Στις 29 Μαΐου 2016 ο Σύνδεσμος Αποφοίτων Αβερωφείου Σχολής Αλεξανδρείας, στο Άστυ των Αιγυπτιωτών τίμησε τον Μιχαήλ Τοσίτσα και την Τοσιτσαία Σχολή.
Η εκδήλωση περιελάμβανε ομιλίες και παρουσίαση διαφανειών σχετικά με την ιστορική διαδρομή αυτής της σημαντικής εστίας μόρφωσης και πολιτισμού της Ελληνικής Παροικίας στην Αλεξάνδρεια.
Σε αυτήν την εκδήλωση ο κ. Μάρκος Ραμός, διατελέσας Διευθυντής του Αβερωφείου Γυμνασίου-Λυκείου εκφώνησε την παρακάτω ομιλία:
«Θα αναφερθώ εν συντομία:
- Στο πώς κατέληξε η Τοσιτσαία στο Σάτμπυ και
- Για τη συνάντησή μου με τον κ. Συμεών μετά από χρόνια.
Τη δεκαετία του 1950 στην πόλη λειτουργούσαν 5 κοινοτικά δημοτικά. Η Τοσιτσαία αρρένων και η Ζερβουδάκειος αρρένων στην ΤΟΣΙΤΣΑΙΑ. Το Αβερώφειο θηλέων στο ΑΒΕΡΩΦΕΙΟ ΠΑΡΘΕΝΑΓΩΓΕΙΟ, η Φαμηλιάδειος αρρένων και Φαμηλιάδειος θηλέων στη ΦΑΜΗΛΙΑΔΕΙΟ.
Το 1961/62 τα δημοτικά της Φαμηλιαδείου συγχωνεύονται με την Τοσιτσαία και το Αβερώφειο διότι το κτήριο του Φαμηλιάδη στεγάζει από το 1960/61 την νεοσυσταθείσα Ημερήσια Επαγγελματική Τεχνική Σχολή και τη Νυκτερινή Επαγγελματική Τεχνική Σχολή που λειτουργούσε από το 1949 στην Τοσιτσαία.
Το 1963/64 και λόγω διαρροής της παροικίας το Αβερώφειο θηλέων μεταστεγάζεται στην Τοσιτσαία.
Το 1967 το κτήριο που στεγάζει το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας κρίνεται ακατάλληλο. Ήταν το κτήριο στη συμβολή των οδών Φουάντ και Αρχιεπισκοπής , απέναντι από το Ρίο. Οπότε το κτήριο της Τοσιτσαίας προσφέρεται για να στεγάσει το Πατριαρχείο. Το σχολείο μεταστεγάζεται στην Ιβραημία και συγχωνεύεται με την Πρατσίκειο-Κοκκινάρειο-Δαβαράκειο.
Το 1972 κλείνει η Σαλβάγειος Εμπορική Σχολή και το 1973/74 το δημοτικό από την Ιβραημία μεταφέρεται στη Σαλβάγειο όπου και λειτουργεί μέχρι σήμερα.
Κατ αρχάς ονομάσθηκε Τοσιτσαία Πρατσίκειος Δημοτική Σχολή της ΕΚΑ και μετά Τοσιτσαίο Πρατσίκειο Δημοτικό Σχολείο Αλεξανδρείας Αιγύπτου προς τιμή του Τοσίτσα και του Πράτσικα.
Ο κύριος Συμεών ήταν ο δάσκαλός μας στην Ε και Στ δημοτικού. Τα σχολικά έτη 1953/54 και 1954/55. Λεβεντιά καμαρωτή. Αίθουσα διδασκαλίας η αίθουσα αριστερά καθώς ανεβαίναμε την μεγαλοπρεπή σκάλα του σχολείου. Τώρα είναι το γραφείο του εκάστοτε Πατριάρχη Αλεξανδρείας. Είχα τελειώσει το Αβερώφειο και σπούδαζα Φυσικός στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Τα καλοκαίρια γύριζα στο σπίτι μου, στην Αλεξάνδρεια. Το πρώτο ή το δεύτερο καλοκαίρι, το 1962 ή το 1963, βρέθηκα με φίλους στην τελετή απονομής βραβείων που γινόταν στην Τοσιτσαία. Εκεί συνάντησα τον κύριο Συμεών. Είχα να τον δω πολλά χρόνια. Από το 1955 που τέλειωσα το Δημοτικό. Δεν είχε αλλάξει καθόλου. Με αναγνώρισε. Η χαρά του φαινόταν στο πρόσωπό του. Η χαρά που νιώθουν οι εκπαιδευτικοί όταν συναντάνε μετά από καιρό πρώην μαθητές τους. Εγώ καμάρωνα που του έλεγα τα νέα μου. Η συνάντηση ολιγόλεπτη αλλά γεμάτη από συναισθήματα. Έληξε με ένα ανέκδοτο που θα ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας. Ο κύριος Συμεών όταν έμαθε ότι σπουδάζω Φυσικός για να με πειράξει με ρώτησε αν γνωρίζω τι εστί Μαθηματικός. Φυσικά δεν του απάντησα περίμενα από αυτόν να ακούσω τον ορισμό και μου τον έδωσε :
Μαθηματικός είναι εκείνος που μπορεί να βρει την απόσταση μεταξύ δύο άστρων δυσκολεύεται όμως να δώσει ρέστα από μια Λίρα.
Κλείνοντας κι από τη θέση αυτή εκφράζω τις ευχαριστίες μου στην Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας που στα σχολεία της, τα πρώτα 12 χρόνια της φοίτησής μου, διατήρησα την ταυτότητα και το θρήσκευμα των γονιών μου.
Τους δασκάλους και τους καθηγητές μας θα τους έχουμε πάντα μέσα στην καρδιά μας. Συγχαίρουμε το Δ.Σ. του ΣΑΑΣΑ που διοργανώνει κάθε χρόνο την τελετή αυτή, μας φέρνει πιο κοντά, και μας δίνεται η ευκαιρία να τιμήσουμε τους ανθρώπους που μόχθησαν για τη δική μας ευημερία».
