Η διαίσθηση είναι σπουδαίο προσόν του ανθρώπου. Φαίνεται ότι αυτό το χάρισμα το διαθέτει σε μεγάλο βαθμό ο ποιητής Δημήτρης Αλεξίου ο οποίος διατηρεί το βιβλιοπωλείο του, επί πολλές  δεκαετίες στην οδό Λευκωσίας της Πλατείας Αμερικής στην Αθήνα. Παρότι σπούδασε σκηνοθεσία κινηματογράφου, τον απορρόφησε κυριολεκτικά η ποίηση και το δοκίμιο. Γνωρίστηκε με όλους τους μεγάλους του καιρού του και κυρίως με την ποιητική αφρόκρεμα των Αθηνών. Το Σάββατο 17 Σεπτεμβρίου πέρασα από το βιβλιοπωλείο του να δω τι καινούργιο έχει φέρει. Είχε κάνει μια ανακαίνιση καθότι η πληθώρα βιβλίων εμπόδιζε ακόμη και να περάσεις τον  διάδρομο. Μόλις με είδε σηκώθηκε απ’ τη θέση του και πήρε από το πάνω ράφι ένα δερματόδετο βιβλίο και μια σειρά λευκωμάτων.

«Σου επιτρέπω να τα δεις και να τα απολαύσεις μέχρι να κλείσω» μου είπε και τότε συνειδητοποίησα την  διαισθητική του ικανότητα.

«Η Ιστορία της Αλεξάνδρειας φίλε μου είναι εδώ μέσα. Το ένα βιβλίο αναφέρεται στην Αφρική του 1933 με πρώτη αναφορά στην Αίγυπτο  προεξαρχούσης της Αλεξάνδρειας και είναι των εκδόσεων «Ερμής». Το άλλο είναι η επίσκεψη του Βενιζέλου στην Αίγυπτο το 1915 και πάλι με πρώτη αναφορά στην Αλεξάνδρεια, του δημοσιογράφου Σλιπ και τυπωμένο στο τυπογραφείο Κασιμάτη στην Αλεξάνδρεια. Και το λεύκωμα αφορά φωτογραφικό υλικό από την Αίγυπτο συνολικά».

Προς στιγμήν αναρωτήθηκα πως αποφάσισε να μου δείξει αυτούς τους θησαυρούς όταν δεν του είχα μιλήσει διόλου για την ιδιαίτερη σχέση μου με την Αλεξάνδρεια…

Σκέφθηκα όμως, ότι όλα για κάποιο λόγο γίνονται. Κι έτσι άρχισα το ξεφύλλισμα.

Τι  ιστορικός και φωτογραφικός πλούτος! Η ιστορία του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας με όλους τους Πατριάρχες και τους ανώτατους ιερωμένους περνούσε από μπροστά μου σελίδα  σελίδα.  Η ιστορία και τα πρόσωπα της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας μαζί με όλους τους ευεργέτες καταγεγραμμένους και εικονογραφημένους, ζωντάνευαν με τα έργα τους  την ασύγκριτη  Νύφη της Μεσογείου, την Πόλη των μύθων, των παραμυθιών, της γοητείας και της ανεξάντλητης ιστορίας, την Αλεξάνδρεια!

Αιγύπτιοι και Έλληνες σε αγαστή συνεργασία μεταξύ τους καμάρωναν τα νεόκτιστα κτήρια των εταιρειών, των νοσοκομείων, των σχολείων και πολλών άλλων οργανισμών και φωτογραφίζονταν με το χαμόγελο της αιωνιότητας, που προσφέρει η ευεργεσία. Οι Αιγυπτιώτες με την ικανοποίηση στα μάτια, ένιωθες ότι ζούσαν μέσα από την προσφορά, την αλληλεγγύη και την αρωγή προς το σύνολο της Παροικίας τους,  και αυτό ίσως να αποτελεί την σπουδαιότερη μορφή ευεργεσίας του ανθρώπου ως μονάδα, προς την κοινωνία!

Όλος αυτός ο θησαυρός κρυμμένος μέσα στο Βιβλιοπωλείο του Λάκωνα στην καταγωγή, ποιητή Δημήτρη Αλεξίου.  

«Μου επιτρέπεις να φωτογραφήσω μερικές σελίδες» τον ρώτησα και η απάντησή του ήταν ένα χαμόγελο με ένα νεύμα καταφατικό.

Σας παρουσιάζω λοιπόν, μερικές φωτογραφίες από το εξαντλημένο βιβλίο και από το λεύκωμα που κατασκεύασε με τα χέρια του, ο άγνωστος προς το παρόν δημιουργός καλλιτέχνης.

Σε μια επόμενη επίσκεψη ίσως πληροφορηθώ  περισσότερα για τον ευαίσθητο δημιουργό και τα έργα του, που βρέθηκαν να αραχνιάζουν στο πάνω ράφι, όχι από αδιαφορία αλλά επειδή ο Δημήτρης Αλεξίου ως συλλέκτης παλαιών βιβλίων τα φυλάει  ως κόρη οφθαλμού.