Η βιβλική μορφή του, η καθαρή ματιά του, η σεμνή όψη του και η βιωματική σχέση του με τον μοναχισμό, τον κατέστησαν έναν από τους πλέον αγαπητούς και συμπαθείς κληρικούς της Πατριαρχικής Αυλής. Είναι ο άνθρωπος πρωτίστως και μετά ο ιερωμένος για τον οποίο ο Μακαριώτατος ομιλούσε γι αυτόν συγκινημένος κατά την χειροτόνησή του. Ισαάκ Τσαπόγλου το όνομά του και είναι χαραγμένο στις καρδιές όλων των Αιγυπτιωτών που τον γνώρισαν, τον έζησαν και τον αγάπησαν ως το διαμάντι του Πατριαρχείου. Ενός ακάματου εργάτη της Χριστιανοσύνης στην οποία αφιερώθηκε ψυχή τε και σώματι.
Την Κυριακή 25η Φεβρουαρίου η Ιερά Μονή του Οσίου Σάββα του Ηγιασμένου, φωτοβολούσε απ΄ την πνευματικότητα που διέπνεε τους πιστούς της αλεξανδρινής παροικίας. Το επίθετο «Άξιος» προϋπήρχε ως λέξη εντός της έμψυχης υποστάσεως του καθενός, πριν την αναφωνήσει ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής Θεόδωρος Β΄ εκ της Ιεράς Πύλης.
Ο Εψηφισμένος Επίσκοπος κ. Ισαάκ μέχρι εκείνη τη στιγμή και στο εξής Επαρχιούχος Επίσκοπος Μπουρούντι εδρεύων στην πρωτεύουσα Μπουζουμπούρα, χειροτονείτο με επιθυμία του Μακαριωτάτου και απόφαση της προσφάτου Ιεράς Συνόδου, εν μέσω εκπεφρασμένης καθολικής αποδοχής, του χριστεπώνυμου ποιμνίου περί της Αξιοσύνης του στην Ιερά Μονή του Οσίου Σάββα.
Έχει ιδιαίτερη σημασία να αναφερθούμε στο βιογραφικό της προσωπικότητας του Επισκόπου Ισαάκ: Γεννήθηκε το 1967 στον Καλόν Αγρό Νομού Δράμας. Εν πρώτοις τελείωσε την Δημοτική Εκπαίδευση στη γενέτειρά του και το 2ο και 6ο Γυμνάσιο στη Δράμα. Διετέλεσε μέλος της Φιλαρμονικής του Μουσικοδραματικού Συλλόγου «Απόλλων» Καλού Αγρού Δράμας. Είναι απόφοιτος του Εκκλησιαστικού Λυκείου Νέας Καρβάλης Καβάλας και του Τμήματος Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Το 1985 προσήχθη ως Δόκιμος Μοναχός, στην Ιερά Μονή Αγίας Τριάδος Πέντε Βρύσεων της Ιεράς Μητροπόλεως Λαγκαδά και το 1986 εκάρη Μοναχός από τον Μακαριστό Μητροπολίτη Λαγκαδά κ. Σπυρίδωνα. Διάκονος χειροτονήθηκε το 1990 και πρεσβύτερος το 1994, λαμβάνοντας και το οφίκιο του Αρχιμανδρίτου από τον Μακαριστό Μητροπολίτη Λαγκαδά κ. Σπυρίδωνα και τον Μητροπολίτη Μιλήτου κ. Απόστολο.
Διετέλεσε Αρχιερατικός Επίτροπος Λαγκαδικίων, υπεύθυνος επί του κτηριακού συγκροτήματος του Εκκλησιαστικού Γηροκομείου, Ορφανοτροφείου και Οικοτροφείου της Ιεράς Μητροπόλεως Λαγκαδά. Από το 1995 έως και το 2013 εξυπηρέτησε εφημεριακά την Ορθόδοξη Χριστιανική Αδελφότητα «Λυδία» στην Ασπροβάλτα, πλησίον του Μακαριστού Αρχιμ. Θεοφίλου Ζησοπούλου. Εκ περιτροπής κατά τα έτη 2003-2007 εξυπηρέτησε την Θεολογική Σχολή και Ιερά Μονή της Αγίας Τριάδος της νήσου Χάλκης, επί Ηγουμενίας του Σεβασμιοτάτου Μητροπολίτου Μοσχονησίων, νυν Δέρκων κ. Αποστόλου και την Ιερά Μητρόπολη Πριγκηπονήσσων Κωνσταντινουπόλεως, επί Αρχιερατείας του Μακαριστού Μητροπολίτου Πριγκηπονήσων κ. Ιακώβου. Το 1995 διορίσθηκε Ιεροκήρυκας της Ιεράς Μητροπόλεως Λαγκαδά, εκ της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Το 2010 ενθρονίσθηκε Ηγούμενος στην Ιερά Μονή Αγίας Τριάδος Πέντε Βρύσεων Λαγκαδά από τον Μακαριστό Μητροπολίτη Λαγκαδά, Λητής και Ρεντίνης κ. Ιωάννη, η οποία ανακαινίσθηκε και νομιμοποιήθηκε εδαφικά και κτηριακά. Το 2016 ενθρονίσθηκε Ηγούμενος στην Ιερά Μονή Αγίου Δημητρίου «Βαλέτσικο» της ιστορικής κωμοπόλεως Τσαριτσάνης, η οποία αναγεννήθηκε εκ των ερειπίων της και αναστηλώθηκε εκ βάθρων. Το 2017 από την Α.Θ.Μ. Πάπα Πατριάρχη Αλεξανδρείας κ.κ. Θεόδωρο Β΄, εστάλη στην Μποτσουάνα και στο Free State της Νοτίου Αφρικής, κατόπιν εισηγήσεως του Σεβασμιοτάτου Μητροπολίτου κ. Γενναδίου, για την εξυπηρέτηση των λειτουργικών και πνευματικών αναγκών των Ελληνικών Ορθοδόξων παροικιών. Το 2017 από την Α.Θ.Π. τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο, έλαβε το οφίκιο του Αρχιμανδρίτου του Οικουμενικού Θρόνου. Το 2018 από την Α.Θ.Μ. Πάπα Πατριάρχη Αλεξανδρείας κ.κ. Θεόδωρο Β΄, έλαβε το οφίκιο του Μεγάλου Εκκλησιάρχου του Θρόνου και ενθρονίσθηκε Δικαίος στους Αγίους Αναργύρους Κύρου και Ιωάννου της πόλεως Αμπουκύρ (αρχαία Κάνωπος).
Το 2020 από την Α.Θ.Μ. Πάπα Πατριάρχη Αλεξανδρείας κ.κ. Θεόδωρο Β΄, έλαβε το οφίκιο του Σχολάρχου της Πατριαρχικής Σχολής «Αθανάσιος ο Μέγας» του Θρόνου. Το 2023 γίνεται δεκτός υπό του Σεβασμιοτάτου Μητροπολίτου Σερρών και Νιγρίτης κ. Θεολόγου, διορισθέντος υπ’ αυτού ως Ιεροκήρυκας της Ιεράς Μητροπόλεως, εκ της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος. Έχει γράψει τα εξής βιβλία: «Ηγάπησα, Κύριε, ευπρέπειαν οίκου σου», «Η ζωή της Θεοτόκου», «Οι λόγοι της Θεοτόκου», «Προφητείες για την Θεοτόκο», «Χαίρε λαμπρόν της χάριτος γνώρισμα», «Ο Σταυρός του Κυρίου και το σύμβολο του Σταυρού», «Λόγοι Πνευματικοί». Επιμελήθηκε την έκδοση των ομιλιών του Μακαριστού Μητροπολίτου Λαγκαδά κ. Σπυρίδωνος, «Ιερουργία του λόγου», τόμοι Α΄ – Β΄ και Γ΄. Επιμελήθηκε την έκδοση των Αρχαιοπρεπών Θείων Λειτουργιών του Αλεξανδρινού Λειτουργικού τύπου (υπό έκδοση). Επιμελήθηκε τις καθημερινές Ιερές Ακολουθίες του Όρθρου και του Εσπερινού για τις ανάγκες του Τηλεοπτικού Εκκλησιαστικού Σταθμού «4Ε» και του Ραδιοφωνικού Σταθμού «Λυδία η Φιλιππησία».
Από το 1990 μέχρι το 1995 για τις Κατηχητικές ομάδες της εποπτείας του εξέδιδε το μηνιαίο φυλλάδιο «Νεανική Πνοή». Από το 1999 μέχρι το 2009 εξέδιδε το μηνιαίο φυλλάδιο «Μαθητεύσατε». Αρθρογράφησε στο Ορθόδοξο Χριστιανικό Περιοδικό «Λυδία», στο Ενοριακό Περιοδικό Αγίου Γεωργίου Σοχού «Μυρωμένα Περιστέρια», όπως συνέγραψε και πλείστα επίκαιρα άρθρα και ομιλίες υπέρ τρίτων. Επί τριετίας συνέγραφε τα Κυριακάτικα Κηρύγματα για τις Ενορίες της Ιεράς Μητροπόλεως Ελασσώνος, τα οποία δημοσιεύονταν και στον τοπικό Τύπο της Ελασσόνας «Αναγνώστης» και «Έκδοση».
Όπως αντιλαμβανόμαστε όλοι, ο Επαρχιούχος Επίσκοπος πλέον Μπουρούντι, δεν είναι απλώς μια καταγεγραμμένη ιερατική ύπαρξη στα εκκλησιαστικά κιτάπια της Ορθοδοξίας, αλλά μια σημαίνουσα ευλογημένη προσωπικότητα που υπηρετεί τον Θεό αφιερωμένος εις Αυτόν δια ολάκερης της υποστάσεώς του.
Ο λόγος του προς τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας, φορτισμένος συγκινησιακά, πιστοποίησε περί της εσώτερης καθαρότητας και σεμνότητας του υπαρκτικού του κόσμου! Ας τον διαβάσουμε λοιπόν:
Μακαριώτατε, Πάπα και Πατριάρχα, της Μεγάλης πόλεως Αλεξανδρείας και Πάσης Αφρικής.
Σεβασμία των Ιεραρχών χορεία,
Σεβαστοί Πατέρες,
Αγαπητοί αδελφοί.
Δόξα, ευχαριστία και τιμή αναπέμπω στον Τριαδικό Θεό, για την σημερινή ημέρα της δικής μου Πεντηκοστής.
Με αξιώνει ο Θεός να λάβω τον τρίτο βαθμό της ιεροσύνης από τα χέρια του σεπτού Προκαθημένου μας, τον Πάπα και Πατριάρχη Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ. κ. Θεόδωρο Β΄.
Μία μεγάλη τιμή προς την αναξιότητά μου, που ο Θεός γνωρίζει καλλίτερα τους λόγους της επιλογής αυτής.
Το μόνο που μπορώ να προσφέρω είναι αυτό το οποίο οι ανάγκες και οι συγκυρίες των καιρών απαιτούν.
Ξεκινώντας από τη Λειτουργική ζωή και καταλήγοντας στην κοινωνική προσφορά για την κάθε εικόνα του Θεού, τον άνθρωπο.
Ακούγοντας και διαβάζοντας χειροτονητήριους λόγους, προηγούμενων αδελφών Αρχιερέων, διαπίστωσα ότι δεν μπορώ να πω τίποτε παραπάνω από αυτούς. Στο τέλος θα κατέληγα ή να τους αντιγράψω ή να περιαυτολογήσω ή να υπερβάλλω προβάλλοντας περίσσιες γνώσεις.
Να μιλήσω για το Μεγάλο Αυτό Μυστήριο της Πεντηκοστής, όπου το Πανάγιο Πνεύμα, κατέστησε τους αγράμματους μαθητές, σε Αποστόλους «πλήρης χάριτος, πνεύματος και σοφίας;» Μίλησε ο ίδιος ο Θεός.
Να μιλήσω για τις περιοδείες των Αποστόλων, οι οποίοι ως πρώτοι Ιεραπόστολοι έσπειραν το Λόγο του Θεού, βαδίζοντας τώρα εμείς επί τα «ίχνη των ποδών» τους, με όλα τα μέσα και τις ευκολίες που μας δίνονται; Τα κατέγραψαν οι ίδιοι στις Επιστολές τους.
Να μιλήσω για τους Αποστολικούς Πατέρες, οι οποίοι διαμόρφωσαν και οργάνωσαν αυτόν τον θεσμό της Εκκλησίας; Το αποδεικνύει η παρουσία της Εκκλησίας δύο χιλιάδες τώρα χρόνια.
Να μιλήσω για τους Θεοφόρους Πατέρες, οι οποίοι δογμάτισαν και στερέωσαν τη πίστη μας; τι το καλλίτερο από το να εμβαθύνουμε στα θεόπνευστα συγγράμματά τους.
Να μιλήσω για τους πρώτους Μάρτυρες και Νεομάρτυρες της Εκκλησίας μας, οι οποίοι με το αίμα τους πότισαν το γεώργιο του Θεού, και αποτελούν παράδειγμα ομολογίας πίστεως; Αρκεί να διαβάσουμε το συναξάριο για να κατανοήσουμε πως κρατήθηκε η πίστις εν μέσω δοκιμασιών.
Να μιλήσω για τους Οσίους πατέρες που εγκατέλειψαν τον κόσμο, προσευχόμενοι για τον κόσμο; Ας δούμε γύρω μας τη παρουσία τόσων Ιερών Μονών, που βρίσκουν ανάπαυση κουρασμένες και ταλαιπωρημένες ψυχές.
Μπροστά σε όλους αυτούς που με το πέρασμά τους, Αγίαζαν κάθε τόπο όπου βάδιζαν και εργάστηκαν για την ποίμνη τους ως καλοί Ποιμένες, δούλεψαν στον αμπελώνα του Κυρίου ως καλοί εργάτες, πολέμησαν στην αρένα της ζωής ως καλοί στρατιώτες, και αυτούς που αναδείχτηκαν πρότυπα πνευματικής ζωής με την προσευχή, την άσκηση και την ταπείνωση, απ’ όλους Αυτούς ζητώ μόνο τις μεσιτείες προς τον φιλάνθρωπο Θεό, και τους παρακαλώ να κατευθύνουν το υπόλοιπο της επίγειας ζωής μου, στον τόπο όπου βρίσκονται και αναπαύονται.
Να μιλήσω για τους πατέρες και τους ανθρώπους, οι οποίοι με ευεργέτησαν σε όλα τα πνευματικά στάδια της ζωής μου;
Είναι πολλοί, αλλά λίγοι οι εκλεκτοί Μακαριότατε. Το μόνο που μπορώ να πω είναι πως εργάστηκα με ευσυνειδησία, σε όποιο τόπο και διακονία μου ανέθεσε η Εκκλησία, χωρίς ποτέ να επιδιώξω την ανθρώπινη δόξα και τιμή, δημιουργώντας οπαδούς, σε μια εποχή όπου ο καθένας επιδιώκει να αυτοπροβάλλεται ναρκισσιστικά, αυτοπροσδιοριζόμενος ως μέγας γέροντας.
Αναπόσπαστο κομμάτι της Λειτουργικής ζωής της Εκκλησίας μας είναι η ευχαριστία. Όλα τα Μυστήρια και οι Ιερές Ακολουθίες που απευθύνονται προς τον φιλάνθρωπο Θεό, επεκτείνονται και στους ευεργέτες μας μέσα από την προσευχητική σύναξη των πιστών. Έτσι η τιμή και η ευχαριστία σε κάποια πρόσωπα, καθαγιάζεται και επικυρώνεται, ενώπιον του σώματος της Εκκλησίας.
Οι δικοί μου άνθρωποι, οι γονείς μου Ιωάννης και Αναστασία, που μαζί με τα αδέλφια μου, μας έμαθαν να είμαστε πάντα ενωμένοι ως οικογένεια, ειλικρινείς, εργατικοί, να βοηθούμε τους συνανθρώπους μας και να σεβόμαστε τον Θεό, οι οποίοι υποβλήθηκαν στον μεγάλο κόπο να ταξιδέψουν εδώ στην πόλη των Αλεξανδρέων, μαζί με την αδελφή μου και τα ανίψια μου.
Ο μόνος άνθρωπος, μετά την οικογένειά μου, ο οποίος με αναγέννησε πνευματικά, είναι ο γέροντάς μου Μακαριστός Μητροπολίτης Λαγκαδά κυρός Σπυρίδων, ο οποίος από τους ουρανούς πιστεύω να χαίρετε για την ημέρα της δικής μου Πεντηκοστής, όπου κοντά του και από την ζωή του, έμαθα τι θα πει ταπεινός άνθρωπος, προσευχόμενος άνθρωπος, απλός άνθρωπος, γνήσιος και καθαρός στο λόγο και στα έργα άνθρωπος.
Τώρα Μακαριότατε έχω εσάς. Εσάς που κατέχεται το ανώτερο αξίωμα στο δεύτερο θρόνο της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Τον Ιεραπόστολο Πατριάρχη της αγάπης, τον Πατριάρχη της προσευχής, τον Πατριάρχη της υπομονής, τον ταπεινό και ελεήμονα, τον Ποιμένα τον καλό που δεν ξεχωρίζει το ποίμνιό του και το γνωρίζει κατ’ όνομα. Μπορεί να άργησα να ανταποκριθώ στο κάλεσμά σας, αλλά τώρα θέτω τις δυνάμεις μου ενώπιόν σας και εσείς πλέον έχετε το λόγο περί εμού.
Επιτρέψτε μου, να ευχαριστήσω ιδιαίτερα τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Σερρών και Νιγρίτης κ. Θεολόγο, ο οποίος με περιέθαλψε πνευματικά.
Είμαι ευγνώμων στον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Άγιο Σερρών κ. Θεολόγο και δεν μπορώ με λόγια να εκφράσω την μεγάλη του πραγματικά ευεργεσία προς την ταπεινότητά μου. Τον έχω πάντα στις προσευχές μου και ο Θεός να του χαρίζει υγεία και μακροημέρευση. Μπορεί να απουσιάζει, λόγω αναλυμένων υποχρεώσεων, αλλά πιστεύω πως πνευματικά συμμετέχει στη δική μου Πεντηκοστή και χαίρετε πραγματικά που προάγεται ένας εκ των κληρικών της Μητροπόλεώς του.
Μεγάλη βοήθεια κατά την εδώ παραμονή μου, είναι η συνεργασία μου με τούς ανθρώπους αυτής της ευλογημένης αυλής του Θρόνου. Να αναφερθώ πρώτα σε όλους όσους κοπιάζουν με αφοσίωση, κληρικούς και λαϊκούς, για τον Πατριάρχη και το Πατριαρχείο μας που επεκτείνεται σε όλη την Αφρικανική Ήπειρο.
Στον Πατριαρχικό Επίτροπο Αλεξανδρείας, Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Πηλουσίου κ. Νάρκισσο, ο οποίος από την πρώτη ημέρα της αφίξεώς μου, είναι δίπλα μου και παραστέκετε ως σύμβουλος, προστάτης και αδελφός, αναγνωρίζοντας τις όποιες δυνατότητές μου και κυρίως η σχέση εμπιστοσύνης που αναπτύχθηκε και υπάρχει μεταξύ μας.
Τον Αρχιγραμματέα της Ιεράς Συνόδου του Αλεξανδρινού Θρόνου Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Πτολεμαΐδος κ. Παντελεήμονα, για τη συνεργασία μας, μαθητευόμενος κοντά του και διδασκόμενος από την πολυετή εμπειρία του σε θέματα της γραμματείας του Πατριαρχείου.
Τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Γέρων Λεωντουπόλεως κ. Γαβριήλ, τον οποίο θαυμάζω για τη σοφία του, το πράο και ήσυχο χαρακτήρα του και πραγματικά σε κάθε μας επικοινωνία ωφελούμε από τις συμβουλές του.
Τον Πνευματικό και Προϊστάμενο της Πατριαρχικής Μονής του Αγίου Σάββα, Πανιερώτατο Μητροπολίτη Ταμιάθεως κ. Γερμανό, ο οποίος διετέλεσε ηγούμενος στη Μονή της μετανοίας μου, Αγίας Τριάδος Πέντε Βρύσεων, όπου αργότερα τον διαδέχθηκα στην Ηγουμενία και συνεχίσαμε τη συνεργασία μας στη Μονή αυτή και τη Σχολή του Αλεξανδρινού Θρόνου.
Τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Μέμφιδος κ. Νικόδημο, ο οποίος ως δεξιός βραχίονάς Σας σηκώνει το βάρος της Πατριαρχικής Επιτροπείας στο Καΐρο.
Επιβάλλεται να αποδώσω τιμή, ως διάδοχος, στους Σεβασμιοτάτους Μητροπολίτες πρώην Μπουρούντι και Ρουάντας, και νυν Μητροπολίτες Νουβίας κ. Σάββα, και Σωζούσης κ. Ιννοκέντιο, οι οποίοι θεοφιλός ποίμαναν την Επαρχία αυτή του Θρόνου και την κατέστησαν μία ζηλευτή Επισκοπή· και τώρα πηγαίνω εγώ βρίσκοντας τις κατάλληλες υποδομές να συνεχίσω το έργο τους.
Θα ήθελα, Μακαριώτατε, αυτήν την ημέρα να μην παραλείψω και την μνημόνευση, έστω μόνον ονομαστικά, τεσσάρων ιερέων που με ενέπνευσαν την αγάπη μου για την ιεροσύνη, που ο καθένας είχε τη δική του πορεία, αλλά ωφελήθηκα πνευματικά και υπαρξιακά.
Τον μακαριστό εφημέριο του χωριού μου πατέρα Δημήτριο Μανδραβέλλη.
Τον μακαριστό πρώτο μου πνευματικό, πατέρα Άγγελο Δικμάνη.
Τον μακαριστό πρύτανη των Ιεροκηρύκων, Ιερομόναχο πατέρα Θεόφιλο Ζησόπουλο.
Και τον προσφάτως κημηθέντα, προ τριάντα ημερών, πνευματικό μου επί σαράντα χρόνια, Ιερομόναχο πατέρα Ιωσήφ Αλέξανδρου.
Ο Θεός να τους αναπαύει.
Ευχαριστώ όλους όσους παρίστανται συλλειτουργούντες και συμπροσευχόμενοι.
Τον Πανοσιολογιώτατο Αρχίμανδρίτη και Εκπαιδευτικό π. Νεκτάριο Ελευθεριάδη από την Μητρόπολη Ιερισσού, Αγίου Όρους και Αρδαμερίου, με τον οποίο υπήρξαμε συνμοναστές μαζί με τον Ταμιάθεως κ. Γερμανό, και τον Λιβύης κ. Γεννάδιο υπό την πνευματική καθοδήγηση του γέροντός μας Μητροπολίτη Λαγκαδά κυρό Σπυρίδωνα, στη Μονή της Αγίας Τριάδας Πέντε Βρύσεων.
Τους εδώ παροικούντες πατέρες. Τον Αιδεσιμολογιώτατο Πρωτοπρεσβύτερο και Δάσκαλο, π. Πάνο Γαζή, αεικίνητο εργάτη μεταξύ Ποιμνίου, Ελληνικών Σχολείων, Πατριαρχικής Σχολής και της οικογένειάς του.
Τον Πανοσιολογιώτατο Αρχιμανδρίτη π. Χριστοφόρο από την Ουγκάντα.
Τον Αιδεσιμολογιώτατο Οικονόμο π. Φάντη από την Αλεξάνδρεια.
Τον Ιερολογιώτατο Διάκονο Διονύσιο από την Κένυα.
Έναν προς έναν, όλους τους Σπουδαστές και εκπαιδευτικούς συνεργάτες της Πατριαρχικής Σχολής «Αθανάσιος ο Μέγας».
Στο πρόσωπο του Γενικού Προξένου της Ελλάδας στην Αλεξάνδρεια κ. Ιωάννη Πυργάκη, να ευχαριστήσω την Πατρίδα μας, και ιδιαίτερα την Δράμα, τη γενέτειρά μου.
Στο πρόσωπο του Προέδρου της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας κ. Ανδρέα Βαφειάδη, τους ανθρώπους αυτής της πόλεως, οι οποίοι ζουν και πορεύονται, πάνω στα χνάρια του Αλεξάνδρου και των Πτολεμαίων, ο καθένας τους, με τις αναμνήσεις από την Αλεξάνδρεια του Καβάφη.
Την κ. Λιλίκα Θλιβίτου πρόεδρο του Ελληνικού Ναυτικού Ομίλου Αλαλεξανδρείας και του Πτολεμαίου, η οποία ήταν η πρώτη Αλεξανδρινή που γνώρισα και η βοήθειά της ήταν πολύτιμη κατά την εδώ παραμονή μου, όπως και την κ. Αλίκη Αντωνίου πρόεδρο του Λυκείου Ελληνίδων Αλεξανδρείας, η οποία προσέτρεχε σε κάθε μου ανάγκη και κυρίως για τις συμβουλές της.
Τον κ. Γρηγόρη Χαλιακόπουλο, δημοσιογράφο, πολυγραφότατο συγγραφέα, ιστοριοδίφη και στοχαστή, ο οποίος μεταφέρει και γνωστοποιεί τα νέα του Πατριαρχείου μας και της Ελληνικής Παροικίας.
Όπως ευχαριστώ και όλους τους φορείς και Συλλόγους αυτής της πόλεως για τη συνεργασία μας.
Μακαριώτατε δεχτείτε με ως έναν εργάτη του Μεγάλου Αμπελώνος της Αφρικανικής ευλογημένης γης.
Την Επισκοπή Μπουζουμπούρας και Μπουρούντι, όπου το Άγιο Πνεύμα με κατέστησε Επίσκοπο δια των τιμίων ψήφων της Ιεραρχίας του Θρόνου, αλλά και δια των δικών Σας χειρών να λάβω το αξίωμα της Αρχιεροσύνης, είναι ύψιστη τιμή για την αναξιότητά μου.
Καλούμε να υπηρετήσω έναν λαό φιλόθεο και φιλάγιο που πριν από εμένα εργάστηκαν άλλοι αδελφοί σε αυτόν τον αμπελώνα του Κυρίου και τώρα εγώ πηγαίνω επί τα ίχνη των δικών τους ποδών, να συνεχίσω το έργο της σποράς.
Πιστεύω πως με τους ιερείς και τον φιλόχριστο λαό θα έχουμε αδελφική και αγαστή συνεργασία.
Σ’ αυτό το λαό προσφέρω την καρδιά μου και ότι εμπεριέχεται μέσα σε αυτήν.
Ελπίζω να φανώ αντάξιος και συνεπής ενώπιον της μεγάλης αυτής προκλήσεως και της υμετέρας προσκλήσεως.
Ασπάζομαι την τιμία δεξιά σας και σας ευχαριστώ για μία ακόμη φορά, όπως και το σεπτό σώμα τής Ιεραρχίας του Αλεξανδρινού Θρόνου.
Εις πολλά έτη Μακαριώτατε.
Ο Μακαριότατος σχεδόν βουρκωμένος και κομπιάζοντας αντιφώνησε τα κάτωθι:
««Θεοφιλέστατε Εψηφισμένε Επίσκοπε Μπoυζουμπούρας και Μπουρούντι, αγαπητέ κατά πνεύμα υιέ μου κ.Ισαάκ,
Ο Υιός του Θεού “ἐφανερώθη ἐν σαρκί, ἐσαρκώθη ἐν Πνεύματι, ὢφθη ἀγγέλοις, ἐκηρύχθη ἐν ἔθνεσιν, ἐπιστεύθη ἐν κόσμῳ, ἀνελήφθη ἐν δόξῃ.” (Α’ Τιμ. 3:16). Το υπέρλογο Μυστήριο της Ενανθρωπήσεως του Υιού και Λόγου του Θεού προς ανακαίνιση του ανθρώπου καθίσταται αδιάκοπο ιστορικό παρόν δια της Εκκλησίας. Η Εκκλησία, ως έμπρακτη κοινωνία πίστεως, λατρείας και αγάπης, επεκτείνει στο ιστορικό διηνεκές το σωτηριώδες έργο του αγιασμού του κόσμου.
Ο Επίσκοπος αναλαμβάνει το ιερό καθήκον να καταστήσει συνείδηση και βίωμα των πιστών το γεγονός ότι η Εκκλησία, ως ”τό σώμα τοῦ Χριστοῦ, τό πλήρωμα τοῦ τά πάντα ἐν πᾶσιν πληρουμένου” (Εφ. 1: 22-23), είναι η αιώνια ζωή. Ο Επίσκοπος, ως φορέας, εκφραστής και προστάτης της Αποστολικής Παραδόσεως και Παρακαταθήκης, αποδέχεται την ιερά ευθύνη να εμπεδώσει το σύνδεσμο των πιστών με το Χριστό και να χαλυβδώσει την βεβαιότητα ότι ο Χριστός αποτελεί τρόπο υπάρξεως και ζωής.
Σήμερα, δια της χάριτος του Παναγίου Πνεύματος, η Πρεσβυγενής Αποστολική Εκκλησία της Αλεξανδρείας σε καλεί να επωμισθείς την μεγάλη ευθύνη να διαποιμάνεις θεαρέστως την Ιερά Επισκοπή Μπουζουμπόυρας και Μπουρούντι “πάντας ἀνθρώπους τούς βουλομένους εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν” (Ειρηναίος, Έλεγχος, 1, 10, 2). Σήμερα ο αρχαιότερος εν ενεργείᾳ φορέας του Ευαγγελικού λόγου στην Αφρική σε καλεί να διακονήσεις το ιερό καθήκον της υπαρκτικὴς μεταχαλκεύσεως της ψυχής του Αφρικανού αδελφού σε κατοικητήριο Θεού.
Προσφιλέστατε άγιε Εψηφισμένε,
Επί έξι συνολικώς χρόνια, όπου το Πατριαρχείο μας σε έταξε και σε προώρ,ισε εργάσθηκες φιλότιμα και αθόρυβα. Προσέφερες εαυτόν με πίστη και διάκριση, με αφοσίωση και υπακοή στις πατρικές μου παραινέσεις και υποδείξεις. Κατέθεσες το περίσσευμα της ψυχής και της αγάπης σου με επίγνωση της επιταγής της ιστορικής διαχρονίας και της κατηγορικής προσταγής της δυναμικής συγχρονίας του Αγιωτάτου Αποστολικού Θρόνου του Αγίου Μάρκου.
Αγόγγυστα στάθηκες στο πλευρό μου και με υποδειγματική υπομονή και σύνεση ανέλαβες την μεγάλη ευθύνη του Σχολάρχου της μετά από 470 έτη ανασυσταθείσης, κατά το ακαδημαϊκό έτος 2007-2008, Πατριαρχικής Σχολής Αλεξανδρείας «Αθανάσιος ο Μέγας» και φιλότιμα εργάσθηκες, προκειμένου να αναδεικνύονται τα γηγενή στελέχη του ιεραποστολικού έργου του καθ’ ημάς Πατριαρχικού Θρόνου. Κατ’ αυτόν τον τρόπο αθόρυβα συνέδραμες τον αγώνα μου ως ηγέτη της Ορθοδοξίας στην Αφρική, ώστε να προάγω την μαρτυρία του Πατριαρχείου μας απ΄ άκρου εις άκρον της ηπείρου του μέλλοντος.
Προηγήθηκε η αγλαόκαρπη ιερατική διακονία σου, από το έτος 2017, στην νεοσύστατη τότε Ιερά Μητρόπολη Μποτσουάνας, την αγαθή ανάμνηση της οποίας με αγάπη τηρούν στις καρδίες τους οι αδελφοί μας Ελληνες εκεί, έως σήμερα.
Αλλά και εδώ στην Μεγάλη Πόλη του Αλεξάνδρου με την αστείρευτη ευγένεια της ψυχής σου, υπηρέτησες ως Εφημέριος της πολυαιωνίου Ιεράς Μονής του Οσίου Σάββα Ηγιασμένου, με αλάνθαστο δείκτη ποιμαντικής πορείας την αλήθεια που τόσο εύγλωττα διετύπωσε ο Νείλος ο Ασκητής: “τό μέν οὖν ἀμαρτῆσαι ἀνθρώπινον ὑπάρχει· τό δέ ἀπελπῖσαι, σατανικόν καί ὀλέθριον”.
Τις πολλές αρετές σου αυτές εγκαίρως διέγνωσε και προνοητικώς εκαλλιέργησε ένας διακεκριμένος Ιεράρχης που εκόσμησε με την παρουσία και τη δράση του την Εκκλησία της Ελλάδας: ο διδάσκαλος, ευεργέτης και Γέροντάς σου αοίδιμος Μητροπολίτης Λαγκαδά κυρός Σπυρίδων, η ψυχής του οποίου σήμερα, είμαι βέβαιος, ότι δοξολογούσα τον Αρχιποίμενα της Εκκλησίας Κύριο, αγάλλεται και αοράτως παρίσταται κατά την εύσημο αυτήν ημέρα της εις Επίσκοπον χειροτονίας σου.
Αυτές τις αρετές διεπίστωσε, κατόπιν προτάσεως μου, και η περί εμέ Αγία και Ιερά Σύνοδος, η οποία σε αντάμειψε για το ήθος και την προσφορά σου, εκλέγοντάς σε παμψηφεί Επαρχιούχο Επίσκοπο της Ιεράς Επισκοπής Μπουζουμπούρας και Μπουρούντι με κριτήριο την επάνδρωση της πνευματικής ολκάδος του Χριστού που ταπεινώθηκε ως άνθρωπος “ἵνα τά τέκνα τοῦ Θεοῦ τά διεσκορπισμένα συναγάγῃ εἰς ἕν” (Ιω. 11: 51-52).
Θεοφιλέστατε Εψηφισμένε π.Ισαάκ
Είσαι αναντίρρητα άξιος να εργασθείς και να αναδειχθείς καλός Επίσκοπος και Ιεράρχης, εργαζόμενος προς καλλιέργεια του πνευματικού γεωργίου που σου εμπιστεύεται ο Αποστολικός και Πατριαρχικός Θρόνος του Αγίου Μάρκου. Ωστόσο μην λησμονείς ότι είναι επίπονο το εγχείρημα της κατηχήσεως, κοπιώδες το έργο της διοικητικής μέριμνας, υψηλά τα λειτουργικά καθήκοντα, αγία και ιερά η Ευαγγελική αποστολή, την οποία ο Χριστός σου δίνει διά των χοϊκών χειρών μου. Μη ξεχάσεις ποτέ πως η Αρχιερατική διακονία είναι διαρκής και θυσιαστική μαρτυρία πίστεως και αγάπης.
Οφείλεις να ποτίσεις τον διψασμένο και να ψωμίσεις τον ενδεή, να παρηγορήσεις τον λυπημένο και να προστατεύσεις τον ορφανό, να συνδράμεις τον εν ασθενίαις και τον φυλακισμένο. Εν ολίγοις, οφείλεις να καταθέτεις εαυτόν όπου σε καλεί η ανάγκη του ποιμνίου σου, ως “ὁ ποιμήν ὁ καλός τήν ψυχήν αὐτοῦ τίθησιν ὑπέρ τῶν προβάτων” (Ιω. 10:11).
Στον αγώνα τον καλό θα έχεις πάντα στο πλευρό σου τον Πατριάρχη και τους αδελφούς σου αρχιερείς. Με προσευχή παρακλητική θα εύχεται να γίνεις μιμητής Χριστού στη διάδοση του Ευαγγελικού μηνύματος της αγάπης. Με αντίληψη πατρική θα αφουγκράζεται τους προβληματισμούς και τις αγωνίες σου. Με στοργή θα σου θυμίζει αυτό που σοφά επεσήμανε ο Βίκτωρ Ουγκώ: “όσο μακριά και να πάει ο νους, ποτέ δεν φθάνει εκεί που μπορεί να φθάσει η καρδιά”.
Στον αγώνα τον καλό θα σε συνοδεύουν οι προσευχές προσώπων αγαπημένων: των παρόντων εδώ και διαπρυσίως προσευχομένων για σένα σεβαστών γονέων, των αγαπημένων αδελφών σου, των συγγενών και των φίλων της καρδιάς σου που με συγκίνηση σε μακαρίζουν για την αξίωση που λαμβάνεις από την Εκκλησία.
Υιέ μου Ισαάκ,
Την ώρα αυτή της περισυλλογής με προσευχητική διάθεση επικαλούμαι την ευλογία του εν Τριάδι Παναγάθου Θεού, επ’ονόματι του Οποίου η τιμωμένη Ιερά Μονή στις Πέντε Βρύσες του Λαγκάδα καυχάται σήμερα, διότι μετά τον πρώτο Ηγούμενό της, τον συλλειτουργούντα μαζί άγιο Ταμιάθεως κ.Γερμανό, καταγράφει στην ιστορία της και τον δεύτερο Ηγούμενό της ως αρχιερέα του Αλεξανδρινού Θρόνου επίσης, τον χειροτονούμενο σήμερα Επίσκοπο Μπουρούντι.
Χαίρε και αγάλλου Υιέ μου! Ιδού ήγγικεν η ευλογημένη ώρα! Πρόσελθε στον Νυμφώνα του Κυρίου να ανέλθεις τον τρίτο και τελευταίο βαθμό της Ιερωσύνης, την Αρχιερωσύνη. Ο Θεός βοηθός και σκεπαστής σου! Αμήν!».
Μετά την ολοκλήρωση της εκκλησιαστικής τελετουργίας, ο Μακαριότατος συνόδευσε τον χειροτονημένο Επαρχιούχο Επίσκοπο Μπουρούντι – Μπουζουμπούρας στον Θρόνο της Ιεράς Μονής του Οσίου Σάβα, προτρέποντάς τον ως δικό του πνευματικό παιδί, να κλείσει την Θεία Λειτουργία της Κυριακής.
Ήταν μια ευαίσθητη στιγμή και για τους δύο καθώς ο χειροτονηθείς Ισαάκ έπαιρνε την ευλογία του Πατριάρχη του, καθώς οι πιστοί εκκωφαντικά επαναλάμβαναν πολλαπλώς και κάθε φορά εντονότερα τη λέξη «Άξιος!»
Ακολούθησε κέρασμα στο Αρχονταρίκι της Μονής, προσφορά της Προέδρου του Λυκείου Ελληνίδων κας Αλίκη Αντωνίου καθώς και δώρα που προσεφέρθησαν στον αγαπητό σε όλη την Παροικία κ. Ισαάκ!
Στη χειροτονία του ανωτέρω Επισκόπου Μπουρούντι, συμπροσευχήθηκαν προεξάρχοντος του Μακαριωτάτου, οι Σεβασμιώτατου Μητροπολίτες: Γέρων Λεοντοπόλεως κ. Γαβριήλ, Γενικός Πατριαρχικός Επίτροπος, Μέμφιδος κ. Νικόδημος, Πατριαρχικός Επίτροπος Καΐρου, Νουβίας κ. Σάββας, Πτολεμαΐδος κ. Παντελεήμων, Αρχιγραμματεύς της Αγίας και Ιεράς Συνόδου, Πηλουσίου κ. Νάρκισσος, Πατριαρχικός Επίτροπος Αλεξανδρείας, Ταμιάθεως κ. Γερμανός, Προϊστάμενος της Ιεράς Μονής Οσίου Σάββα καθώς και οι ιερείς Φέντη και Νεκτάριος Ελευθεριάδης της Ιεράς Μητροπόλεως Ιερισσού. Και βέβαια μαζί με τους προαναφερόμενους και η σταθερή αξία, ο υπηρετών με αφοσίωση την εκπαίδευση και το Πατριαρχείο, Αιδεσιμολογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος π. Πάνος Γαζής στο ψαλτήρι, συνοδευόμενος από τον ιεροψάλτη Αλέξανδρο Μπάση και την αρωγή του «βυζανοτραφέντος» μουσικά, Γενικού Προξένου στην Αλεξάνδρεια κ. Ιωάννη Πυργάκη και των μαθητών της Πατριαρχικής Σχολής «Άγιος Αθανάσιος» της οποίας προΐσταται ως Σχολάρχης, ο χειροτονηθείς Επίσκοπος Μπουρούντι κ. Ισαάκ.
Στην Ευχαριστηριακή Σύναξη και την Χειροτονία παρέστησαν: ο Γενικός Πρόξενος της Ελλάδος στην Αλεξάνδρεια κ. Ιωάννης Πυργάκης μετά της συζύγου του Κατερίνας, ο Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητος Αλεξανδρείας κ. Ανδρέας Βαφειάδης, ο Σύνδεσμος του Πολεμικού Ναυτικού με το Αιγυπτιακό στην Αλεξάνδρεια κ. Κώστας Βαρουξής, η Πρόεδρος του ΕΝΟΑ και του Πτολεμαίου Α΄ κα. Λιλίκα Θλιβίτου, η Πρόεδρος του Λυκείου Ελληνίδων κα. Αλίκη Αντωνίου, ο πρώην Διευθυντής του Ιδρύματος Ελληνικού Πολιτισμού κ. Βασίλης Φιλιππάτος, ο πρώην Αντιπρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας κ. Μιχάλης Αρσλανίδης, εκπαιδευτικοί των Ελληνικών Σχολείων της ΕΚΑ, οι σπουδαστές της Πατριαρχικής Σχολής Αλεξανδρείας «Άγιος Αθανάσιος» και οι γονείς του χειροτονηθέντος Επισκόπου, Ιωάννης και Αναστασία μαζί με άλλα μέλη της οικογενείας του, αλεξανδρινοί πάροικοι και επισκέπτες από την Ελλάδα.
Παρετέθη γεύμα του Επισκόπου κ. Ισαάκ στο Εντευκτήριο της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας, όπου εκεί ο Πρόεδρος της ΕΚΑ κ. Ανδρέας Βαφειάδης προσέφερε τιμητική αναμνηστική πλακέτα των 180 χρόνων από ιδρύσεως της ανωτέρω Κοινότητας, ως ελάχιστο δείγμα αναγνώρισης, εκτίμησης και ευχαριστιών για την αθόρυβη, σημαντική και ουσιαστική προσφορά του αγαπητού σε όλους Πανάξιου κληρικού κ. Ισαάκ.
Καλή και θεοβάδιστη πορεία στο Μπουρούντι αγαπητέ Επίσκοπε κ. Ισαάκ!
