τόπο που εξακολουθεί να υποφέρει από τις συνέπειες των εμφύλιων πολέμων, την εκμετάλευση  από εσωτερικά και εξωτερικά συμφέροντα, τη φτώχεια, τα προβλήματα υγείας, την έλλειψη εκπαιδευτικών εγκαταστάσεων, την απουσία οικονομικής ικανότητας των γονέων να εκπαιδεύσουν τα παιδιά τους, την δράση πολλών θρησκευτικών ομάδων, πολυάριθμων ομολογιών και διδασκαλιών, που αποπροσανατολίζουν τους ανθρώπους του Θεού σε εκείνες τις περιοχές.

Σε όλα αυτά καλούμαστε να συνεχίσουμε και να αυξήσουμε το ιεραποστολικό μας έργο, κηρύσσοντας το Ευαγγέλιο του Χριστού της αγάπης, της δικαιοσύνης και της ελπίδας, εκφράζοντας εμπρακτά την αλληλεγγύη μας εν Χριστώ, ανακουφίζοντας τους ταλαιπωρημένους αδελφούς.

Είμαι βέβαιος, ότι η δημιουργία της νεάς αυτής Επισκοπής, θα δώσει ώθηση στην όλη ιεραποστολή της Εκκλησίας μας στην Ουγκάντα, η οποία οφείλει και αξίζει, Μακαριώτατε, να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή του Ιεραποστολικού έργου, δυναμικά όπως από τα πρώτα της χρόνια. Διότι εκεί, στην Ουγκάντα ξεκίνησε η Ορθόδοξη Ιεραποστολή στην υποσαχάρια Αφρική, από το μεγάλο έργο των αειμνήστων Ουγκαντέζων πατέρων πρωτεργατών της Ορθοδοξίας, Χριστοφόρο Σπάρτα και Οβαδία, οι οποίοι μόνοι τους αναζήτησαν την Ορθοδοξία. Η Θεία Χάρη τούς οδήγησε σε επαφή με το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας, το οποίο (επί Πατριάρχου κυρού Μελετίου) ανταποκρίθηκε γρήγορα και θερμά να τους αγκαλιάσει και να τους καθοδηγήσει, να τους εισάξει στην Ορθόδοξη πίστη και να φροντίσει την συνέχιση της μεγάλης ιεραποστολική δράσης, από την οποία σήμερα βλέπουμε μια Αφρική γεμάτη από Ορθόδοξη Ιεραποστολή. Ας είναι η δική τους μνήμη αιώνια, καθώς και των συνεργατών που συνέχισαν το έργο, τον μακαριστό Μητροπολίτη Θεόδωρο Nankyama, τον π. Ειρηναίο Magimbi, τον π. Κύριλλο Pasha, πρωτοεργάτη στην Ανατολική Ουγκάντα, τον π. Ατίμ, πρωτοεργάτη στην Βόρεια Ουγκάντα, τους Έλληνες Πατέρες Ιεραποστόλους, που ενίσχυσαν πολύ την οργάνωση και συνέχιση της ιεραποστολής, όπως τον π.Νικόδημο Σαρίκα, τον π. Χρυσόστομο Παπασαραντόπουλο και άλλους.  Όλοι αυτοί, με μεγάλη αγάπη Κυρίου, αφοσίωση και στέρηση, δούλεψαν να διαδώσουν την Ορθόδοξη πίστη παντού. Ευχαριστούμε τον Θεό που τους έχουμε ως παραδείγματα μπροστά μας.

Μακαριώτατε, μετά τον Πανάγαθο Θεό, τη Υπεραγία Θεοτόκο και τους Αγίους της Εκκλησίας μας, εκφράζω τις θερμές εγκάρδιες ευχαριστίες μου προς εσάς, ο οποίος ως Πατέρας της Αφρικανικής Ορθοδοξίας, ως Πατριαρχής της Αγάπης, ως ο κατ’εξοχήν Ιεραπόστολος και το πρότυπο όλων μας, με δεχθήκατε με αγάπη και εμπιστοσύνη κοντά σας, καλώντας με στο Αρχιερατικό αξίωμα. Δεν υπάρχουν λόγια για να σας ευχαριστήσω!

Οφείλω επίσης, να ευχαριστήσω τον Σεβασμιώτατο Αγ. Μπουρούντι και Ρουάντας κ. Ιννοκέντιο, που στάθηκε πάντα δίπλα μου ως πατέρας, φίλος και πνευματικός σύμβουλος.

Συνεχίζοντας, εκφράζω τις ευχαριστίες μου προς όλους όσους βρίσκονται παρόν συμπροσευχόμενοι κατα την ιερή αυτή ώρα της προσωπικής μου Πεντηκοστής, αλλά και όλους όσους απουσιάζουν. Τα τίμια και πολυσέβαστα πρόσωπα, τους παρισταμένους Αγίους Αρχιερείς, τους σεβάσμιους Κληρικούς, σεβαστούς Καθηγητές μου, τους αγαπητούς αδελφούς και αδελφές που ήλθαν από την Ελλάδα και την Ουγκάντα, όλους τους αγαπητούς ανθρώπους του Θεού, ζητώ τις προσευχές, την αγάπη και την συγγνώμη πάντων όσων ως άνθρωπος έσφαλα.

Μακαριώτατε, ήρθε η ώρα να εναποθέσω ταπεινά τον εαυτό μου στα τίμια χέρια σας, με τα λόγια της Παναγίας μας,  όπως  μου είχε συμβουλεύσει ο πνευματικός μου ο Άγιος Ρόδου, να ανταποκρίνομαι πάντοτε με αυτά τα λόγια στην οποιαδήποτε κλήση της Εκκλησίας, καθ’ όλη την διακονία της ζωής μου, λέγοντας: «Ιδού ο δούλος Κυρίου, γέννητό μοι κατά το ρήμα σου»!»

Η ΑΝΤΙΦΩΝΗΣΗ

ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ

ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ

«Μὴ λέγε ὅτι νεώτερος ἐγώ εἰμι, ὅτι πρὸς πάντας, οὓς ἐὰν ἐξαποστείλω σε, πορεύσῃ, καὶ κατὰ πάντα, ὅσα ἐὰν ἐντείλωμαί σοι, λαλήσεις» (Ιερ., 1,7)

Παιδί μου Σίλβεστρε,

Η υπό εμέ Ιερά Σύνοδος επιβραβεύοντας την ακάματη εργα¬σία σου, τον ένθεο ζήλο σου, την βαθιά σου εκκλησιαστική συνείδηση, τους κόπους και την πολυποίκιλη διακονία σου, στην Εκκλησία του Αγίου και Ευαγγελιστού Μάρκου και στο πλαίσιο της παναφρικανικής της αποστολής και εφαρμόζοντας την ευαγγελική ρήση «Πορευθέντες εἰς τὸν κόσμον ἅπαντα κηρύξατε τὸ εὐαγγέλιον πάσῃ τῇ κτίσει» (Μαρκ., 16,15), σε εξέλεξε επίσκοπο της νεοσύστατης Επισκοπής Γκούλου και Ανατολικής Ουγκάντα και σήμερα σε καλεί να ανέβης στο ύπατο και μεγάλο μα και γλυκόπικρο και βαρύ σκαλί της Ιερωσύνης, όμως «ἀνδρίζου καὶ ἴσχυε, μὴ φοβοῦ μηδὲ δειλιάσης μηδὲ πτοηθῇς ἀπὸ προσώπου αὐτῶν, ὅτι Κύριος ὁ Θεός σου ὁ προπορευόμενος μεθ᾿ ὑμῶν ἐν ὑμῖν, οὔτε μή σε ἀνῇ, οὔτε μή σε ἐγκαταλίπῃ» (Δευτ., 31, 6).

Προέρχεσαι από τα σπλάγχνα της Αφρικής, αποτελείς σαρξ εκ της σαρκός της. Γνωρίζεις τους καημούς και τις λύπες του πονεμένου ανθρώπου της Αφρικανικής γη και γι’ αυτό διακόνησέ τον «ἐν ἐπιεικείᾳ καὶ πραΰτητι».

Η των Αλεξανδρέων Εκκλησία σε έταξε σε μια από τις ιστορικότερες και λαμπρότερες ιεραποστολικές περιοχές της δικαιοδοσίας της την οποία γνωρίζεις πολύ καλά διότι προέρχεσαι από αυτήν. Πρόκειται δια την ιεραποστολική περιοχή της Ουγκάντα. Εκεί, στην Ανατολική Αφρική, βλάστησε για πρώτη φορά ο σπόρος της ορθοδοξίας στην αφρικανική ήπειρο.

Στην Ουγκάντα εργάσθηκαν ιεραποστολικά με θυσιαστική διάθεση προσφοράς μη δώσαντες «ὕπνον τοῖς ὀφθαλμοῖς καὶ τοῖς βλεφάροις νυσταγμὸν καὶ ἀνάπαυσιν τοῖς κροτάφοις» (Ψαλ., 131, 4) ευσεβής χορεία ιεραποστόλων οι οποίοι είχαν προ των οφθαλμών τους το γραφικό ότι και οι αφρικανοί αδελφοί μας «ναοὶ θεοῦ εἰσὶν καὶ τὸ πνεῦμα τοῦ θεοῦ οἰκεῖ ἐν αυτοῖς» (Α΄ Κορ., 3, 16), και με πρωτεργάτη πάντων τον νυν Αρχιεπίσκοπο Τιράνων και πάσης Αλβανίας Αναστάσιο. Μετέφεραν το μήνυμα της χριστιανικής πίστης, ένα μήνυμα ελπίδας, αγάπης, την πίστη στην αξία του κάθε ανθρώπου, την πίστη στη ζωή και την Ανάσταση.       

Αναλαμβάνεις τας ψυχάς των αφρικανών ορθοδόξων της επισκοπής σου, μια μεγάλη ευθύνη ενώπιον του Θεού, την οποία μηδέποτε παραβλέψεις και με όλη σου τη δύναμη το απολωλός ζητήσεις καί τό πλανώμενον επιστρέψεις και εν αγάπη να στηρίξεις πάντας μη λησμονών τα λόγια του Κυρίου μας «ὁ ποιμὴν ὁ καλὸς τὴν ψυχὴν αὐτοῦ τίθησιν ὑπὲρ τῶν προβάτων» (Ιω., 10, 11).

 Διακόνησε το λαό του Θεού, γένου «τοῖς πᾶσι τὰ πάντα» (Α΄ Κορ., 9,3), Ο λαός της Αφρικής θέλει το αναστάσιμο και λυτρωτικό φως της ορθοδόξου ημών πίστεως,  γίνου εσύ το φως, γίνου η λυχνία «ἵνα οἱ εἰσπορευόμενοι βλέπωσιν τὸ φῶς»  (Λουκ., 8, 16). Γίνου «τῦπος τῶν πιστῶν ἐν λόγῳ, ἐν ἀναστροφῇ, ἐν ἀγάπῃ, ἐν πνεύματι, ἐν πίστει, ἐν ἀγνείᾳ» (Τιμ., 4,12). Μετέδωσε το φως της πίστης, το φως που ο αλεξανδρινός φάρος της Εκκλησίας μας εκπέμπει στην ιεραποστολή με την θυσιαστική προσφορά της αγάπης σου, με την νεανική σου φλόγα και τον ενθουσιασμό σου.

Μιμητής γένου, Σίβεστρε παιδί μου, των αγώνων και των  αγωνιών των πρώτων ιεραποστόλων. Δείξε την αγάπη σου, προσπάθησε να μη χαθεί ούτε μια ψυχή από το εμπιστευθέν πλήρωμα. Οδήγησέ τους στην ελευθερία της αγάπης η οποία πραγματώνεται με το Χριστό και εντός της αγκάλης του Χριστού διότι όπως λέγει ο Κύριος «ἐγώ εἰμι ἡ ἄμπελος, ὑμεῖς τὰ κλήματα. ὁ μένων ἐν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν αὐτῷ, οὗτος φέρει καρπὸν πολύν, ὅτι χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν» (Ιω., 15, 5). Στάσου βράχος ακλόνητος στο πλευρό των χριστιανών σου όταν οι τελευταίοι δέρνονται από τις καταιγίδες της ζωής. Στάσου φρουρός ακοίμητος στο δίκιο τους. Γένου Άγγελος παρηγορίας σπογγίζων τα δάκρυα στο κρεβάτι του πόνου τους και φως στο σκοτάδι της πλάνης και της απελπισίας τους. Γένου πατέρας των ορφανών, προστάτης των φτωχών και των κατατρεγμένων, τροφοδότης των πεινασμένων ώστε να οδηγήσεις τους πάντες στη σωτηρία, προ-βάλλοντας και επιβάλλοντας προς όλες τις κατευθύν-σεις την ευεργετική δύναμη της Εκκλησίας μας.

Πάντοτε αναφέρω στους λόγους μου και μεταφέρω την αγωνία μου για τα παιδιά της Αφρικής. Στάσου άγρυπνος παραστάτης των παιδών, των μικρών παιδιών διότι είναι η ελπίδα της Εκκλησίας, η ελπίδα της Αφρικής και η ελπίδα της ανθρωπότητος. Προστάτευσέ τα, δώσε τα ευκαιρίες να σπουδάσουν, να γίνουν και αυτά εμπνευσμένοι ιεραπόστολοι του κηρύγματος της αγάπης στην Αφρική και πολύτιμα στελέχη της Αγίας μας Εκκλησίας.

Εκεί που σε λίγο θα πας πλήρωσε την ψυχή σου από τον πόθο της βιώσεως του θελήματος του θεού, οπλίσου με αγαπητική και ηρωικά συνάμα διάθεση, φρόντισε να σκορπίσεις σε όλους τους ανθρώπους παρηγοριά και ελπίδα με την θερμή σου πίστη, με  την ευλάβεια σου, με την σεμνότητα και αγνότητα του βίου σου, με τον αδαμάντινο ήθος και το ακλόνητο του χαρακτήρος σου, με την  ανωτερότητα της ψυχής σου.

«Συγκακοπάθησον τῷ εὐαγγελίῳ κατὰ δύναμιν Θεοῦ» (Β΄Τιμ., 1,8). Μην τρομάζεις από το φόρτο των υποχρεώσεων. Δεν θα είναι ασήκωτο διότι θα ελαφρύνει το φορτίο αυτό ο εσταυρωμένος Χριστός· αυτός θα παραστέκει δίπλα σου και θα το κρατά. Σε οποιαδήποτε δυσκολία-τρικυμία μην λιποψυχήσεις, να τη διαβείς με θάρρος, να περπατήσεις πάνω στα κύματα σαν τον Πέτρο έχοντας κατά πρόσωπο τον εσταυρωμένο Χριστό. Ο Χριστός πάντοτε περιμένει με ανοικτή την αγκαλιά του να σε δεχθεί και το Πνεύμα το άγιο που «πάντα χορηγεῖ, βρύει προφητείας, ἱερέας τελειοῖ…, Ὅλον συγκροτεῖ τὸν θεσμὸν τῆς Ἐκκλησίας» (στιχ. ιδιόμελο, εσπερινού αποδόσεως Πεντηκοστής) θα ενοικεί εντός σου και θα καθαγιάζει τα έργα των χειρών σου. 

Εμπρός, λοιπόν, αγαπητέ μου Σίλβεστρε, εφοδιάσου με του «Μωϋσέως τὸ πρᾶον, Ἡλίου τὸν ζῆλον, Πέτρου τὴν ὁμολογίαν, Ἰωάννου τὴν Θεολογίαν. Ὡς ὁ Παῦλος, ἐκβοῶν μὴ παύσῃ τις ἀσθενεῖ καὶ οὐκ ἀσθενῶ; τὶς σκανδαλίζεται καὶ οὐκ ἐγὼ πυροῦμαι;…» (απόστιχο εσπερ. εορτής Μ. Βασιλείου).

Και έτσι πλήρης εφοδίων άπλωσε τα τίμια χέριά σου και «φόβῳ δέξαι τὸ χάρισμα, δάνεισε τῷ δεδοκότι, διάδος πτωχοῖς καὶ κτῆσαι φίλον τὸν Κύριον, ἵνα ὅταν ἔλθῃ ἐν δόξῃ, στῇς ἐκ δεξιῶν Αὐτοῦ καὶ ἀκούσῃς μακαρίας φωνῇς: Εὖ δοῦλε ἀγαθὲ καὶ πιστὲ εἴσελθε εἰς τὴν χαρὰν τοῦ Κυρίου σου» (Απόστιχο ιδιόμελο εσπερινού Μ. Τρίτης).