Φαντασθείτε μια ζωή, χωρίς γράμματα, τέχνη, φιλοσοφία, επιστήμη και γενικότερα δημιουργία. Να στηρίζεται αποκλειστικά στα κύρια ένστικτα της αυτοσυντήρησης και της διαιώνισης, δίχως την ψυχαγωγία, την εξέλιξη του πνεύματος και την ενασχόληση του ανθρώπου με τον πολιτισμό στο σύνολο των εκφάνσεών του.
Πόσο ανιαρός θα ήταν ένας τέτοιος βίος, στον οποίο θα κυριαρχούσε ο φιλοτομαρισμός και ο ακραίος ατομισμός;
Γι αυτό εισέρχεται στη ζωή του ατόμου η έννοια της φιλοσοφίας, ένας κλάδος της σκέψης που ασχολείται με θεμελιώδη ερωτήματα και προβλήματα, σχετιζόμενα με την καθαυτή ύπαρξη, την αιτία, τη γνώση, ενώ ως επιστήμη της ουσίας των πραγμάτων, ευεργετεί τον άνθρωπο μέσω της «χρήσης» της γλώσσας και του νου.

Όλα αυτά προφανώς να είχε σκεφθεί η αείμνηστη Αγγελική Παναγιωτάτου, όταν άφηνε την έπαυλή της ως κληροδότημα στην Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας, για να λειτουργεί το πνευματικό της παιδί, ο Σύλλογος Ελλήνων Επιστημόνων “Πτολεμαίος Α΄» αποκλειστικά με δραστηριότητες που άπτονται της επιστήμης και του πολιτισμού γενικότερα.
Στο πλαίσιο αυτό και μέσα από πολύμηνες διαδικασίες, οριστικοποιήθηκε η εκδήλωση υπογραφής Μνημονίου και έναρξη Συνεργασίας και Συναντιλήψεως, του ανωτέρω πνευματικού ιδρύματος, με το Τμήμα Φιλοσοφίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, γεγονός που πραγματώθηκε την Τετάρτη 7η Μαΐου 2025 και ώρα 06:30 στον προαναφερόμενο χώρο.

Τι καλύτερο λοιπόν απ΄ το να υποδέχεται ο ιστορικός Σύλλογος, ελλαδίτες επιστήμονες, να τους φιλοξενεί και να εισπράττει επιπλέον γνώση και προοπτική για τα μέλη του και την πνευματική του υπόσταση!

Η Πρόεδρος του Πτολεμαίου Α΄ κα Λιλίκα Θλιβίτου, ως οικοδέσποινα μετά την ευγενική υποδοχή που επεφύλασσε στην επιστημονική αντιπροσωπεία, καλωσόρισε τους θεσμικούς παριστάμενους και τα μέλη του Συλλόγου, αναπτύσσοντας την ομιλία της ως εξής:
«Όλοι σήμερα αισθανόμαστε μεγάλη τιμή, το Διοικητικό Συμβούλιο και τα μέλη του Συλλόγου μας στην Μεγάλη Πόλη της Αλεξάνδρειας. Σήμερα εγκαινιάζουμε μία σειρά θεσμοθετημένων νέων εκδηλώσεων βασισμένων και σε διαδικτυακές συνεργασίες, με επιστημονικούς φορείς και εκτός Αιγύπτου, όπως πλέον προβλέπουν τα τέσσερα πρώτα άρθρα του νέου καταστατικού του Συλλόγου μας. Ο Σύλλογός μας ξεπερνά από σήμερα τα τοπικά του όρια. Αναπτύσσει διαδικτυακούς δεσμούς όπως το οφείλουμε στη γενέτειρά μας, την Αλεξάνδρεια. Πλέον χωρίς τοπικούς φραγμούς, διαδικτυακώς θα έχουμε διεθνείς επιστημονικές εκδηλώσεις αντάξιες της κοσμοπολιτικής μας παραδόσεως. Μιας ιστορικής παραδόσεως που κέντρο της πάντα είχε τον Άνθρωπο, και μάλιστα προς όφελος των λαών των πατρίδων μας, της Ελλάδος, της Κύπρου και της Αιγύπτου, όπου και αν διαβιούμε, στους τόπους μας ή σε διασπορά.

Σύμφωνα με το πρόγραμμα της ημέρας αρχικά το μέλος του Συλλόγου μας η Διδάκτωρ Φιλοσοφίας κυρία Θεοδώρα Βότη, θα αναφερθεί στην πορεία που οδήγησε στην θεσμική συνεργασία του Συλλόγου μας με το Τμήμα Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και μετά θα ακολουθήσει η συνυπογραφή του Μνημονίου μέσω διαδικτυακής συνδέσεως με την παρουσία της προέδρου του Τμήματος καθηγήτριας κυρίας Γκόλφως Μαγγίνη, παρόντος δε ως εκπροσώπου του Τμήματος του καθηγητή Κωνσταντίνου Ράντη.
Τέλος με την διάλεξή του, ο καθηγητής κ. Κωνσταντίνος Ράντης θα εγκαινιάσει τις δραστηριότητες του πλέον υπογεγραμμένου Μνημονίου.»

Ακολούθησε η τοποθέτηση της δικής μας Αλεξανδρινής κας Θεοδώρας Βότη, σχετικά με το Μνημόνιο Συνεργασίας που επέκειτο να υπογραφεί, της οποίας η τοποθέτηση μετά τις προσφωνήσεις της, προς τους επίσημους θεσμικούς εκπροσώπους της Παροικίας, παρατίθεται αυτούσια κάτωθι:

«Χαιρετίζω με τη σειρά μου την αποψινή εκδήλωση της συνυπογραφής του Μνημονίου Συνεργασίας μεταξύ του Τμήματος Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και του Συλλόγου Ελλήνων Επιστημόνων «Πτολεμαίος ο Α΄».
Αισθάνομαι ιδιαίτερη τιμή, χαρά και συγκίνηση, που το κομβικό σημείο, της από κοινού απόφασης για αυτή την τόσο σημαντική συνεργασία, έλαβε χώρα εδώ, στην ιστορική έπαυλη της αείμνηστης Αγγελικής Παναγιωτάτου, πριν από τρία χρόνια, στις 7 Απριλίου του 2022, υπό το άγρυπνο βλέμμα της Υπατίας της Αλεξανδρινής, διαχρονικό σύμβολο γυναίκας, ήθους και επιστήμης, ούσα η πρώτη γυναίκα που δίδαξε φιλοσοφία εδώ, στην κοιτίδα του κοσμοπολιτισμού, και ως τούτου καθιερώθηκε ως μία ισχυρή παρουσία της αλεξανδρινής διανόησης.

Ισχυρή βέβαια, και ως Γιανιώτισσα το αισθάνομαι πιο έντονα είναι και η παρουσία των Ηπειρωτών λογίων και εμπόρων που έζησαν στην Αλεξάνδρεια, μεταφέροντας από τη γενέτειρά τους όνειρα και γνώση. Θα ήθελα να τονίσω σε αυτό το σημείο ότι τα Ιωάννινα ήταν κέντρο Παιδείας και Φιλοσοφίας στον ελληνικό χώρο, ειδικά από τον 17ο ως τον 19ο αιώνα. Ειδικότερα, οι ευεργέτες μας Γεώργιος Αβέρωφ και Μιχα-ήλ Τοσίτσας, οραματίστηκαν και πέτυχαν την αναγέννηση της ελληνικής παροικίας στην καρδιά της πόλης του Μεγάλου Αλεξάνδρου, μετατρέποντάς τη σε φάρο γνώσης, φιλοσοφικού πνεύματος, ζωής.

Όπως πρεσβεύουν και τα άρθρα του Μνημονίου, τα οποία θα αναγνώσει η Πρόεδρος του Πτολεμαίου κ. Λιλίκα Θλιβίτου, η συνεργασία αυτή είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την αγάπη για τη γνώση, τη φιλοσοφία, την επιστήμη, η οποία διαχέεται σε όλο τον κόσμο, πολιτισμικά, κοινωνικά, ανθρώπινα.
Με την έναρξη του Μνημονίου Συνεργασίας που επικυρώνεται σήμερα με την υπογραφή του και εγκαινιάζεται με τη διάλεξη του καθηγητή κ. Κωνσταντίνου Ράντη, στην ουσία επικυρώνεται η αρχή μιας δημιουργικής συνεργασίας και δυνατής φιλίας μεταξύ των δύο φορέων, δίνοντας μας τη δυνατότητα να αισθανθούμε όλοι πολίτες του κόσμου.

Ευχαριστώ θερμά την Πρόεδρο του Συλλόγου Ελλήνων Επιστημόνων Αλεξανδρείας κυρία Λιλίκα Θλιβίτου, τον Γενικό Γραμματέα του Συλλόγου κ. Δημήτρη Καλομοιράκη με τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου, και βέβαια την Πρόεδρο του Τμήματος Φιλοσοφίας κυρία Γκόλφω Μαγγίνη, για την εμπιστοσύνη που μου έδειξαν καθ’ όλη τη διάρκεια σχεδιασμού και σύνταξης του παρόντος Μνημονίου Συνεργασίας. Σας ευχαριστώ!»

Σειρά είχε ο κατ’ εξοχήν ομιλητής, καθηγητής κ. Κωνσταντίνος Ράντης, ο οποίος μεταξύ πολλών άλλων σημαντικότατων επιστημονικών θέσεων της διάλεξής του, υπό τον ευρηματικό τίτλο: «Ο κοσμοπολιτισμός μεταξύ προσαρμογής και απελευθέρωσης» ανέφερε τα παρακάτω:

«Για τον κοσμοπολιτισμό δεν διαθέτουμε καμία αυστηρή έννοια, καθ’ όσον στην Κριτική Θεωρία όλες οι έννοιες της φιλοσοφίας έχουν έναν χρονικό πυρήνα, είναι ιστορικές κατηγορίες, οι οποίες ως κατασκευές του κοινωνικού γνωστικού αντικειμένου, αλλά και τα ίδια τα γνωστικά αντικείμενα, διαμορφώνονται κοινωνικά. Έτσι, όταν διερευνούμε φιλοσοφικά το παρελθόν έχουμε ως αφετηρία τα προβλήματα της εποχής μας, για τα οποία ελέγχουμε την εγκυρότητα απαντήσεων του παρελθόντος που θα μπορούσαν να συμβάλουν στην επίλυση τους.

Η λέξη κοσμοπολίτης κατάγεται ετυμολογικά από το Διογένη από τη Σινώπη βάσει ανεκδοτολογικών μαρτυριών, όπως της συνάντησής του με τον Μέγα Αλέξανδρο. Σ’ αυτές συνδυάζεται υπόρρητα το κοινωνικοπολιτικό περιεχόμενο του κοσμοπολιτισμού της αλεξανδρινής περιόδου με την έννοια της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, που προκύπτει από την αποδεσμευμένη στάση της ζωής του από κάθε τόπο. Το ηθικό ιδεώδες του αρχαίου κοσμοπολιτισμού έχει ως βάση του την ιδέα της ίσης ανθρώπινης αξιοπρέπειας που δεν εξαρτάται από τυχαίες φυσικές ή κοινωνικές συνθήκες, δεν είναι ιεραρχική, ανήκει σε όλους τους ανθρώπους που διαθέτουν σε έναν ελάχιστο βαθμό την ικανότητα να διδάσκο-νται ηθικά και να λαμβάνουν ηθικές αποφάσεις. Μ’ αυτήν θα συνδεθούν μεταγενέστερα τα καθήκοντα του σεβασμού, του τέλους του πολέμου, της υποστήριξης των ανθρώπων που δέχονται άδικα επίθεση, της απαγόρευσης του εγκλήματος εναντίον της ανθρωπότητας, της γενοκτονίας και των βασανιστηρίων.

Το ιδεώδες του κοσμοπολιτισμού λαμβάνει νέο περιεχόμενο στην ιστορία της φιλοσοφίας σε νέο κάθε φορά κοινωνικοϊστορικό πλαίσιο και μέσω της στωικής φιλοσοφίας, του Αποστόλου Παύλου, του Αυγουστίνου, του χριστιανικού οικουμενισμού εντάσσεται στο πρόγραμμα του Διαφωτισμού και αποτυπώνεται στην ηθική φιλοσοφία, την πολιτική φιλοσοφία, τη θεωρία του πολιτισμού και την κοινωνικοπολιτική θέσμιση του καπιταλιστικού κοινωνικού σχηματισμού, όπου το κοινωνικό στοιχείο αποχωρίζεται από το πολιτικό. Το ιδεώδες του κοσμοπολιτισμού συνδέεται με την απομάγευση και τον εξορθολογισμό της κοινωνίας, αλλά και τη διαδικασία κοινωνικοποίησης και εξατομίκευσης του πολίτη, που ως καθολικό πρόσωπο δεν χαρακτηρίζεται στην επιμέρους ιδιαιτερότητά του, αλλά βάσει της καθολικής ισότητας και της ελευθερίας, γίνεται φορέας ατομικών δικαιωμάτων υπό την έννοια του αφηρημένου δικαίου.

Στον Καντ το ιδεώδες του κοσμοπολιτισμού χαρακτηρίζεται ως μια κανονιστική αρχή για να αποφύγουν οι άνθρωποι τον διχασμό, που προκύπτει από τον αμοιβαίο εξαναγκασμό της επιβολής των νόμων. Ωστόσο, αυτή η φορμαλιστική περιγραφή της κοσμοπολιτικής κατάστασης κάνει, σύμφωνα με τον Μαρξ, αφαίρεση από την εκμετάλλευση της διεθνούς αγοράς από την αστική τάξη. Αυτή η αντίφαση στη διατύπωση του ιδεώδους του κοσμο-πολιτισμού περιγράφεται στην εξέλιξη της διεθνούς κοινωνίας στην εποχή μας μέσω των εμφανιζόμενων ως ουδέτερων όρων της παγκοσμιοποίησης και της πολυπολιτισμικότητας, οι οποίες καταλήγουν να παραβλέπουν τη διεύρυνση των κοινωνικών και οικονομικών ανισοτήτων και την έλλειψη σεβασμού των ιστορικά κληρονομημένων συλλογικών ταυ-τοτήτων στην περιφέρεια του καπιταλισμού, αναδεικνύοντας το ερώτημα κατά πόσον το κοσμοπολιτικό περιεχόμενο της κοσμοπολιτικής αλληλεγγύης δεν συγκαλύπτει την αξίω-σης μιας ηγεμονίας.

Έτσι, από τη δεκαετία του ’90 τίθεται υπό αμφισβήτηση, αν μπορεί η τοπική ιδέα του κοσμοπολιτισμού να πραγματοποιηθεί ως πραγματική διεθνής κοινωνία.
Γι’ αυτό δεν μας αρκεί να γνωρίσουμε το διαφορετικό ως το άλλο, αλλά να αναγνωρίσου με το Άλλο μέσα μας. Ο διάλογος μεταξύ των παραδόσεων να μας οδηγήσει σε έναν κοινό κόσμο, στην αμοιβαία χωρίς βία επικοινωνία, στο άνοιγμα και τον εμπλουτισμό της κλειστής ταυτότητας, συνθέτοντας μια ανοιχτή ταυτότητα. Να συνδυάσουμε τα δικαιώματα της πρώτης γενιάς (θρησκευτική και πολιτική ελευθερία) με τα δικαιώματα της δεύτερης γενιάς (οικονομικά και κοινωνικά δικαιώματα). Ο σεβασμός της ανθρώπινης αξιοπρέπειας εξακολουθεί να είναι η βάση για την περαιτέρω άνθηση και συγκρότηση μιας κοσμοπολιτικής πολιτικής.

Την προοπτική αυτή, την οποία άνοιξε από την ίδρυσή της η πόλη της Αλεξάνδρειας και το ελληνικό στοιχείο μέσω του διαλόγου και των αλληλοδιαμεσολαβήσεων με άλλες παραδόσεις, εξακολουθούν να κρατούν ζωντανή με την κοσμοπολιτική στάση τους η Ελληνική Κοινότητα Αλεξάνδρειας και ο ιδρυθείς το 1908 Σύλλογος Ελλήνων Επιστημόνων Πτολεμαίος Α΄ προσφέροντάς μας ένα όμορφο ζωντανό πρακτικό και θεωρητικό μοντέλο του περαιτέρω αναστοχασμού μας για το ιδεώδες του κοσμοπολιτισμού».

Όπως ήταν επόμενο η διάλεξη του καθηγητή κ. Ράντη απέσσπασε το θερμό χειροκρότημα και την αποδοχή του ακροατηρίου και μετά από διάφορες τοποθετήσεις, ερωτήσεις και προβληματισμούς των μελών του Πτολεμαίου που καλλιέργησαν επιπλέον το γόνιμο έδαφος για περαιτέρω ανάπτυξη της σκέψης του ομιλητή, η εκδήλωση οδηγήθηκε στον αρχικό στόχο και σκοπό της που ήταν η υπογραφή του αναμενόμενου Μνημονίου Συνεργασίας.

Η διαδικτυακή επικοινωνία με την Πρόεδρο του Τμήματος Φιλοσοφίας κυρία Γκόλφω Μαγγίνη, προσέθεσε έναν παραπάνω τόνο και προσέδωσε στο όλο εγχείρημα ακόμα περισσότερη επιστημονική βαρύτητα. Προσφωνώντας τους επίσημους προσκεκλημένους των θεσμών της Αλεξάνδρειας, η ομιλήτρια “εξ αποστάσεως”, μεταξύ πολλάων άλλων ενδιαφερόντων θεμάτων είπε τα κάτωθι:

[…Το Φθινόπωρο του 1994, μετά από πρόσκληση του Κωστή Μοσκώφ, το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων συμμετείχε στα Καβάφεια στην Αλεξάνδρεια. 

Ο Κ. Μ. αγωνιζόταν για την οικοδόμηση ενός μετώπου φιλίας και ειρήνης με τη Μέση Ανατολή. Σαυτόν οφείλεται η λειτουργία του Μουσείου Καβάφη, του Κέντρου Μεταπτυχιακών Σπουδών “Ο Μέγας Αλέξανδρος” και του Κέντρου Ελληνικών Σπουδών στην Αίγυπτο…

Βαθιά πίστη του Κ. Μ. ήταν να φτιάξουμε τις δομές του κόσμου πιο κοντά στους καημούς και στους πόθους του ανθρώπου…]

[…Όπως είναι εύλογο και αναμενόμενο, το Παν/μιο Ιωαννίνων από τη δεκαετία του ΄90 κι εξής συνέχισε ασφαλώς να έχει ποικίλες ακαδημαϊκές και ευρύτερα μορφωτικές ανταλλαγές με την ελληνική κοινότητα της Αιγύπτου, η σημερινή, όμως, περίσταση θεωρώ ότι περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη συγκλίνει με εκείνη τη θεσμική πρωτοβουλία των μέσων της δεκαετίας του ‘90, καθώς φιλοδοξεί να λειτουργήσει ως εφαλτήριο μιας σύνθετης δραστηριότητας, επιστημονικού, μορφωτικού και εκπαιδευτικού χαρακτήρα, που θα φέρει κοντά τον ιστορικό σύλλογο επιστημόνων Αλεξάνδρειας «Πτολεμαίος ο Α΄» όχι απλώς και μόνο με ένα πανεπιστημιακό Τμήμα της μητροπολιτικής Ελλάδας που υπηρετεί τα γράμματα και τον πολιτισμό στον πυρήνα τους, που είναι η Φιλοσοφία, αλλά και με ένα πολυσχιδές και πολυδιάστατο στις επιστημονικές πειθαρχίες που υπηρετεί ακαδημαϊκό ίδρυμα, όπως το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων στη τωρινή του υπόσταση και δομή…]

[…Θα έλεγα, πάντως, ότι φιλοσοφικά η Αλεξάνδρεια έρχεται στο προσκήνιο, κατά την μετάβαση από τους ελληνιστικούς στους αυτοκρατορικούς χρόνους, όταν δηλ. η Ρώμη μεσουρανεί, με φιγούρες, όπως ο σύγχρονος του Χριστού, Φίλων ο Ιουδαίος, ή άλλως επονομαζόμενος: Φίλων Αλεξανδρεύς. Ο Φίλων αποτελεί εξέχον παράδειγμα μεσοπλατωνικού φιλοσόφου, εξ ου και η παροιμιώδης φράση που απαντά στο Λεξικο της Σούδας: «ἢ Πλάτων φιλωνίζει ἢ Φίλων πλατωνίζει». Η φιλοσοφική αυτή ταυτότητα του Φίλωνα εκπροσωπεί την ιδιαίτερη σχέση της Αλεξάνδρειας με το ρεύμα του πλατωνισμού, υπό διάφορες μορφές και παραλλαγές. Εν συνεχεία σημειώνονται κάποια χαρακτηριστικά παραδείγματα: Ο Πλωτίνος (3ος αι. μ.Χ.), ο θεωρούμενος ως ιδρυτής του νεοπλατωνισμού με τη σχολή που ίδρυσε στη Ρώμη, πέρασε πάνω από μια δεκαετία στην Αλεξάνδρεια ως μαθητής του Αμμώνιου Σακκά (ο οποίος, ως άλλος Σωκράτης, δεν άφησε γραπτή διδασκαλία). Στον επόμενο αιώνα, η μορφή της Υπατίας, αποτελεί μια σπάνια, τουλάχιστον για τα δεδομένα της ιστοριογραφίας της αρχαιοελληνικής φιλοσοφίας, προβεβλημένη γυναικεία φωνή, η οποία εντάσσεται στο ρεύμα του νεοπλατωνισμού. Στη συνέχεια, η συμβίωση παγανιστών και χριστιανών στην Αλεξάνδρεια εξελίχθηκε κάπως πιο ισορροπημένα. Κατά τον 5ο αι. μ.Χ. ένας άλλος φιλόσοφος Αμμώνιος, ο γιος του Ερμεία, ο οποίος επίσης δίδαξε φιλοσοφία στην Αλεξάνδρεια, αποτέλεσε τέτοιο σημείο αναφοράς για την πόλη αυτή, ώστε τελικά να μιλάμε για τη νεοπλατωνική σχολή της Αλεξάνδρειας…]

Πολλά από τα έργα των φιλοσόφων αυτών επέζησαν εν συνόλω ή αποσπασματικά μέχρι σήμερα. Είτε εμμέσως, λοιπόν, είτε και αμέσως, η Αλεξάνδρεια στο ταξίδι της μετά την ύστερη αρχαιότητα μέχρι σήμερα συνέχισε και συνεχίζει να μας εμπνέει…

Ερχόμενοι εγγύτερα στο σήμερα τρία πράγματα θα άξιζε, μεταξύ πολλών άλλων, να τονιστούν, σε σχέση με τη σημερινή περίσταση κι αυτό σε ένα πνεύμα που έχει το αποτύπωμα της πολιτισμικής ιστορίας του ελληνικής πολιτισμού : Η στενή σχέση της Ηπείρου με τον ελληνο-αιγυπτιακό ευεργετισμό, που χτίζει μια στιβαρή σχέση της ελληνικής κοινότητας της Αλέξανδρειας – και των ελληνικών κοινοτήτων της Αιγύπτου εν τω συνόλω – με την εκπαίδευση, την επιστήμη και τον πολιτισμό…]

[…Είναι, υπ’αυτό το πρίσμα, βαρύνουσα  η παρουσία του Π.Ι. στον ελληνισμό της Αλεξάνδρειας μέσα και από αυτή τη διάσταση. Η ευθυγράμμιση της συνεργασίας του Τμήματός μας με τον επιστημονικό σύλλογο «Πτολεμαίος ο Α΄» με άλλες σημαντικές και πολλά υποσχόμενες επιστημονικές συνεργασίες, όπως αυτή που σφραγίστηκε το 2009 με την υπογραφή πενταετούς μνημονίου συνεργασίας μεταξύ του πλέον αναγνωρισμένου ερευνητικού κέντρου φυσικών ερευνών, που δεν είναι άλλο από το ερευνητικό κέντρο «Δημόκριτος»… και του Παν/μίου της Αλεξάνδρειας, σχετικά με την έρευνα στην  αρχαιομετρία και σε παράπλευρους επιστημονικούς κλάδους. Η σαφώς εκπεφρασμένη πρόθεση του ακαδημαϊκού προσωπικού του Τμήματος Φιλοσοφίας, να δώσουν κάθε δυνατή μορφή εκπαιδευτικού, επιστημονικού και ευρύτερα μορφωτικού/πολιτιστικού χαρακτήρα στο Μνημόνιο Συναντίληψης που υπογράφεται σήμερα – σε συνέργεια και με άλλους επιστημονικούς «πυρήνες» των ανθρωπιστικών επιστημών εντός του Π.Ι. και σε συνεργασία με πανεπιστημιακούς και μορφωτικούς φορείς της πόλης της Αλεξάνδρειας που θα δεχθούν να συνπράξουν για τους σκοπούς αυτούς, πέραν της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας στην οποία αναφέρθηκα στην αρχή, το Τμήμα Φιλοσοφίας του Παν/μίου της Αλεξάνδρείας αλλά πολιτιστικούς φορείς όπως η Οικία-Μουσείο Καβάφη του Ιδρύματος Ωνάση. Με αυτές τις σύντομες σκέψεις χαιρετίζω την υπογραφή του Μνημονίου Συναντίληψης και εύχομαι να ευοδωθεί με τον πλέον πρόσφορο και δημιουργικό τρόπο…]

Η πόλη τής Αλεξάνδρειας όπως ήταν την εποχή τής εγκατάστασης τού Μιχαήλ Τοσίτσα. Χαλκογραφία τού Ουίλλιαμ Μπάρλετ, 1840

Επίσης χαιρετισμό απηύθυνε και ο Κοσμήτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, κ. Ιωάννης Τζαμτζής.

Παρέστησαν πολλοί και εκ των θεσμών της Παροικίας όπως: ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης κ. Δαμασκηνός – Πατριαρχικός Επίτροπος, ο Γενικός Πρόξενος της Ελλάδας στην Αλεξάνδρεια κ. Ιωάννης Πυργάκης, ο Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας κ. Ανδρέας Βαφειάδης, ο Γενικός Γραμματέας κ. Νικόλαος Κατσιμπρής, ο Συντονιστής Εκπαίδευσης Βόρειας Αφρικής και Μέσης Ανατολής κ. Γεώργιος Κοκορέλης, ο Γενικός Γραμματέας του Πτολεμαίου Α΄ κ. Δημήτριος Καλομοιράκης, ο Διευθυντής των Μουσείων της Βιβλιοθήκης Αλεξανδρείας κ. Χουσείν Μπασίρ, η Διευθύντρια του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού Αλεξανδρείας, κα Σταυρούλα Σπανούδη, η Διευθύντρια του Αβερωφείου Γυμνασίου -Λυκείου κα Αφροδίτη Πεβερέτου, η Dr του Πανεπιστημίου Αλεξανδρείας κα Ρουάϊντα Μαμούνι, η κα Ευαγγελία Παπαζώτου ως εκπρόσωπος του Λυκείου Ελληνίδων μαζί με άλλες κυρίες του προαναφερθέντος σωματείου, εκπαιδευτικοί των ελληνικών σχολείων, υπάλληλοι της Κοινότητας Αλεξανδρείας και μέλη του Συλλόγου.
Στο τέλος άπαντες και άπασες φωτογραφήθηκαν για τα εθιμοτυπικά ενσταντανέ, ενώ δημιουργήθηκαν τα απαραίτητα πηγαδάκια με τη συνοδεία κερασμάτων που προσέφερε ο Σύλλογος Ελλήνων Επιστημόνων «Πτολεμαίος Α΄».

Να σημειωθεί ότι ο ομιλητής κ. Κωνσταντίνος Ράντης, είναι Καθηγητής Ιστορίας της Φιλοσοφίας – Κοινωνικής Φιλοσοφίας και Διευθυντής του Εργαστηρίου Τεκμηρίωσης και Μελέτης των Κοινωνικών και Πολιτικών Ιδεών στο Τμήμα Φιλοσοφίας Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Η δε κυρία Γκόλφω Μαγγίνη που την είδαμε στην διαδικτυακή μας σύνδεση είναι Πρόεδρος του Τμήματος Φιλοσοφίας. Όσο για την έχουσα παίξει τον ουσιαστικό και καθοριστικό ρόλο όσον αφορά στο όλο εγχείρημα, κα. Θεοδώρα Βότη, είναι Διδάκτωρ Φιλοσοφίας του Πανεπιστήμιου Ιωαννίνων, αλλά λόγω της εκπαιδευτικής της θητείας εν τη μεγάλη Πόλη, λογίζεται πλέον «αλεξανδρινή».

Η Ελληνική Κοινότητα Αλεεξανδρείας εύχεται και στο μέλλον να υπάρχουν αυτού του είδους οι πολιτισμικές και επιστημονικές ζυμώσεις. Επιπλέον συγχαίρει τους επιστήμονες προσκεκλημένους, καθώς και τους διοργανωτές για την επιτυχημένη διοργάνωση, της Υπογραφής του Μνημονίου Συνεργασίας στον ιστορικό Πτολεμαίο Α΄.