Το θέρετρο αυτό ήταν προσιτό σε λίγους. Υπήρχαν πολυτελέστατα ξενοδοχεία και το φημισμένο καζίνο, μοναδικό στην Ελλάδα της εποχής, κτισμένο επί Όθωνος, από το διάσημο Βαυαρό αρχιτέκτονα Ziller, ο οποίος υπήρξε παντρεμένος με ελληνίδα, με την οποία απέκτησε 4 παιδιά και σήμερα αναπαύεται σε Κοιμητήρια των Αθηνών. Τα έργα του μέχρι και σήμερα στολίζουν την Αθήνα (Ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετάνια, Σχολή Ευελπίδων, Νομισματικό Μουσείο, Προεδρικό Μέγαρο και άλλα πολλά).
Στην Αιδιψό παραθέριζε τότε όλη η υψηλή Παροικία της Αλεξάνδρειας και του Καΐρου απολαμβάνοντας τη ρουλέτα και το πολυτελές θέατρο που έπαιζε ο θίασος Κοτοπούλη.
Στην αίθουσα της ρουλέτας, σύμφωνα με αυθεντικές μαρτυρίες, σύχναζαν οι, Ζερμπίνης, αδελφοί Α. & Ν. Θεοδωράκης, ο γιατρός Σάνδης, πατέρας του δικηγόρου Σάνδη, ο γιατρός Μοδινός και ο γιός του, ο αεροπαγίτης των Μικτών δικαστηρίων στην Αλεξάνδρεια. Επίσης ο γιατρός Μπελίνης, οι αδελφοί Άμπετ, ο εξάδελφος του Γεωργίου Ράλλη (ο οποίος βρίσκεται στην Αθήνα). Η Αγγελική Παναγιωτάτου, στο σπίτι της οποίας σήμερα στεγάζεται ο Σύλλογος Ελλήνων Επιστημόνων Αλεξανδρείας “Πτολεμαίος Α’”. Επίσης πολλοί από τους Προέδρους της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας όπως, Μπενάκης, Κότσικας, Σαλβάγος, Καζούλης, Σιναδινός.
Εκτός από την παροικία βέβαια, υπήρχαν και Αιγύπτιοι όπως ο πρίγκηπας Σουλφικάρ, με το νεαρό τότε φίλο του, το γιατρό Β. Μαρκώτση.
Το αγκυροβολημένο γιωτ του Εμπειρίκου εμπρός στο Καζίνο δεχόταν πολλούς από τους προαναφερόμενους Έλληνες Αιγυπτιώτες και από το φωτισμένο κατάστρωμα ακούγονταν γαλλικά τραγούδια μέχρο το τελευταίο καλοκαίρι του ’40. Χαρούμενη, ανεπανάληπτη εποχή. Ξαφνικά ξεσπά ο πόλεμος και η Κατοχή.
Οι Γερμανοί επιτάσουν τα ξενοδοχεία για στρατώνες και νοσοκομεία και μόνο η λέξη κατοχή αρκεί να φανταστεί κανείς τα επακόλουθα. Το καζίνο, το ωραιότερο που σχεδίασε ποτέ ο Ziller, κτισμένο από πέτρα, μάρμαρο με ροζ ραβδώσεις, το θέατρο, δεύτερο πάτωμα boiserie (ξύλινο) και vitseaux και η αίθουσα θεάτρου από βυσινή χρυσοκέντητο βελούδο.
Το αριστούργημα αυτό δε δέχεται να επιζήσει την παρακμή. Στην αρχή της Κατοχής καταρρέει από ηφαίστειο κοχλαστού νερού που χτυπά τα θεμέλια του.
Ευχαριστούμε τον κ. Σπύρο Παπαϊωάννου, γνωστό αρχιτέκτονα, ιστορικό και συλλέκτη σπάνιων φωτογραφιών και την κα Στέλλα Παπαντώνη, κόρη του Δημητρίου Χώνια, ιδιοκτήτη του Καζίνο, που και εκείνη με τις παιδικές της αναμνήσεις μας δίνει μία εικόνα της τότε ανθηρής εποχής και ξαναθυμόμαστε μεγάλα ονόματα Αλεξανδρινών, που οι περισσότεροι διετέλεσαν Πρόεδροι της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας, και μερικά ονόματα προσωπικοτήτων όπως, Τσώρτσιλ, Γκρέτα Γκάρμπο, Αλέξανδρος Ωνάσης, Μαρία Κάλλας.
Ευχαριστούμε επίσης και την κα Χαρβάλα για την έως τώρα προσωπική έρευνα της, η οποία συνεχίζεται και είμαστε σίγουροι ότι θα μας προσφέρει πολλαπλά αποτελέσματα επί του θέματος στο μέλλον.
Και όπως έλεγε κάποτε ο μεγάλος γαιοκτήμονας Κων. Οικονομάκης, bon viveur της εποχής: “Αν θέλει κανείς να συναντήσει την υψηλή κοινωνία της Αλεξάνδρειας, το καλοκαίρι στο Καζίνο της Αιδιψού και το Χειμώνα στο Café de la paix του Παρισιού».
