Του Νικόλαου Νικηταρίδη

Μπορεί οι προσπάθειες της Ελλάδας για την επιστροφή των Ελγινείων να ξεκίνησαν το 1836 και η όλη προσπάθεια να αναβίωσε ενθέρμως από το 1983, με πρωτοβουλία της Μελίνας, ενδιαμέσως όμως, οι Έλληνες του εξωτερικού – όπως πάντα – δεν ξεχνούν τη μεγάλη κλοπή και όταν βρίσκουν την ευκαιρία την καυτηριάζουν, όπως για παράδειγμα ο Αιγυπτιώτης Παγκόσμιος ποιητής Κωνσταντίνος Καβάφης με σχετικά άρθρα του το 1891.

Στα νεότερα χρόνια αξίζει να αναφέρουμε τον Αιγυπτιώτη σκηνοθέτη Τζωρτζ Κοσμάτο (Σουέζ 1941 – Καναδική Βικτώρια 2005) και τον Ελληνο-Αμερικανό ηθοποιό Τέλη Σαβάλα (Νέα Υόρκη 1922 – Καλιφόρνια 1994), όταν το 1979 ο πρώτος σκηνοθέτησε και συμμετείχε στη γραφή του σεναρίου, και ο δεύτερος πρωταγωνιστούσε στην ταινία ¨Απόδραση στην Αθήνα¨, μια αγγλική πολεμική ταινία που γυρίστηκε στη Ρόδο.

Μπορεί λοιπόν στην πλοκή να αναφέρεται πως κάποιοι από την ομάδα του αντιστασιακού Σαβάλα θέλουν να υφαρπάξουν κάποιους βυζαντινούς θησαυρούς ενός μοναστηριού, σοβαροί κριτικοί όμως ¨βλέπουν¨ πίσω από αυτό και τη φράση του πρωταγωνιστή ¨οι θησαυροί της Αθήνας ανήκουν στον ελληνικό λαό¨ μια σαφή αναφορά στα Ελγίνεια !

Ας αποτίσουμε λοιπόν έναν μικρό φόρο τιμής στους απόδημους αυτούς Έλληνες, που μαζί με τα εκατομμύρια των άλλων απανταχού δεν ξεχνούν ποτέ την πατρίδα και το έθνος, δύο έννοιες τόσο παρεξηγημένες από την εγχώρια ψευτοκουλτούρα…