Η Αλεξάνδρεια δεν είναι απλώς μια ιστορική πόλη με σημειολογική αναφορά και συμβολικό μεγαλείο ή ένας πανέμορφος τόπος για να ζήσει κανείς. Είναι παράλληλα και η πατρίδα σπουδαίων προσωπικοτήτων που λάμπρυναν με τη ζωή και το έργο τους την γενέτειρά τους και την οικογένεια των Αιγυπτιωτών. Την 17η Σεπτεμβρίου έκλεισαν 40 χρόνια από το θάνατο ενός σπουδαίου Αλεξανδρινού καλλιτέχνη του Μάνου Λοΐζου. Ήταν ο συνθέτης που αγαπήθηκε όσο λίγοι καθότι με τη μουσική του άγγιξε τις καρδιές και τις ψυχές των απλών ανθρώπων.
Ο Μάνος Λοΐζος ήταν κυπριακής καταγωγής και γεννήθηκε στις 22 Οκτωβρίου 1937 στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Εκεί από μικρή ηλικία ασχολήθηκε με τη μουσική η οποία αποτέλεσε και τη μεγάλη αγάπη της ζωής του. Έφυγε για την Αθήνα το 1955 για να σπουδάσει στη Φαρμακευτική Σχολή και αργότερα στην ΑΣΟΕΕ, αλλά το 1960 εγκαταλείπει τις σπουδές για τη μουσική και το 1962 συνεργάζεται με τον Μίκη Θεοδωράκη στο Σύλλογο Φίλων της Ελληνικής Μουσικής για τις παραστάσεις της Όμορφης Πόλης. Μαζί του μετέφερε από την Αλεξάνδρεια και την ευωδιά μιας καβαφικής αισθαντικότητας. Την ευαισθησία, την ευγένεια, την κουλτούρα, την τέχνη, τα αρώματα, τα μπαχάρια και τις μνήμες από την Πόλη των αισθήσεων και της μακραίωνης ιστορίας. Έτσι λοιπόν με το μυαλό του γεμάτο έμπνευση και αλεξανδρινές εικόνες, αρχίζει να αναγνωρίζεται με αργά και σταθερά βήματα.
Ο Μίμης Πλέσσας, θα τον βοηθήσει να ηχογραφήσει το 1962 τον πρώτο του δίσκο, το “Τραγούδι του δρόμου”. Κατά τη διάρκεια της επταετίας απασχόλησε συχνά τις αρχές, οι οποίες τον συνέλαβαν κατά τη διάρκεια των γεγονότων του Πολυτεχνείου και τον οδήγησαν στην ασφάλεια για δέκα ημέρες. Συνεργάστηκε με στιχουργούς όπως ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, ο Φώντας Λάδης, ο Γιάννης Νεγρεπόντης και ο Δημήτρης Χριστοδούλου, καθώς και με μεγάλους ερμηνευτές του ελληνικού τραγουδιού όπως οι Στέλιος Καζαντζίδης, Μαρία Φαραντούρη, Χάρις Αλεξίου, Γιώργος Νταλάρας, Γιάννης Καλατζής, Δήμητρα Γαλάνη, Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Γιάννης Πουλόπουλος, Γιάννης Πάριος. Τελευταίος δίσκος του ήταν τα “Γράμματα στην Αγαπημένη” σε στίχους του Τούρκου ποιητή Ναζίμ Χικμέτ με απόδοση στα ελληνικά του Γιάννη Ρίτσου.
Η δισκογραφία του περιλαμβάνει μεταξύ άλλων τα έργα: «Ο Σταθμός» (1968), «Θαλασσογραφίες» (1970), «Ευδοκία» (1971), «Να ‘χαμε τι να ‘χαμε…» (1972) «Τραγούδια του δρόμου» (1974), «Καλημέρα ήλιε» (1974), «Τα νέγρικα» (1975), «Τα τραγούδια μας» (1976), «Τα τραγούδια της Χαρούλας» (1979), «Για μια μέρα ζωής» (1980), «Γράμματα στην αγαπημένη» (1983).
Στις 8 Ιουνίου ο Μάνος Λοΐζος υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο, νοσηλεύτηκε για ένα μήνα και τον Αύγουστο του ίδιου έτους ταξίδεψε στη Μόσχα για θεραπεία. Όμως στις 7 Σεπτεμβρίου ακολούθησε δεύτερο εγκεφαλικό και έφυγε από τη ζωή δέκα ημέρες αργότερα, στις 17 Σεπτεμβρίου 1982, σε ηλικία 45 ετών.
Το έργο του Μάνου Λοΐζου είναι διαχρονικό και η σύντομη ζωή του ήταν γεμάτη από διακρίσεις και την αγάπη του κόσμου. Η Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας αισθάνεται υπερήφανη για όλες τις σπουδαίες προσωπικότητες που γεννήθηκαν και έζησαν στην αλεξανδρινή γη. Μία από αυτές ήταν ο Μάνος Λοΐζος! Πέρασαν 40 χρόνια από το θάνατό του, όμως τις νότες του εξακολουθεί να τις φέρνει το μεσογειακό αεράκι και να τις απλώνει στην Αλεξάνδρεια. Στην πόλη που γεννήθηκε, μεγάλωσε και τον τιμά!
