Σαράντα οκτώ χρόνια, σχεδόν μισό αιώνα είχε να δει την Αλεξάνδρεια ο Ηλίας Μουρούτογλου του Κωνσταντίνου. Γέννημα θρέμμα Αλεξανδρινός – κι αυτός όπως και οι γονείς του – γράφτηκε στο Τοσιτσαίο – Πρατσίκειο Δημοτικό, συνέχισε στο Αβερώφειο Γυμνάσιο – Λύκειο, μετέπειτα σπούδασε και αργότερα ακολούθησε τα χνάρια της φυγής που είχε χαράξει μοίρα του.
Ο πατέρας του είχε κεντρικό βιβλιοπωλείο – χαρτοπωλείο στην οδό Σάαντ Ζαγλούλ Νο 16, κι ο ίδιος ήταν Πρόσκοπος στην 6η ομάδα Ραμλίου.
Τον συναντήσαμε στο «Τριανόν» με παιδιά, εγγόνια και άλλους συγγενείς, να χαριεντίζεται με τις μνήμες του παρελθόντος και μέσα στο βαθυστόχαστο βλέμμα του, μία σταγόνα δάκρυ είχε αιχμαλωτισθεί εξαιτίας της αστικής του ευγένειας. Οι υπόλοιποι τον άκουγαν χαρούμενοι, να ζει στο “τώρα” εκείνα που έζησε στο “χθες”, αλλά μόλις απομακρύνθηκαν από κοντά του, συγκινημένοι απλώς βούρκωσαν…
Αν για τον Οδυσσέα η Ιθάκη αποτελούσε τον «Προορισμό», για τους απανταχού Αλεξανδρινούς η «Πόλη», τους ακολουθεί σε κάθε βήμα τους.
Πώς να ξεφύγει λοιπόν ο κ. Ηλίας Μουρούτογλου, απ΄ την Πόλη που θεμελιώθηκε στη σκέψη και στα σωθικά του;
Πώς να αντέξουμε κι εμείς… να μην αποτυπώσουμε τη μορφή του, στο βίντεο του Χρόνου και της Επιστροφής στους δρόμους που αγάπησε, στην θάλασσα που βάπτισε τα όνειρά του και στα καφέ που ανδρώθηκε, μέσα από ναργιλέδικους καπνούς και αμανέδες αγάπης!
Πώς άραγε να προσπεράσεις έναν δικό μας Αιγυπτιώτη, που νανουρίστηκε η παιδική του ηλικία με τα παραμύθια της μάνας του και περπάτησε τον κόσμο μέσα από τους μύθους του πατέρα του!
Αυτούς που σήμερα διδάσκει τα μικρά του εγγόνια… όλα εκείνα που διδάχθηκε στην Πόλη της ιστορίας και του Ελληνισμού!
