Πριν από δύο ημέρες ολοκληρώθηκαν 30 χρόνια απ΄ το θάνατο του Μάνου Χατζιδάκι, ενός εκ των μεγαλύτερων Ελλήνων συνθετών, ο οποίος άφησε αυτόν τον κόσμο για να περάσει στην αιωνιότητα.
Στις 15 Ιουνίου 1994, η Ελλάδα θρήνησε την απώλεια ενός σπουδαίου ανθρώπου που σημάδεψε με τη μουσική του το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα και, ακόμα και σήμερα, η απουσία του είναι αισθητή, όχι μόνο στον καλλιτεχνικό χώρο αλλά και στις καρδιές όλων όσοι αγαπούν τη μουσική.
Ο Μάνος Χατζιδάκις γεννήθηκε στις 23 Οκτωβρίου 1925 στην Ξάνθη. Από μικρή ηλικία, η αγάπη του για τη μουσική φάνηκε ξεκάθαρα, καθώς ξεκίνησε μαθήματα πιάνου σε ηλικία τεσσάρων ετών. Η αφοσίωση και το ταλέντο του τον οδήγησαν στη σύνθεση μουσικών έργων που ξεπέρασαν τα ελληνικά σύνορα, κερδίζοντας διεθνή αναγνώριση.
Η μουσική του Χατζιδάκι είναι γεμάτη συναισθήματα και βαθιά νοήματα, αναμειγνύοντας την παράδοση με το μοντέρνο στοιχείο. Το έργο του Μάνου Χατζιδάκι περιλαμβάνει 61 έργα για το θέατρο, 10 έργα για αρχαίο δράμα, 77 έργα για τον κινηματογράφο, 11 οργανικά έργα, 36 κύκλους τραγουδιών και έργα για φωνή, 16 μπαλέτα και 3 όπερες, με κάποια από αυτά να έχουν αφήσει ανεξίτηλο το στίγμα τους στην ελληνική μουσική και τον ελληνικό κινηματογράφο, όπως «Η μπαλάντα των Αισθήσεων και των Παραισθήσεων», «Αγάπη που ‘γινες Δίκοπο Μαχαίρι», «Τα Παιδιά του Πειραιά», «Μην τον Ρωτάς τον Ουρανό» και δίσκους όπως «Ο Μεγάλος Ερωτικός» (1972), «Το Χαμόγελο της Τζοκόντας» (1965) και οι «Οι Μπαλάντες της Οδού Αθηνάς» (1983).
Με τις συνθέσεις του, ο Χατζιδάκις κατάφερε να εκφράσει τα πιο βαθιά συναισθήματα και τις πιο λεπτές αποχρώσεις της ανθρώπινης ψυχής.
Ο Μάνος Χατζιδάκις ήταν επίσης θερμός υποστηρικτής των καταπιεσμένων. Ο ίδιος έλεγε: «Δεν είναι το τραγούδι μου απλοϊκό κι ευχάριστο σαν το τενεκεδένιο σήμα μιας πολιτικής παράταξης ή ενός αθλητικού συλλόγου. Δεν κολακεύει τις συνήθειές σας ούτε και διασκεδάζει την αμηχανία σας, την οικογενειακή σας πλήξη ή την ερωτική σας ανεπάρκεια. Δεν είναι το τραγούδι μου μονόφωνη αρτηρία ούτε μια πολυφωνική και λαϊκή υστερία. Είναι μια μυστική πηγή, μια στάση πρέπουσα και ηθική απέναντι στα ψεύδη του καιρού μας, ένα παιχνίδι ευφάνταστο με απρόβλεπτους κανόνες, μια μελωδία απρόσμενη που γίνεται δική σας, δεμένη αδιάσπαστα με άφθαρτες λέξεις ποιητικές και ξαναγεννημένες».
Σήμερα, τριάντα χρόνια μετά τον θάνατό του, η μουσική του Μάνου Χατζιδάκι συνεχίζει να μας συντροφεύει, να μας συγκινεί και να μας εμπνέει. Οι νότες του εξακολουθούν να ταξιδεύουν, φέρνοντας μαζί τους τις μνήμες και τα συναισθήματα μιας εποχής που πέρασε, αλλά δεν ξεχάστηκε. Ο Χατζιδάκις δεν ήταν απλώς ένας συνθέτης. Ήταν ένας καλλιτέχνης που κατάφερε να αποτυπώσει την ψυχή της Ελλάδας, τις χαρές και τις λύπες της, τις αγωνίες και τα όνειρά της.
Newsbest – σαν σήμερα
