Όσοι πιστεύουν ότι ο Χριστός Σταυρώθηκε μία φορά, πριν από χίλια εννιακόσια ενενήντα εννέα χρόνια, πλανώνται πλάνην οικτρά. Ο Ιησούς Σταυρώνεται καθημερινά απ’ άκρη σ άκρη αυτού του κόσμου. Σταυρώνεται από γονείς, από παιδιά, από φίλους, από ιερείς, από πολιτικούς, από δικαστές, από ιδιώτες, από δημοσίους λειτουργούς, από χορηγούς, από ευεργέτες, από κάθε ανθρώπινη φυλή, λαό, έθνος, πολιτεία.
Σταυρώνεται όσο ο κομπασμός, ο ξερολισμός, η αδιαφορία, ο πόλεμος, η υστεροβουλία και η αναισθησία επικρατούν στον πλανήτη μας.
Σταυρώνεται όταν οι άνθρωποι συγχέουν την Εξουσία με τη Δύναμη. Όταν αγνοούν ότι η πρώτη απ’ την δεύτερη πόρρω απέχει. Άλλωστε εξουσία τι είναι; Τα χρήματα, οι βαθμοί, τα αξιώματα, οι επωμίδες, ακόμα κι ένα όπλο που σε σημαδεύει ο σκοπευτής, εκείνη τη στιγμή του παρέχει εξουσία. Αν όμως, ο εφοπλιστής χάσει τα καράβια του, ο βαθμοφόρος τους βαθμούς του, ο τραπεζίτης την τράπεζά του και ο αξιωματούχος τα αξιώματά του, τότε η εξουσία δεν υφίσταται. Συνεπώς η εξουσία είναι κάτι τρίτο, έξω απ΄ την ανθρώπινη φύση.
Η Δύναμη όμως είναι κάτι εσώτερο. Η καλλιέργεια της ψυχής, η διαμόρφωση ηθικής συνείδησης, η αλληλεγγύη, η μόρφωση [όχι τα πτυχία], η γνώση, η ενσυναίσθηση, το θάρρος, ο αυτοσεβασμός και η αυτοβεβαίωση καθώς και πολλά άλλα, που ενισχύουν την προσωπικότητα και δεν την στοιχειώνουν.
Η Δύναμη πηγάζει από μέσα μας και φωτίζει τα πρόσωπά μας. Γι αυτό εκείνος που είναι βαθιά ενδυναμωμένος μπορεί να σηκωθεί όσες φορές και να γονατίσει.
Τι αξία έχει ένας ιερέας, όταν κομπορρημονεί, αντί να διδάσκεται από τη σιωπή του Κυρίου επάνω στο Σταυρό; Τι αξία έχει ένας δικαστής όταν τιμωρεί τον φτωχό και απαλλάσσει τον πλούσιο; Τι αξία έχει ένας δάσκαλος όταν κοιτά το χρονόμετρό του πότε θα σχολάσει; Τι αξία έχει ένας ζάμπλουτος όταν εκπαραθυρώνει έναν καταχρεωμένο γονιό από το σπίτι του; Τι αξία έχει ένας πολιτικός όταν όλα όσα υπόσχεται προεκλογικά τα ανατρέπει μετεκλογικά; Τι αξία έχει ένα βαθμοφόρος όταν αδιαφορεί στον πόνο του κατωτέρου του, αλλά κλίνει το γόνυ στον ανώτερό του. Και τι αξία έχει άραγε ένας πάροικος, όταν δικαιολογεί το φθονερό κουτσομπολιό, με τη ρήση «μικρό χωριό κακό χωριό;»
Ο Χριστός δεν δίδαξε κομπορρημοσύνη, αλλά σεμνότητα. Η Σταύρωσή Του δεν είναι θεατρική παράσταση αλλά βύθισμα στα κατάβαθα της ύπαρξης. Τον ακολουθούσαν φτωχοί, ζητιάνοι, λεπροί, πόρνες, περιθώρια της ζωής, άνθρωποι διαλυμένοι. Δίδαξε Αγάπη. Όχι επιτηδευμένη ευεργεσία. Πως μπορείς να θεωρείς ότι πράττεις χριστιανική πράξη όταν διαφημίζεις την προσφορά σου προς έναν οίκο ευγηρίας; Όταν αδέλφια δεν καλημερίζονται από πού προκύπτει ότι η μετάνοια ενώπιον μιας εικόνας είναι αποδεκτή από τον Μεγαλοδύναμο; Από πού εκπορεύεται το δικαίωμα ενός κατ επίφασιν χριστιανού, να θέτει το μάτι του στην κλειδαρότρυπα της ψυχής του άλλου και να γίνεται κατήγορος, όταν ο ίδιος πράττει ακριβώς όσα κατηγορεί, στην δική του προσωπική ζωή;
Ουδείς είναι Χριστιανός αν δεν εμπεριέχει στα σωθικά του την έννοια της Αγάπης. Όταν ο έχων δύο χιτώνας δεν δίνει τον έναν. Όταν αποθησαυρίζει πλούτο ενώ ο διπλανός του οδηγείται στο θάνατο απ’ την πείνα. Χριστός σημαίνει Αγάπη και τίποτε άλλο. Γιατί η Αγάπη τα εμπεριέχει όλα. Την δημιουργία, τη φιλία, την προσφορά, την αλληλεγγύη, τον έρωτα, τη γνώση, το έλεος, τη συγχώρεση. Αλήθεια ποιος έχει το θράσος να αυτοαποκαλείται χριστιανός, όταν δεν συγχωρεί τα εξ αίματος ή εκ συγκυρίας αδέλφια του;
Για συγχώρεση και Αγάπη μίλησε ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας το πρωί της Παρασκευής στην Ιερά Μονή του Αγίου Σάββα του Ηγιασμένου. Με έναν λόγο καταπέλτη, μας θύμισε ότι η Αφρική πεινά, διψά, υποφέρει, στενάζει. Μέσα από το σπουαίο ιεραποστολικό του έργο, μας υπενθύμισε τον πόλεμο και τα χιλιάδες θύματα. Αναφέρθηκε στον πόνο των δυστυχισμένων ανθρώπων και μας τόνισε ότι ο Χριστός δεν είχε πουθενά να ακουμπήσει, παρά μόνο στον Πατέρα Του και στην Αποστολή Του να σώσει τον κόσμο.
Η στιγμή που ο Μακαριώτατος, κράτησε βουρκωμένος το σώμα του Χριστού κατά την ώρα της Αποκαθήλωσης και το τοποθέτησε στον Επιτάφιο, ρίγη συγκίνησης απλώθηκαν εντός του Ιερού Ναού. Ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Ταμιάθεως κ. Γερμανός, ο Πανοσιολογιότατος Αρχιμανδρίτης και Σχολάρχης της Ιερατικής Σχολής κ. Ισαάκ, μαθητές της ανωτέρω σχολής και εθελοντές ψάλτες όπως η κα. Δέσποινα Σολομωνίδου και ο κ. Ιωάννης Ράπτης, απέδωσαν με τον ευσεβέστερο και ταπεινότερο τρόπο τη βυζαντινή ιερουργία.
Παρέστησαν ο Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας κ. Ανδρέας Βαφειάδης, η Πρόεδρος του ΕΝΟΑ και του Πτολεμαίου κα. Λιλίκα Θλιβίτου, ο Κοινοτικός Επίτροπος της ΕΚΑ κ. Βασίλειος Ζουές και άλλοι.
Ο Πατριάρχης ευχαρίστησε θερμά τον Πρώην Πρόεδρο της ΕΚΑ και επιχειρηματία κ. Ιωάννη Σιόκα, που κάθε χρόνο στολίζεται ο Επιτάφιος με δική του σιωπηλή προσφορά και μνημόνευσε τους αείμνηστους γονείς του ανωτέρω, καθώς και πολλούς φίλους και μέλη της αλεξανδρινής παροικίας που δεν βρίσκονται πλέον ανάμεσά μας.
Μια Θεία μυσταγωγία, προήλθε από τη μουσική που δημιούργησαν οι παλμοί τη καρδιάς, η εσωτερικότητα της κατάνυξης και η προσμονή της Ανάστασης στην Ιερά Μονή του Αγίου Σάββα του Ηγιασμένου, το πρωί της Μεγάλης Παρασκευής στην Αλεξάνδρεια!
Επιτάφιος Ευαγγελισμού της Θεοτόκου
