Σαν σήμερα 25 Αυγούστου του 1960, ξανακούγεται ο «Ολυμπιακός Ύμνος» του συνθέτη Σπύρου Σαμάρα, σε ποίηση και στίχους του Κωστή Παλαμά, στην Τελετή έναρξης των 17ων Ολυμπιακών Αγώνων στη Ρώμη.
Είχε αναγνωριστεί δυο χρόνια νωρίτερα, από τη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή, ως μόνιμος και επίσημος ύμνος των Σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων.

Ιστορικό
Ο Ύμνος σε στίχους του Κωστή Παλαμά και μουσική του Σπύρου Σαμάρα, ακούστηκε για πρώτη φορά, τον Ιανουάριο του 1896 στον Φιλολογικό Σύλλογο “Παρνασσός”. Στις 25 Μαρτίου 1896, ο Βασιλιάς Γεώργιος από το Παναθηναϊκό Στάδιο κήρυξε την τελετή έναρξης των Α’ Σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων με τον Ολυμπιακό ύμνο των δύο Ελλήνων δημιουργών!
Μέχρι το 1956, κάθε διοργανώτρια χώρα ήταν υποχρεωμένη να συνθέτει τον δικό της Ολυμπιακό Ύμνο, πράγμα που δεν αποδείχθηκε εύλογο. Έτσι, ήταν το 1936, όταν ο Ύμνος των Αγώνων του Βερολίνου, τον οποίο συνέθεσε ο επίσης ταλαντούχος Ρίτσαρντ Στράους, αποφασίστηκε να είναι ο μόνιμος Ύμνος των Ολυμπιακών Αγώνων. Απόφαση που λίγο αργότερα ανακλήθηκε και από το 1954 έως το 1956 επικράτησε ο Ύμνος του Πολωνού Μίχα Σπίσακ.
Όλα αυτά μέχρι το 1958 στους Ολυμπιακούς του Τόκιο, όπου και αποφασίστηκε ο Ολυμπιακός Ύμνος του Παλαμά σε μελοποίηση Σαμάρα να καθιερωθεί, γεγονός που πραγματοποιήθηκε στην Ολυμπιάδα της Ρώμης το 1960. Έκτοτε παραμένει το μουσικό και ποιητικό αριστούργημα των δύο Ελλήνων δημιουργών το σύμβολο του Ολυμπισμού!

Οι στίχοι του παλαμικού ποιήματος

Αρχαίο Πνεύμα αθάνατον, αγνέ πατέρα
του ωραίου, του μεγάλου και τ’ αληθινού,
κατέβα, φανερώσου κι άστραψε εδώ πέρα
στη δόξα της δικής σου γης και τ’ ουρανού.
Στο δρόμο και στο πάλεμα και στο λιθάρι,
στων ευγενών Αγώνων λάμψε την ορμή,
και με το αμάραντο στεφάνωσε κλωνάρι
και σιδερένιο πλάσε και άξιο το κορμί.
Κάμποι, βουνά και θάλασσες φέγγουν μαζί σου
σαν ένας λευκοπόρφυρος μέγας ναός.
Και τρέχει στο ναό εδώ προσκυνητής σου,
Αρχαίο Πνεύμ’ αθάνατο, κάθε λαός, κάθε λαός
Αρχαίο Πνεύμ’ αθάνατο, κάθε λαός.