Γράφει ο Νίκος Νικηταρίδης

Έχω επανειλημμένα γράψει πως ως ο ιστορικός του Αιγυπτιώτη Ελληνισμού δεν θα μπορούσα να είχα γράψει 39 βιβλία και 4.000 άρθρα χωρίς πηγές, με βασικότερη το τεράστιο σε όγκο Αιγυπτιώτικο Αρχείο μου.

Μια άλλη σημαντική πηγή όμως, είστε όλοι εσείς που τροφοδοτείτε με πληροφορίες τη μνήμη μου, καθώς και με υλικό αυτό καθαυτό το αρχείο.

Κι ένας τέτοιος Αιγυπτιώτης και για την ακρίβεια Αλεξανδρινός εκ Χίου είναι ο αγαπητός φίλος Κώστας Βρουλιωτάκης, με τον οποίο οι δρόμοι μας διασταυρώθηκαν πριν από δεκαετίες στο συμβούλιο του Συνδέσμου μας, κι από τότε για όποια άμεση πληροφορία χρειαστώ επικοινωνώ μαζί του.

Διότι ο Κώστας είναι σαν τους παλιούς Seh el Khara της Αλεξάνδρειας. Γνωρίζει τους πάντες και τα πάντα, Έλληνες και Αιγυπτίους της πόλης, ξέρει που θα βρει το οτιδήποτε, συνοδεύει και βρίσκει λύσεις σε Ελλαδίτες επισήμους και μη, ενώ θυμάται με λεπτομέρειες πρόσωπα και πράγματα του αλεξανδρινού χθες, τόσο πολύτιμα για τα γραψίματα μου. Ιδιαίτερα δε για τα καλλιτεχνικά και μουσικά δρώμενα του ΄60 και ΄70, όταν νεαρός ¨όργωνε¨ τις αλεξανδρινές γειτονιές για μια καλή πενιά ή έναν εκλεκτό μεζέ.

Κι επειδή με ¨κατηγορούν¨ πως γράφω μόνο για τους πεθαμένους, ευκαιρία είναι να ευχαριστήσω σε τούτες τις γραμμές κι ένα φίλο που όχι μονάχα ζει, αλλά και ¨βασιλεύει¨ στην Ελληνική μας Αλεξάνδρεια.

Να είσαι καλά Κώστα, πάντα γερός και δυνατός στις Αιγυπτιώτικες επάλξεις !