Βάδιζε μπροστά συνεχώς…

Μετά την πετυχημένη κατασκήνωση των Προσκόπων και των Οδηγών ήρθε η ώρα για την πραγματοποίηση της πρώτης Μεγάλης Δράσης Υπαίθρου των Ανιχνευτών και των Μεγάλων Οδηγών της Αλεξάνδρειας. Μετά από πάρα πολλά χρόνια οι Ανιχνευτές και οι Μεγάλοι Οδηγοί κατάφεραν να πραγματοποιήσουν την δική τους κατασκήνωση.

Μία εβδομάδα στη Θεσσαλονίκη, κατόπιν προσκλήσεως του 9ου Συστήματος Ναυτοπροσκόπων Καλαμαριάς, ο Γιώργος, ο Μάρκος, η Μυρτώ, η Μαίρη, η Σαϊμά, ο Σπύρος, ο Φίλιππος, η Ναντίν, ο Άχμετ και ο Θανάσης, κατάφεραν να “κατακτήσουν” βουνό και θάλασσα.

Η Μεγάλη Δράση Υπαίθρου της Κοινότητάς μας ήταν μια πορεία, ένα νεύμα προς την ανίχνευση, το νέο, το πραγματικό, το διαφορετικό, την πίστη και την συντροφικότητα.

Αυτή η δράση θα μείνει για πάντα χαραγμένη στην ψυχή μας και θα αποτελεί τη βάση για μία δυναμική και προσκοπική ζωή τόσο για εμάς που τη βιώσαμε όσο και για τα αδέλφια μας που δεν κατάφεραν να είναι μαζί μας.

Όλοι ξέρουμε πως η ζωή στην Κοινότητα είναι μία μικρογραφία της ζωής μας, γεμάτη από χαρές και λύπες, τις οποίες αντιμετωπίζουμε όλοι μαζί σαν ένα.

Έτσι και η δική μας παρέα έγινε ένα, με την καθοδήγηση των μεγαλυτέρων και το κέφι των μικρότερων. Κάθε μέρα που πέρναγε η χαρά ερχόταν μαζί με την λύπη, η διασκέδαση μαζί με την κούραση.

Περπατήσαμε στα μονοπάτια του Χορτιάτη, μαθαίνοντας για την ιστορία του βουνού και του χωριού, αλλά γνωρίζοντας από κοντά και τη φύση. Γευτήκαμε καρπούς κατευθείαν από τα δέντρα, κατασκευάσαμε τις καλύβες μας με υλικά της φύσης και αποτυπώσαμε ίχνη ζώων. Κωπηλατήσαμε και κάναμε ιστιοπλοΐα στα νερά του Θερμαϊκού, γνωρίσαμε την ιστορία της Μακεδονίας, κερδίσαμε εμπειριίες που θα μας συνοδεύουν μια ζωή…

Η Θεσσαλονίκη μας καλοδέχτηκε με τη γνωστή της φιλοξενία. Κάθε μέρα που πέρναγε σ’ αυτήν την εφταήμερη πορεία μας στη Νύφη του Θερμαϊκού ένιωθα όλο και πιο πολύ την ανάγκη να μοιραστώ και να μεταδώσω στα δέκα παιδιά που συμμετείχαν στη δράση, αλλά και σε αυτά που δε μπόρεσαν να έρθουν, όλα αυτά που μας πραγματώνουν σαν Προσκόπους και όλα αυτά που θα μας συνδέουν για πάντα, ανεξάρτητα από την απόσταση που θα μας χωρίζει. Οι κοινές μας εμπειρίες θα αποτελούν για πάντα το συνδετικό κρίκο που θα μας ενώνει στο εξής…Και όπως λέει και το Προσκοπικό τραγούδι

“Όχι δε χωριζόμαστε για πάντοτε παιδιά…μα θα ξαναβλεπόμαστε αδέρφια μου συχνά…παλιό και ωραίο παρελθόν που ζήσαμε μαζί…ας μείνει για παράδειγμα στη νέα μας ζωή”.