Ερευνητές που χρησιμοποιούν μια νέα χημική τεχνική ανακάλυψαν κρυμμένες λεπτομέρειες σε δύο αρχαίους αιγυπτιακούς πίνακες στη θηβαϊκή νεκρόπολη, κοντά στον ποταμό Νείλο, που χρονολογούνται περισσότερα από 3.000 χρόνια.
Οι πίνακες βρίσκονται μέσα στους τάφους, σε παρεκκλήσια όπου οι άνθρωποι μπορούσαν να συγκεντρωθούν για να τιμήσουν τη μνήμη των νεκρών.
Χρησιμοποιώντας φορητή τεχνολογία χημικής απεικόνισης, οι ερευνητές εντόπισαν αλλοιώσεις που έγιναν από τους καλλιτέχνες που είναι σπάνιες στους αιγυπτιακούς πίνακες, που συνήθως πιστεύεται ότι είναι προϊόν εξαιρετικά επισημοποιημένων ροών εργασίας.
Η μελέτη προσπαθεί επίσης να ανατρέψει την παράδοση στην Αιγυπτιολογία, καθώς η ανάλυση έγινε στους τάφους με προηγμένες φορητές συσκευές, ενώ οι περισσότερες μελέτες πραγματοποιούνται παραδοσιακά σε μουσεία ή εργαστήρια.
«Αυτό που είναι νέο είναι ο τρόπος που προσπαθούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτά τα εργαλεία», δήλωσε ο Philippe Martinez, Αιγυπτιολόγος στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης στο Παρίσι και επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό PLOS ONE.
«Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετώπιζαν αυτά τα έργα τέχνης στο παρελθόν ήταν κυρίως, καθαρά αναλογικός, και θεωρούνταν κάπως δεδομένος – κανείς δεν τα κοίταξε πραγματικά από τη σκοπιά των καλλιτεχνών. Θέλουμε να καταλάβουμε πώς φτιάχτηκαν αυτοί οι πίνακες».

Η τεχνολογία χημικής απεικόνισης περιλαμβάνει φθορισμό ακτίνων Χ. Οι ακτίνες Χ, οι οποίες χρησιμοποιούνται πιο συχνά για τον έλεγχο καταγμάτων στα οστά, δημιουργούν έναν χάρτη της επιφάνειας του πίνακα μέχρι το μοριακό επίπεδο, συμπεριλαμβανομένων των χημικών του ιδιοτήτων. Μια άλλη διαδικασία, η υπερφασματική απεικόνιση, αναλύει τη ζωγραφική σε πολλαπλά μήκη κύματος, όπως το υπεριώδες ή το υπέρυθρο, αποκαλύπτοντας περισσότερα από όσα είναι ορατά στο ανθρώπινο μάτι.
Η ψηφιακή τεχνολογία χρησιμοποιήθηκε σε δύο τάφους που χρονολογούνται και οι δύο από την περίοδο Ramesside (1292 π.Χ. έως 1075 π.Χ.) στην αρχαία Αίγυπτο.
Ο πρώτος πίνακας στη μελέτη βρίσκεται στα παρεκκλήσια των τάφων του Menna, ενός αξιωματούχου που υπηρετούσε υπό τον φαραώ Amenhotep III. Το έργο θεωρείται «το απόγειο της αρχαίας αιγυπτιακής ζωγραφικής», σημείωσε η μελέτη, και η αλλοίωση που παρατηρήθηκε είναι επί του παρόντος ορατή με γυμνό μάτι – πιθανώς ως αποτέλεσμα χημικής αλλοίωσης στο πέρασμα του χρόνου – αλλά ήταν κρυμμένη από τότε που ο πίνακας ήταν νέος.
«Ο Menna μοιάζει λίγο με τη Μόνα Λίζα της Αιγύπτου», είπε ο Martinez. «Είναι ένας από τους καλύτερους τάφους, γνωστός εδώ και 200 χρόνια, πολύ καλά διατηρημένος».
Σε μια σκηνή, ο Menna και η γυναίκα του λατρεύουν τον Όσιρι, έναν από τους σημαντικότερους θεούς της αρχαίας Αιγύπτου, και ο Menna σηκώνει τα χέρια του μπροστά στο πρόσωπό του. Ένα τρίτο χέρι, ωστόσο, είναι κρυμμένο κάτω από το λευκό φόντο, καθιστώντας σαφές ότι η φιγούρα είχε ρετουσαριστεί.
«Αυτή η αναπαράσταση του Ramesses II, είναι ενδιαφέρουσα, τον δείχνει με αραιά γένια», είπε ο Martinez.
«Και αυτό είναι πολύ περίεργο γιατί δεν έχουμε σχεδόν καθόλου εικόνες φαραώ με γένια – συνήθως μοιάζουν σμιλεμένοι, σαν υπερήρωες, και παρουσιάζονται σε στάσεις που είναι κατά κάποιο τρόπο αιώνιες. Αλλά το να δείχνεις κάποιον με γένια σημαίνει να δείχνεις κάποιον σε μια στιγμή της ζωής του, και αυτό είναι πολύ σπάνιο».
Αναδεικνύοντας αυτές τις κρυφές λεπτομέρειες μέσω μιας ανάλυσης που γίνεται επί τόπου, ο Martinez και οι συνεργάτες του θέλουν να αμφισβητήσουν τις παραδοσιακά καθιερωμένες υποθέσεις για την αιγυπτιακή τέχνη.

«Ως Αιγυπτιολόγος προσπαθώ να ξεχάσω αυτά που ξέρω, γιατί η συσσωρευμένη γνώση των τελευταίων 200 ετών μας εμποδίζει να δούμε τι είναι μπροστά μας», είπε.
«Πρέπει να ξαναμάθουμε τους αιγυπτιακούς πίνακες και να τους δούμε με έναν νέο τρόπο, γιατί τα χρώματα είναι πλέον πολύ διαφορετικά από αυτά που ήταν – ελπίζουμε ότι η χημική ανάλυση θα μας βοηθήσει να τα επαναπροσδιορίσουμε. Η μελέτη ενός τάφου συνήθως διαρκεί περίπου 10 έως 15 χρόνια», είπε.
Πηγή – Φωτογραφία:: CNN