Πριν η Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας οργανωθεί σε φορέα, οι Έλληνες της Αλεξάνδρειας, με πρωτοβουλία κάποιων πρωτοπόρων, ανάμεσα τους και ο Μιχαήλ Τισίτσας, ίδρυσαν στο μοναστήρι του Αγίου Σάββα νοσοκομείο και σχολείο. Τα δύο αυτά ιδρύματα θεωρούνται η πρώτη μορφή της Ε.Κ.Α., η ανεπίσημη. Μορφή επίσημου οργανισμού η Ελληνική Κοινότητα αποκτά με την ιδρυτική συνέλευση της 25ης Απριλίου 1843 στο Συνοδικό του Αγίου Σάββα, παρευρισκομένων όλων των συνδρομητών. Ακολουθεί το κείμενο του πρακτικού της ιδρυτικής συνελεύσεως που έδωσε ζωή στην Ε.Κ.Α.:

«Εις την συνέλευσιν της Εικοστής πέμπτης Απριλίου του έτους Χιλιοστού οκτασιοστού τεσσαρακοστού τρίτου εν τω Συνοδικώ του Αγίου Σάββα περί σχολείου παρόντων των υποφαινομένων συνδρομητών εγένοντο αι εξής προτάσεις και αποφάσεις:

Επροτάνθη να βεβαιωθή ότι η συνδρομή να ενοείται υποχρεωτική τόσον διά τον παρόντα χρόνον καθώς και διά τους επακολούθους εν όσω υπάρχει αυτό το σχολείον, χωρίς κανένας να ημπορή να αποποιηθή την πληρωμήν της συνδρομής του.

Επροτάνθη τι πρέπει να διδάσκεται εις αυτό το σχολείον και απεφασίσθη να διδάσκεται χωρίς παρεκτροπήν, η Ελληνική Γλώσσα διά Διδασκάλων Αλληλοδιδακτικού και Ελληνικού και η Γαλλοϊταλική όπου την σήμερον αι συνδρομαί αρκούσιν, και εις το μέλλον προχωρούντα τα εισοδήματα να διδαχθώσι και άλλα μαθήματα.

Επειδή μέλλει να συστηθή αντιπροσωπία όλων των συνδρομητών, διά το δύσκολον των Γενικών Συνελεύσεων επροτάνθη να διωρισθή Πρόεδρος αυτής ο εκλαμπρότατος κύριος ΜΙΧΑΗΛ ΤΟΣΙΤΖΑΣ και έγινε δεκτός παμψηφί.

Επροτάνθη να γίνη εκλογή δώδεκα αντιπροσώπων όλων των συνδρομητών, η οποία να διοργανίση τα του Σχολείου γενικώς, κατά την ανωτέρω βάσιν της Διδασκαλίας και ενταυτώ να διοργανισθή αυτή η ιδία ως προς την διαχείρησιν της επιτροπικής υπηρεσίας καθ’ όλον το διάστημα του χρόνου αρχομένου από την στιγμήν όπου συστηθή το σχολείον αυτό το κοινόν και αρχίσωσι τα μαθήματα και εκλέχθησαν παμψηφί οι ακόλουθοι:

Ιωάννης Γ. Ίβος, Αναστάσιος Σωτήρη, Δημήτριος Αργυρίδης, Γεώργιος Πεστεμαλτζόγλου, Νικόλαος Τζάκαλης, Δημήτριος Κάσδαγλης, Σταμάτης Πρώϊος, Γεώργιος Μινώτος, Ιωσήφ Μπαχαδούρης, Μεγάλος Καλογιάννης, Δημήτριος Ποτέσσαρος και Γεώργιος Αδέπ.

Έγινεν επί τέλους δεκτή η πρώτη πρότασις ότι η συνδρομή θέλει είναι υποχρεωτική δι’ όλον τον καιρόν καθ’ όν θέλει υπάρχει αυτό το σχολείον χωρίς να ημπορεί κανένας να αποποιηθή αυτήν την πληρωμήν της συνδρομής του.

Διά το δύσκολον του να συγκροτείται η συνέλευσις πλήρης με όλους τους συνδρομητάς καθώς απεδείχθη εις την παρούσαν περίπτωσιν αποφασίζεται ότι εις κάθε συνέλευσιν ήτις θέλει συγκροτείται χρονικώς αφού κηρυχθή επ’ Εκκλησίας εις δύο κυριακάς κατά συνέχειαν και κατ’ αυτόν τον τρόπον προσκαλεσθώσιν οι συνδρομηταί, θέλουν συστίνη πλήρην την συνέλευσιν εκείνην, όσα μέλη συνελθούσιν εις αυτήν και τα ελειπόντα θέλουν είσθαι εις χρέος να παραδέχονται απροφασίστως τας πράξεις της συνελεύσεως.

Επροτάνθη εις την ιδίαν συνέλευσιν και η περί Νοσοκομείου υπόθεσις και αφού εσυζητήθη αρκούντως απεφασίσθη ότι οι ίδιοι αντιπρόσωποι και Πρόεδρος να ενεργήσουν και του Νοσοκομείου τα πάντα και την επιτροπικήν διαχείρησιν καθώς τα του σχολείου, και διά τα μέσα τα οποία χρειάζονται προς συντήρησίν του να γίνη μία καταγραφή προαιρετικής συνδρομής, η οποία και αυτή να είναι κατά τον ίδιο τρόπον υποχρεωτική ως και εκείνη του σχολείου.

Επί τέλους απεφασίσθη ότι εις κάθε συνέλευσιν τόσον γενικήν όσον και των αντιπροσώπων, θέλει αποφασίζεται διά της ψήφου των πλειόνων κάθε πρότασις και υπόθεσις και η μειοψηφία θέλει είναι υπόχρεος να συνυπογράφη με την πλειοψηφίαν τα αποφασισθέντα.»

Ακολούθησαν μία σειρά από συσκέψεις, καθώς επίσης και δωρεές, οι οποίες διαμόρφωσαν την μορφή που θα είχε η Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας το 1854 όταν πλέον θα συντασσόταν ο ΘΕΜΕΛΙΩΔΗΣ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ, το πρώτο της καταστατικό.

(Τα στοιχεία του παραπάνω κειμένου λήφθησαν από το βιβλίο «Η Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας. 1843-1993», του Ευθυμίου Σουλογιάννη)