Την εορτή των Τριών Ιεραρχών, των υπέρμαχων της Ελληνικής Παιδείας, τίμησαν οι μαθητές και οι δάσκαλοι του Κοινοτικού Νηπιαγωγείου, του Τοσιτσαίου – Πρατσίκειου Δημοτικού Σχολείου και του Αβερώφειου Γυμνασίου – Λυκείου της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας στον Κοινοτικό Ιερό Ναό της Αγίας Αικατερίνης που βρίσκεται εντός του Ελληνικού Προξενείου.
Τελέστηκε ο Όρθρος και η Θεία Λειτουργία από τον Αιδεσιμολογιώτατο Πρωτοπρεσβύτερο του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας π. Πάνο Γαζή με βοηθούς τους άξιους ιεροψάλτες τον Γενικό Πρόξενο κ. Ιωάννη Πυργάκη και τον κ. Αλέξανδρο Μπάση. Στο ιερό διακόνησαν οι μαθητές του Τοσίτσαιου – Πρατσίκειου Δημοτικού Σχολείου, Γεώργιος Γαζής, Μάριος Πυργάκης και Αιμίλιος Γαζής μαζί με τον κοινοτικό υπάλληλο κ. Ατέια. Παρευρέθησαν επίσης ο Γενικός Γραμματέας της ΕΚΑ κ. Νικόλαος Κατσιμπρής και ο Διευθυντής κ. Γεώργιος Μπούλος.
Κατά τη Θεία Λειτουργία τελέστηκε την ώρα της Αρτοκλασίας δέηση υπέρ υγείας πάντων των διδασκόντων και διδασκομένων των Κοινοτικών Σχολείων και ολόκληρου του γένους, των εφόρων, των εργαζομένων και των καθ’ οιονδήποτε τρόπο διακονούντων την Ελληνική Παιδεία.
Επίσης, τελέστηκε Ιερό Μνημόσυνο πάντων των ευεργετών, δωρητών, σχολικών εφόρων, διδασκάλων, μαθητών και πάντων των υπηρετησάντων στα εκπαιδευτήρια της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας από ιδρύσεώς τους έως σήμερα. Όλοι οι παρευρισκόμενοι στον Κοινοτικό Ιερό Ναό της Αγίας Αικατερίνης, μικροί και μεγάλοι, τίμησαν και μνημόνευσαν όλους τους παραπάνω που με το έργο τους λάμπρυναν μια όμορφη διαδρομή γνώσης μέσα στα ιστορικά σχολεία της Ελληνικής Κοινότητας.
Ιερό Μνημόσυνο τελέστηκε από τον Πρωτοπρεσβύτερο π. Πάνο Γαζή και για δύο αγαπημένους του Αρχιερείς που έφυγαν από αυτόν τον κόσμο και είχε την ιδιαίτερη ευλογία και τιμή να γνωρίσει και να υπηρετήσει κοντά τους: τον μεγάλο και πολύκλαυστο Αρχιεπίσκοπο των Ελλήνων, τον μακαριστό Χριστόδουλο και τον Σεβάσμιο Μητροπολίτη Λευκάδος και Ιθάκης κυρό Νικηφόρο.
Τέλος, τον Πανηγυρικό της ημέρας εκφώνησε ο ιερέας και δάσκαλος π. Πάνος Γαζής. Ο π. Πάνος στην ομιλία του ανέφερε τα εξής: «το έτος 1842 η Σύγκλητος του Πανεπιστημίου Αθηνών καθιέρωσε για πρώτη φορά την εορτή των Τριών Ιεραρχών ως ημέρα της Ελληνικής Παιδείας και των χριστιανικών γραμμάτων. Η γιορτή αυτή πολύ σοφά καθιερωμένη, πέρα από το ότι θέλει να υπενθυμίζει την αξία των ιδανικών του Γένους, μας προβάλλει τους τρεις μεγάλους Πατέρες και διδασκάλους ως πρότυπο για όσους σπουδάζουν ή διδάσκουν στα σχολεία. Έτσι από τότε παντού όπου υπάρχει ελληνική φωνή, παντού όπου πάλλονται ελληνικές καρδιές, οι Τρεις Ιεράρχες και η διδασκαλία τους έχουν τιμητική θέση ως λαμπρά σύμβολα για διδάσκοντες και διδασκομένους. Και οι Τρεις της Οικουμένης Διδάσκαλοι ως νέοι υπήρξαν άριστοι μαθητές και φοιτητές σε όλες τις σχολές και τα πανεπιστήμια εκείνης της εποχής που σπούδασαν και όπως ήταν φυσικό μας άφησαν «παρακαταθήκη» τις παιδαγωγικές θέσεις και απόψεις τους για το μεγάλο πρόβλημα της παιδείας και εκπαίδευσης των νέων. Το πρόβλημα της παιδείας γι αυτούς δεν σημαίνει κατάκτηση γνώσεων και μόνο, αλλά καλλιέργεια της προσωπικότητας. Κύριος σκοπός μιας τέτοιας παιδείας είναι η αγωγή των νέων, η οποία είναι «τέχνη τεχνών και επιστήμη επιστημών».
Πρόσθεσε ακόμα στην ομιλία του προς τους πιστούς τα εξής: «Οι τρεις Ιεράρχες είναι φωτεινό παράδειγμα. Έζησαν σε δύσκολους καιρούς. Πέθαναν σε εξορίες, στις δοκιμασίες, στη φτώχεια, στην εγκατάλειψη, όμως δεν φοβήθηκαν, γιατί δεν εγκατέλειψαν τον Θεό και δεν τους εγκατέλειψε ο Θεός. Δεν εγκατέλειψαν τον λαό και δεν τους εγκατέλειψε και ο λαός. Έζησαν και ζουν και θα ζουν στην αιώνια παρουσία του Θεού και στην ζώσα παρουσία της αγίας μας Εκκλησίας. Είναι οι πυξίδες που μας δείχνουν το δρόμο που πρέπει και εμείς να ακολουθήσουμε, αν θέλουμε πραγματικά να ζήσουμε την δικαίωση και αν θέλουμε να νιώσουμε την χαρά και την ευλογία, που χαρίζει πλούσια η αγάπη του Θεού σε όλους μας. Ας γίνουν, λοιπόν, πρότυπα ζωής και αγώνα για όλους μας! Ας μας δείχνουν τον δρόμο της προσπάθειας, όχι τόσο για να ωφεληθούμε εμείς οι ίδιοι, αλλά κυρίως για να βοηθήσουμε τους γύρω μας»!
