Φωτογραφία κατά την επίσημη επίσκεψη του Οικουμενικού Πατριάρχη, στην Αλεξάνδρεια, με αφορμή να συγχαρεί τον νεοεκλεγέντα Πατριάρχη Αλεξανδρείας, αείμνηστο Πέτρο Ζ. Δεξιά στη φωτογραφία διακρίνεται η Σούλα Ζουέ, με κλειστά μάτια, μαύρη φούστα, κρατώντας το δώρο της ΕΚΑ, το οποίο θα προσέφερα μετά το πέρας του καλωσορίσματος μου.
ΑΝΤΙΟ ΣΟΥΛΑ
Η αγαπητή σε όλους μας Σούλα Ζουέ δεν βρίσκεται πια μαζί μας. Άφησε αυτόν τον άχαρο κόσμο για να ταξιδέψει σε έναν τόπο γεμάτο χαρά, ηρεμία και φως. Χαμογελαστή για πάντα θα τη θυμάμαι.
Είναι δύσκολο να ξεχάσει κανείς έναν άνθρωπο σαν τη Σούλα, που υπήρξε για δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια ο φύλακας άγγελος του γραφείου μου, ως Πρόεδρος της Πρεσβυγενούς μας Κοινότητας. Την θυμάμαι να με περιμένει κάθε πρωί με τους φακέλους στο χέρι, να μου υποδεικνύει τα τρέχοντα θέματα, να φροντίζει να υπογράψω την αλληλογραφία, να επισημαίνει ποια εισερχόμενα και εξερχόμενα έγγραφα χρειάζονταν προσοχή και να μου υπενθυμίζει τις συναντήσεις και τις υποχρεώσεις της ημέρας.
Κάθε χρόνο ένιωθα την αγωνία της να συλλέξει από όλους τους Κοινοτικούς Επιτρόπους και τους Προϊσταμένους των Εφορειών τα πεπραγμένα τους, ώστε να τα προσθέσει στη λογοδοσία, να τα δακτυλογραφήσει και να είναι έτοιμα για εκτύπωση. Θυμάμαι επίσης τις ευγενικές παραινέσεις της να ολοκληρώσω τον λόγο μου σε εύλογο χρόνο πριν από τις Γενικές Συνελεύσεις ή τις προσφωνήσεις όταν υψηλοί προσκεκλημένοι επισκέπτονταν την Κοινότητά μας. Είχε πάντα το άγχος να έχω τις ομιλίες μου έτοιμες, ώστε να τις δακτυλογραφήσει στα, όπως τα λέγαμε, «χαρτονάκια» που κρατούσα στο χέρι αντί για τις «άχαρες» σελίδες.
Η Σούλα γνώριζε πού και πώς να σταθεί, πότε να μιλήσει και πότε να σιωπήσει. Την διέκρινε μια έμφυτη διακριτικότητα και ευγένεια. Υπήρξε η «ήσυχη δύναμη» του γραφείου της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας, αλλά και η καλή μου φίλη. Ήταν ο άνθρωπος που έζησε και μοιράστηκε μαζί μου τις επιτυχίες, τις πίκρες, τις αγωνίες και τις ανησυχίες της μακρόχρονης κοινοτικής πορείας μου. Την χαρακτήριζαν η λεπτότητα, η ευγένεια, η υπομονή, η τιμιότητα και, πάνω από όλα, η εχέμυθη συμπεριφορά της.
Θυμάμαι επίσης, σε ώρες «εκρήξεών» μου για διάφορα φλέγοντα ζητήματα που αφορούσαν την Κοινότητα και τις σχέσεις της με φορείς, να ανοίγει διακριτικά την πόρτα του γραφείου μου, να με κοιτάζει προσεκτικά και να μου λέει χαμογελώντας: «Πρόεδρε, όλα καλά;». Αυτή η εκούσια παρένθεση με ηρεμούσε, κι εγώ απαντούσα: «Ναι, Σουλίτσα, όλα καλά», και εκείνη αποχωρούσε, αφήνοντας πίσω της το γλυκό και ηρεμιστικό χαμόγελό της.
Με το γλυκό χαμόγελό της θα ζει για πάντα στις καρδιές μας η αγαπημένη μας Σούλα, που σφράγισε με το πολύτιμο και υποστηρικτικό έργο της κάθε στιγμή της συνεργασίας της μαζί μου, αλλά και με τους προηγούμενους και μετέπειτα Προέδρους και Κοινοτικούς Επιτρόπους Αλεξανδρείας. Με ακούραστη αφοσίωση συνέβαλε στην εύρυθμη λειτουργία της Γραμματειακής Υποστήριξης, προσφέροντας ταυτόχρονα την αγάπη και τις δεξιότητές της σε κάθε πάροικο που είχε ανάγκη, αφήνοντας ανεξίτηλο το σημάδι της στην κοινότητά μας.
Μια ακόμα σελίδα της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας, γραμμένη με χρυσά γράμματα, κλείνει. Θα μας λείψεις, αγαπημένη μας Σούλα.
Επιτρέψτε μου, μέσα από αυτές τις λίγες γραμμές, να εκφράσω τα ειλικρινή συλλυπητήριά μου, προσωπικά και εκ μέρους της οικογένειάς μου, στον αγαπητό της γιο και καλό μου φίλο Βασίλη, που τόσο πολύ αγαπούσε, καθώς και στη σύζυγό του, Βασιλική.
Με αγάπη.
Στέφανος Π. Ταμβάκης
Επίτιμος Πρόεδρος της ΕΚΑ.
Αθήνα 09.12.25
