Άραγε υπάρχει ωραιότερη «καλημέρα» απ ΄την «εισβολή» οκτώ χαμογελαστών μπομπίρων στα Γραφεία της Ελληνικής Κοινότητας;

Ποιο πρόβλημα και να σ΄ απασχολεί δεν θα εξαφανιστεί δια μαγείας, καθώς με νηπιακή κομπορρημοσύνη οι «φίρμες» του Νηπιαγωγείου εξωτερικεύονται ομοφώνως: «Είμαστε οι Έλληνες»;

Μέσα στις στολές τους αισθάνονται αρχαιοελληνικές φιγούρες ασχέτως αν αγνοούν προς το παρόν τον Περικλή, τον Αισχύλο ή τον Θουκυδίδη. Αργότερα στο Αβερώφειο θα επιμορφωθούν ως επιτάσσουν οι εγκύκλιες σπουδές τους.

Τώρα όμως δεν είναι ώρα για ιστορία και μαθηματικά. Η ηλικία απαιτεί παιχνίδι, κοινωνικοποίηση, σεβασμό προς τρίτους και σταδιακή εκμάθηση της γλώσσας  αρχίζοντας από το ένα κι ένα κάνουν δύο.

Όταν τα χρόνια περάσουν, οι μπόμπιρες αυτοί ίσως να μη θυμούνται πότε πρωτόμαθαν το Λο και Λα… κάνει Λόλα,  αλλά θα θυμούνται πως η Διευθύντριά τους κα. Λένα Βοστάνη τους συνόδεψε «ντυμένους Έλληνες», επί της ενάρξεως του Τριωδίου να «αισθανθούν ελληνικά».

Κι αυτοί κατέλαβαν τον καναπέ στο γραφείο του Διευθυντή κ. Γεωργίου Μπούλου, άνοιξαν διάπλατα το στόμα και τα γέλια τους απλώθηκαν σε όλο το κτήριο της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας.

Ουδείς πλην του Θεού γνωρίζει τη μοίρα του καθενός μας, επομένως και των νηπίων της Κοινότητάς μας.

Το σίγουρο όμως είναι ένα… και δεν επιδέχεται αμφισβήτησης.

Δίχως αυτά τα παιδιά, δεν υπάρχει διόλου μέλλον.

Οπότε εξ ορισμού και εκ πεποιθήσεως – σήμερα που υποδεχθήκαμε το Μέλλον μας ως Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας – όποια εκκρεμότητα, πρόβλημα ή γραφειοκρατική υποχρέωση απασχολεί  το μυαλό μας, όλως τυχαίως υποσκελίσθηκε απ΄ το ισχυρό εκτόπισμα της αθωότητας!

Γιατί αν κοιτάξουμε προσεκτικά τα βλέμματα των μικρών ψυχών, θα δούμε να αντανακλούν στον καθρέφτη της Μνήμης και της Συνείδησης, οι παιδικές μας φάτσες.

Αυτές που ώρες ώρες τις λησμονούμε στο όνομα μιας υπέρμετρης κενοδοξίας.

Και μόνο γι αυτή την υπενθύμιση σας ευχαριστούμε παιδιά και Δ/ντρια του Νηπιαγωγείου μας!!!