Στην Ιερά Μονή του Οσίου Σάββα του Ηγιασμένου, Τιμήθηκε η Εορτή του Αγίου Νεκταρίου, ενός εκ των σπουδαιοτέρων Αγίων της Ορθοδοξίας.

Ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ. Θεόδωρος Β΄, προεξήρχε της Θείας Λειτουργίας προσδίδοντας ιδιαίτερη αίγλη στο τελετουργικό της Κυριακής 9 Νοεμβρίου 2025.

Συμπροσευχόμενοι ήταν ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Γέρων Λεοντοπόλεως κ. Γαβριήλ, ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Ταμιάθεως κ. Γερμανός και ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Μαρεώτιδος κ. Δαμασκηνός – Πατριαρχικός Επίτροπος. Επίσης συμπροσευχήθηκαν οι Πανοσιολογιότατοι Αρχιμανδρίτες κοι: Αθανάσιος, Παϊσιος και Θεόφιλος εκ της Μητροπόλεως Πειραιώς όπου λειτουργεί, καθώς βρέθηκε στην Αλεξάνδρεια λόγω υποχρεώσεων και ο πατήρ Βενέδικτος.

Ο Γενικός Πρόξενος της Ελλάδας στην Αλεξάνδρεια κ. Ιωάννης Πυργάκης, στήριξε για άλλη μια φορά ιεροψαλτικώς την Θεία Λειτουργία, με την αρωγή του ψάλτη Ιωάννη Γενειατάκη.

Παρόντες επίσης ήταν προσκυνητές από την Αυστραλία και πλήθος ευσεβών πιστών.

Ο Μακαριώτατος, συγκινημένος, αναφέρθηκε στην ομιλία του στη ζωή του Αγίου Νεκταρίου, τον οποίο χαρακτήρισε «Άγιο της Υπομονής», καλώντας όλους να επικαλούνται τις πρεσβείες του θαυματουργού Αγίου.

Στη συνέχεια, ο Μακαριώτατος ευχήθηκε εγκάρδια στον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Λεοντοπόλεως κ. Γαβριήλ για τα ονομαστήριά του, καθώς και στον νέο Επίσκοπο Μαρεώτιδος και Πατριαρχικό Επίτροπο Αλεξανδρείας καλή δύναμη και πλούσια θεία Χάρη στο νέο του αρχιερατικό δρόμο.

*****

Λίγα λόγια για τον Άγιο Νεκτάριο στην Αλεξάνδρεια

Με την επιστροφή του στην Αλεξάνδρεια, χειροτονείται Ιερέας και 5 μήνες αργότερα, τοποθετείται γραμματέας του Πατριαρχείου. Μέσα σε δύο μήνες, αξιοποιώντας τη ρητορική του δεινότητα, προήχθη σε ιεροκήρυκα, λαμβάνοντας και θέση Πατριαρχικού επιτρόπου στο Κάιρο. Μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα, ο Νεκτάριος ανήλθε στην ιεραρχία του Πατριαρχείου, όντας ένας πολύ έμπιστος άνθρωπος στο πλευρό του Πατριάρχη.

Στις 15 Ιανουαρίου του 1889 θα ανακηρυχτεί επίσκοπος Πενταπόλεως Λιβύης μετά από την κοίμηση του επισκόπου της περιοχής Νείλου. Το πρακτικό της χειροτονίας του διασώζεται μέχρι και σήμερα (Πρακτικό εκλογής κωδ. 66, σελ. 394).

Η ραγδαία ανέλιξη του Νεκταρίου, δεν πέρασε απαρατήρητη από τους υπολοίπους επισκόπους. Ο Σωφρόνιος πλησίαζε τα 90 χρόνια ζωής και είχαν ξεκινήσει οι διαδικασίες διαδοχής του. Ο λαός, που είχε ευεργετηθεί από το πολυποίκιλο έργο του Νεκταρίου (κυρίως φιλανθρωπικό αλλά και ποιμαντικό και αντιαιρετικό) επιθυμούσε την άνοδο του στον πατριαρχικό θρόνο και σε συνδυασμό με την εύνοια του Σωφρονίου καθίστατο η πρώτη επιλογή.

Οι αντίπαλοί του γνωρίζοντας όλα αυτά, αποφάσισαν να τον παραμερίσουν, κατηγορώντας τον για υποκίνηση ανατροπής του Πατριάρχη Σωφρονίου, αλλά και με αόριστες ηθικές κατηγορίες.

Επίσης, μερίδα κληρικών, οι οποίοι πίστευαν ότι η τακτική λιτότητας και πενίας της Εκκλησίας, που ακολουθούσε ο Νεκτάριος ως επίσκοπος, θα επηρέαζε την οικονομική κατάσταση του Πατριαρχείου, το οποίο χωρίς οικονομική ευρωστία, θα γινόταν έρμαιο πολιτικών ή εθνικών σκοπιμοτήτων.

Η δίωξη και η επιστροφή στην Αθήνα

Ο Σωφρόνιος που πληροφορήθηκε τις κατηγορίες, πείστηκε για την αλήθεια των ισχυρισμών, με αποτέλεσμα την άμεση παύση της ιερατικής του ιδιότητάς. Κάτι που ήταν εκκλησιαστικά παράνομο, καθότι σύμφωνα με το εκκλησιαστικό δίκαιο ο Νεκτάριος έπρεπε να παρουσιαστεί ενώπιον συνόδου η οποία θα εξέταζε, μετά ακροάσεως τις εις βάρος του κατηγορίες.

Ο Νεκτάριος δεν θέλησε να τραβήξει το σχοινί στα άκρα και αναχώρησε από την Αλεξάνδρεια, εν αντιθέσει με τους αντιπάλους του, οι οποίοι θέλησαν την οικονομική και ηθική του βλάβη. Φροντίζοντας να σπιλώσουν το όνομα του στην Αθήνα και την Κωνσταντινούπολη και παρακρατώντας το μισθό του, αδυνατούσε να εργαστεί οπουδήποτε.

Ο Νεκτάριος βρέθηκε ενώπιον ακόμα μιας πολύ δύσκολης κατάστασης, όπως από μικρή ηλικία πολλές φορές είχε βρεθεί. Ο ίδιος ενοικίασε ένα μικρό δωμάτιο στα περίχωρα των Αθηνών, αλλά αδυνατούσε να πληρώσει το ενοίκιο, ενώ δεν είχε χρήματα να τραφεί. Η παράλληλη διαπόμπευσή του, ακόμα και σε κυβερνητικά κλιμάκια δυσχέραιναν την δυνατότητα εύρεσης εργασίας.

Προσπαθούσε μέσω του Αρχιεπισκόπου Γερμανού να βρει μια θέση ιεροκήρυκα. Ο ίδιος παρά την συμπάθεια που έτρεφε προς το πρόσωπό του, αδυνατούσε να τον βοηθήσει, λόγω πιέσεων από τη σύνοδο. Έφτασε μέχρι τον Υπουργό Παιδείας και Εκκλησιαστικών, που όμως του διεμήνυσε, ότι λόγω του νόμου (ο Νεκτάριος δεν είχε ελληνική υπηκοότητα) αδυνατούσε.

Τελικά, μετά από λίγο καιρό, χάρη στη βοήθεια ενός ανθρώπου ονόματι Μελά, ο οποίος ήταν μέλος της κυβέρνησης και τον είχε γνωρίσει στην Αλεξάνδρεια, διορίστηκε ιεροκήρυκας στη Χαλκίδα. Ωστόσο, η φήμη που τον ακολουθούσε παρέμενε, καθότι υπήρχε μεγάλη καχυποψία, δεδομένων των εις βάρος του κατηγοριών, με αποτέλεσμα να αποδοκιμάζεται και να στιγματίζεται.

Η αποκατάσταση της αλήθειας

Το 1891, δύο έτη μετά από τις κατηγορίες που του εξαγγέλθηκαν και την απομάκρυνσή του από την Αλεξάνδρεια, στην κυβέρνηση ακόμα γίνονταν προσπάθειες για την αποπομπή του από τη θέση που κατείχε. Τότε αποκαλύφθηκε πλήρως το σχέδιο κι η πλεκτάνη που είχε στηθεί σε βάρος του. Όλα ξεκίνησαν από την αποκάλυψη ότι δεν έπαιρνε τα χρήματα που του οφείλονταν και εργαζόταν αμισθί επί της εποχής της επισκοπείας του.

Επίσης παρότι παρέμενε δικαιωματικά επίσκοπος Πενταπόλεως, αφού είχε παράνομα εκδιωχθεί δεν ελάμβανε χρήματα. Εν συνεχεία καθαρίστηκε το όνομά του από κάθε είδους ανάμιξη σε σκάνδαλο ηθικού χαρακτήρος και από παντός είδους ραδιούργες προσπάθειες σε βάρος του πατριάρχη. Αυτό, ειδικά μετά την σκληρή συμπεριφορά του ποιμνίου, τον έκανε συμπαθή ενώπιον του λαού στη Χαλκίδα.

Άρχισε τότε με περισσή άνεση να κηρύττει. Γρήγορα η φήμη του εξαπλώθηκε μακρύτερα από την Χαλκίδα, ενώ ο λαός έδειξε μεγάλη συμπάθεια στο πρόσωπό του, όταν χήρεψε η θέση του τοπικού επισκόπου, σχεδόν απαιτώντας την άνοδό του στο θρόνο.

Πηγή neaKriti