Το Σάββατο 25 Οκτωβρίου Ελλάδα, Αίγυπτος και πολλές χώρες τίμησαν τους Έλληνες ήρωες της Μάχης του Ελ Αλαμέιν, στην τελετή για την 72^η Επέτειο των Μαχών, που έλαβε χώρα στο Ελληνικό Μνημείο.

Ήταν το 1942, όταν η 1^η Ελληνική Ταξιαρχία αγωνίστηκε επί 5,5 μήνες, με το βαρύ απολογισμό των 91 νεκρών αξιωματικών και οπλιτών, και 254 τραυματιών. Τιμώντας όλους αυτούς τους ήρωες που έδωσαν τη ζωή τους στο Ελ Αλαμέιν «που έπεσαν υπερασπιζόμενοι τα υπέρτατα και πανανθρώπινα ιδανικά της φυλής μας, την ελευθερία, τη δημοκρατία, την ειρήνη και την αξιοπρέπεια», ο Δ/ντής της Δ/νσης Εφέδρων Πολεμιστών Αγωνιστών Θυμάτων και Αναπήρων (ΔΕΠΑΘΑ) Αντισυνταγματάρχης (ΠΖ) κ. Απόστολος Δεληγιάννης τόνισε κατά το χαιρετισμό του και αφού προηγήθηκε το προσκλητήριο των νεκρών, ότι «η θυσία τους αυτή λάμπρυνε την πολεμική αρετή των Ελλήνων για μία ακόμη φορά στη μακραίωνη ιστορία του Έθνους μας».

Η ανάκρουση του εθνικού ύμνου της Ελλάδας σε συνδυασμό με το συγκινητικό και γεμάτο, παράλληλα, πατριωτισμό, πανηγυρικό της ημέρας που εκφώνησε ο Πρέσβης της Ελλάδας στο Κάιρο κ. Χριστόδουλος Λάζαρης, με τίτλο «Αποχαιρετισμός στα όπλα» γέμισαν τις καρδιές των παρευρισκομένων με υπερηφάνια. Είπε χαρακτηριστικά ο εκπρόσωπος της Ελλάδας στην Αίγυπτο:

«Τί με νοιάζουν κόκκαλα παληά;» ρωτά ένας υπερόπτης και άπληστος χαρακτήρας του Kipling, έτοιμος να πατήσει μια συμφωνία κυρωμένη με κοινή θυσία. Τί μάς νοιάζουν, αλήθεια, γεγονότα 72 χρόνια παληά; Οι περισσότεροι από όσους εδώ πολέμησαν, είτε έπεσαν παρ’ Άρεως δμηθέντες, τότε, στα χρόνια της νιότης τους, είτε  έσβησαν ένας – ένας, στην αχλύ του χρόνου. Οι παππούδες μας έχουν φύγει, οι πιο πολλοί, αρκετοί από τους πατέρες μας επίσης και κάποιοι της γενιάς μας ήδη έχουν περάσει απέναντι. Τί σημασία λοιπόν έχει, τι έγινε στο Αλαμέιν, 72 χρόνια αργότερα; Αλήθεια;  Κι όμως, ο καρπός του δέντρου που ποτίστηκε τότε εδώ, με ποταμούς αίματος, είναι ακόμη μαζί μας. Και ίσως τώρα, όπως και τότε, να κινδυνεύει να χαθεί, καθώς, όπως φαίνεται, η Ανθρωπότητα δεν έχει ακόμη κερδίσει τον πόλεμο κατά του σκοτεινού εαυτού της. 72 χρόνια πριν, στο έρημο αυτό πεδίο, άνδρες από πολλές χώρες πολέμησαν και πέθαναν, με την πεποίθηση ότι έδιναν τον καλόν αγώνα και ότι η δική τους Πατρίδα, όποια ήταν, προασπιζόταν ένα ιερό σκοπό. Πολλοί απατήθηκαν, άλλους δικαίωσε η Ιστορία, όμως το γεγονός ήταν ένα: Ήταν άνθρωποι με τιμή που έδωσαν τον αγώνα τους χωρίς μίσος. Δεν είχε συμβεί αυτό σε άλλα μέτωπα, όπου ο Άνθρωπος συχνά έδειξε τα όρια της αγριότητάς του. Και επειδή αυτό συνέβη, έστω μόνον εδώ, μπορέσαμε, στην Ευρώπη τουλάχιστον, να τολμήσουμε να ονειρευτούμε, ότι ναι, έχουμε όλοι ένα μέλλον μαζί. Οι βετεράνοι της Αφρικανικής εκστρατείας υπήρξαν μεταξύ των πρώτων που πίστεψαν στην ιδέα, την στήριξαν με την ψήφο τους και εργάστηκαν για αυτήν. Πότισαν τα παιδιά τους, την πρώτη γενεά των Ευρωπαίων, με την απέχθεια για την φρίκη του πολέμου και με τον σεβασμό, που οι ίδιοι είχαν τότε δείξει στον αντίπαλο. Ακόμη περισσότερο, με το αίσθημα αλληλεγγύης, με το οποίο είχαν όλοι αντιμετωπίσει τον θάνατο, αλλά και την τρομερή αυτή Έρημο, που αδέρφωνε όλους τους, χωρίς διάκριση, μέσα στην θανατηφόρα απεραντοσύνη της. Έχτισαν, οι άνθρωποι αυτοί, την Ευρώπη της αλληλεγγύης, την Ευρώπη της ισότητας, την Ευρώπη της ελευθερίας και της χάρισαν 62 χρόνια ειρήνης. Και όλοι πιστέψαμε, ότι η Ευρώπη μας είχε γίνει η Πόλις η επί Όρους Κειμένη, το παράδειγμα για τον κόσμο και τις μελλοντικές γενιές. Όμως, καθώς οι παληοί στρατιώτες έσβηναν σιγά- σιγά στον χρόνο, κάποιοι άλλοι ένοιωσαν πια ασφαλείς να θέσουν το μοιραίο ερώτημα: «Και τί μάς ενδιαφέρουν κόκκαλα παληά;». Και αμέσως, η μήτρα που γέννησε τον τότε πόλεμο, άρχισε πάλι να γεννοβολά: απληστία, αδιαφορία για τον συνάνθρωπο, υπεροψία, ψεύδος, απάτη. Και η Ευρώπη που χτίσαμε, που χτίστηκε πάνω σε αυτές τις μνήμες που σήμερα τιμούμε, άρχισε να τρίζει και να δείχνει ξαφνικά τόσο τρωτή… Ποτέ μην λησμονήσουμε τί έγινε εδώ, γιατί έγινε και τί καλούμαστε σήμερα να υπερασπιστούμε. Θα είμαστε ανάξιοι, απέναντι στις ιερές σκιές που στοιχειώνουν αυτόν τον τόπο, αν το δώρο της ελευθερίας, που εκείνοι μάς χάρισαν, επιτρέψουμε να θυσιασθεί στον βωμό της απληστίας λίγων. Θα είμαστε ανάξιοι, αν σταθούμε λιγότερο έντιμοι από αυτούς και συγκαλύψουμε την λιποψυχία μας, με έωλες δικαιολογίες. Αλλά γνωρίζω ότι δεν θα το πράξουμε – όχι εμείς οι Έλληνες τουλάχιστον, καθώς ήδη βγαίνουμε νικητές από μια τρομερή δοκιμασία, που ίσως μάς επιφύλαξε το Θείο, για να τιμωρήσει την Ύβρη κάποιων από εμάς. Η αρχαία τραγωδία δεν παύει άλλωστε να μάς διδάσκει. Αυτή θα είναι η τελευταία φορά που προΐσταμαι αυτής της τελετής, που πάντοτε ένοιωθα ότι αποτελούσε το επίκεντρο των μνημών κάθε έτους. Κοιτώ τα ονόματα στις πλάκες που μάς περιβάλλουν και διακρίνω τα ονόματα ανθρώπων που υπήρξαν φίλοι της οικογένειάς μου, συμπολεμιστές του πατέρα μου – μαχητή του Αφρικανικού Μετώπου, που και η δική του σκιά είμαι βέβαιος ότι είναι σήμερα εδώ. Και αφού κλάψουμε στην καρδιά μας ο καθένας τον δικό μας άνθρωπο, ας γυρίσουμε στο καθήκον, όπως εκείνοι θα ήθελαν…»

Η εκδήλωση μνήμης ξεκίνησε με το τρισάγιο που τέλεσε ο εκπρόσωπος του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, Μητροπολίτης Μέμφιδος κ. Νικόδημος. Ακολούθησε η κατάθεση στεφάνων από τον ίδιο τον Έλληνα Πρέσβη και ακολούθησαν ο Κυβερνήτης της Περιφέρειας Μάρσα Ματρούχ Μπαντρ Ταντάουι Ελ Γαντούρ, ο Ταξίαρχος Άχμεντ Άτεφ εκ μέρους των Αιγυπτιακών Ενόπλων Δυνάμεων, ο Κύπριος Πρέσβης στην Αίγυπτο κ. Σώτος Λιασσίδης, ο Ακόλουθος Άμυνας της Ελληνικής Πρεσβείας στην Αίγυπτο Πλοίαρχος (ΠΝ) Ιωάννης Διαμαντάκης εκ μέρους των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, ο Πρέσβης της Αυστραλίας Δρ Ραλφ Κινγκ, ο Πρέσβης της Ευρωπαϊκής Ένωσης κ. Τζέιμς Μόραν, ο εκπρόσωπος της Ινδίας Στρατηγός Σάντζαν, ο Ακόλουθος Άμυνας του Καναδά, ο Πρέσβης του Ηνωμένου Βασιλείου Τζον Κάσσον, ο Ιταλός Πρόξενος, ο Ακόλουθος Άμυνας της Πολωνίας και ο Γενικός Πρόξενος των ΗΠΑ, καθώς επίσης ο βετεράνος αγωνιστής Μιχαήλ Ματζάκος ως εκπρόσωπος του Πανελληνίου Συνδέσμου Εκστρατευτικών Σωμάτων Μέσης Ανατολής, Ριμινιτών και Ιερολοχιτών, ο εκπρόσωπος της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας Προϊστάμενος της Εφορείας Σχολείων κ. Πάρις Μακρής, ο Αντιπρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Καΐρου κ. Νικόλας Πολίτης, ο Βοηθός Περιφερειακός Έφορος Αποδήμων Προσκόπων κ. Αλέξανδρος Καζαμίας, ο Έφορος Διοίκησης Αποδήμων Προσκόπων Άρης Μαρκοζάνης ως εκπρόσωπος των Προσκόπων Αλεξανδρείας, οι εκπρόσωποι των Σχολείων Καΐρου και Αλεξανδρείας κ.κ. Δέσποινα Κολοκοτρώνη (Αβερώφειο), Καλλιόπη Καρρά (Αμπέτειος), Χαράλαμπος Κουγεμήτρος (Αχιλλοπούλειο) και Παρασκευή Δαμιανίδου (Τοσιτσαία).

(Οι φωτογραφίες είναι από την ιστοσελίδα www.pyramisnews.gr)