Με καθυστέρηση και θλίψη ενημερώνουμε την Παροικία, για την απώλεια της Αλεξανδρινής συγγραφέως Έλεν-Έλλη Γκιάλη. Την είδηση μας μετέφερε ο συγγραφέας και δημοσιογράφος κ. Ελπιδοφόρος Ιντζέμπελης, και όπως μας δήλωσε: «Ο λογοτεχνικός και πνευματικός κόσμος την αποχαιρέτησε ανήμερα του Αγίου Πνεύματος, με εκείνη να αφήνει πίσω της ένα πολύτιμο αποτύπωμα λόγου, μνήμης και πολιτισμού».
Η Έλεν-Έλλη Γκιάλη γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια, όπου και αποφοίτησε από το Αβερώφειο Εκπαιδευτήριο της Ελληνικής Κοινότητας. Με τη διαρροή του ελληνισμού, έφυγε για σπουδές στο Παρίσι. Ο πολιτισμός και η διαχείριση χορηγικών προγραμμάτων ήταν το αντικείμενο με το οποίο ξεκίνησε την επαγγελματική της πορεία, μέσα από μεγάλες εταιρίες, στο εξωτερικό και στην Ελλάδα. Συνέχισε να συνεργάζεται με πολιτιστικούς φορείς στη Γαλλία και σ’ άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Στην Ελλάδα ασχολήθηκε, μέσω των δήμων και άλλων οργανισμών, με θέματα που αφορούν τον πολιτισμό, με φεστιβάλ κλασικής μουσικής και άλλες σχετικές δραστηριότητες. Το βιβλίο “Στην Αλεξάνδρεια ζάχαρη και στο Μισίρι ρύζι” αποτέλεσε το πρώτο που αποφάσισε να εκδώσει.
Με ευαισθησία, ιστορική συνείδηση και γλώσσα στοχαστική, έφερε στο φως τον κόσμο της ελληνοαιγυπτιακής παροικίας, τις μνήμες της παιδικής της ηλικίας, αλλά και τα ευρύτερα πολιτισμικά τραύματα του 20ού αιώνα.
Η Αλεξάνδρεια, σημαντικός εμπορικός σύνδεσμος Ανατολής και Δύσης, εκείνη την εποχή συγκεντρώνει μεγάλο αριθμό Ελλήνων, οι οποίοι καταφέρνουν να διακριθούν και να πλουτίσουν. Η ανάληψη της εξουσίας από τον Μωχάμετ Άλη ενθαρρύνει και άλλους Έλληνες να έρθουν στη χώρα. Η κοινότητα των Ελλήνων αλλά και οι κοινότητες άλλων εθνικοτήτων, όπως των Αρμένιων και των Γάλλων, συντελούν στη δημιουργία μιας ακμάζουσας αστικής τάξης και θέτουν τα θεμέλια για την κοσμοπολίτικη ανάπτυξη της Αλεξάνδρειας.
Στο πολυσέλιδο μυθιστόρημά της «Στην Αλεξάνδρεια ζάχαρη και στο Μισίρι ρύζι» των εκδόσεων Κέδρος, καλύπτει 150 χρόνια ζωής της ελληνικής κοινότητας στην Αίγυπτο. Μέσα από τις παράλληλες ιστορίες δύο οικογενειών, η συγγραφέας σκιαγραφεί με ζεστασιά και ακρίβεια έναν κόσμο κοσμοπολίτικο αλλά και ευάλωτο, που άκμασε.
Η Έλλη Γκιάλη δεν υπήρξε μόνο συγγραφέας· ήταν φορέας πολιτισμού, γέφυρα ανάμεσα στην Ανατολή και τη Δύση, και μαρτυρούσε μέσα από τα κείμενά της τη σημασία της μνήμης, της γλώσσας και της ρίζας συνδέοντας άρρηκτα τη λογοτεχνική αφήγηση με την ιστορική έρευνα..
Η απώλειά της αφήνει ένα δυσαναπλήρωτο κενό. Όμως, τα έργα της θα συνεχίσουν να μιλούν στις ψυχές των αναγνωστών, να συνδέουν γενιές και να θυμίζουν ότι η λογοτεχνία δεν είναι απλώς αφήγηση, αλλά παρουσία – ακόμη και μετά τον θάνατο.
