Ο Χρόνος είναι έννοια σχετική! Το χθες απ΄ το σήμερα, απέχει ένα τραγούδι δρόμο. Το αύριο κι από τα δυο, ένα ανοιγόκλεισμα  των ματιών στο στιγμιότυπο που αιχμαλωτίζει ηλικίες.

Είσαι παιδί και μετά από μια βαθειά ανάσα, βλέπεις το είδωλό σου στον καθρέπτη με γκριζαρισμένα τα μαλλιά και τις ρυτίδες στο μέτωπο γεμάτες εμπειρίες και χαίνουσες πληγές.

Ξεφυλλίζεις το ημερολόγιο της καρδιάς σου και διαβάζεις για όνειρα που κέντησες  μέσα σ΄ ανεμοθύελλες, γι αγάπες που σε χάραξαν κι έρωτες μαρτυρικούς που μάρκαραν το τατουάζ τους πάνω στη ψυχή σου.

Τραβάς μια γραμμή να λογαριαστείς με τα χρέη σου, τα πεπραγμένα σου  κι εκείνα  που σ΄ αμάρτησαν και διαπιστώνεις τη ματαιοδοξία του στόχου αλλά και την ομορφιά του ταξιδιού.

Ήσουν νήπιο, παιδί, έφηβος, νέος, ενήλικας, μεσήλικας, ώριμος, γέρος… και το μεράκι για ζωή ζωγραφίζεται στο βλέμμα σου!

Πεθαίνεις, Ανασταίνεσαι… ένα Αιώνιο Ζευγάρι η Ζωή και ο Θάνατος!

Τη Μεγάλη Εβδομάδα πονάς, την Κυριακή το κορμί σου αιματώνεται απ΄ τη χαρά της Ύπαρξης!

Ξαναγεννιέσαι, ξαναγίνεσαι παιδί, ξαναζείς στο νηπιαγωγείο, στο δημοτικό, στο γυμνάσιο στο λύκειο, στο πανεπιστήμιο, μεγαλώνεις… μα η φωτογραφία στο άλμπουμ της μαμάς, σού θυμίζει πάντοτε πως κάποτε έπλαθες κουλουράκια για να τα προσφέρεις, κάποτε φόρεσες το σκούφο του σεφ για να σε προσέξουν, κάποτε πρόφερες «Καλό Πάσχα» και η κυρία Λένα σου χαμογελούσε που ζούσες μέσα στην αθωότητα και την ασφάλεια που παρέχουν τα παιχνίδια με τα κόκκινα αυγά και τα «εύγε» των μεγάλων.

Σας ευχαριστούμε νήπια της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας για τις ευχές σας, σ΄ ευχαριστούμε κα Λένα για τους μπόμπιρες αγγέλους που διδάσκεις να ονειρεύονται,  σ΄ ευχαριστούμε Ζωή που ακόμα το τρένο μας τρέχει στις ράγες σου!

Καλό Πάσχα σε όλο τον κόσμο, με προεξάρχον αίσθημα την Αγάπη!