Η ΑΘΜ χαιρετίζει ιατρικό συνέδριο για παιδιά

3

Την 11η Μαΐου ε.έ., η Α.Θ.Μ. ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ.Θεόδωρος Β’ έκλεισε με ομιλία του τις εργασίες της 13ης Δερματολογικής Διημερίδας της Γ΄ Δερματολογικής Κλινικής του Νοσοκομείου Ανδρέας Συγγρός υπό τον τίτλο «Το δέρμα εξ απαλών ονύχων μέχρι την εφηβεία», οι οποίες πραγματοποιήθηκαν υπό την αιγίδα του παλαιφάτου Πατριαρχείου στο Μουσείο της Ακροπόλεως των Αθηνών.

Επικαλούμενος την προτροπή του Πλουτάρχου «το δη λεγόμενον εξ ονύχων αγαπώσαι τα τέκνα» (Περί παίδων αγωγής, 3C), η οποία απετέλεσε και την πηγή εμπνεύσεως του τίτλου του συνεδρίου, ο Μακαριώτατος ανεφέρθη στη συνάφεια του ιερατικού και του ιατρικού λειτουργήματος, λέγων:

«Η προτροπή αυτή του Πλουτάρχου να αγαπούμε τα παιδιά με όλο μας το είναι έως τα ακροδάχτυλά τους αναδεικνύει το παιδί ως την ύπαρξη εκείνη προς την οποία κατεξοχήν απευθύνεται και προνομιακά αφιερώνεται η διακονία τόσο των λειτουργών του σώματος Χριστού, της Εκκλησίας, όσο και των λειτουργών του ανθρωπίνου σώματος, της ιατρικής επιστήμης. Τούτο συμβαίνει αφενός μεν διότι η ψυχή του παιδιού, ως ο δυναμικός φορέας του κατ΄ εικόνα και καθ΄ ομοίωσιν Θεού, συχνά σημαδεύεται από τις επιλογές των μεγάλων, καταπνίγεται από τη σκληρή καθημερινή πραγματικότητα, εκμηδενίζεται κάτω από ένα παχύ στρώμα ενηλικιότητας. Αφετέρου δε διότι, όπως συζητήσατε και κατά τις συνεδρίες που προηγήθηκαν, το σώμα του παιδιού είναι δομικά και λειτουργικά ευάλωτο, απαιτεί ιδιαίτερη κλινική προσέγγιση διαγνώσεως και αντιμετωπίσεως των εμφανιζομένων νοσημάτων, έχει ανάγκη καθημερινής φροντίδας.» 

Επισημαίνων ότι οι ιδιαιτερότητες των παιδιών δεν έχουν να κάνουν μόνο με την ηλικία, αλλά και με τον τόπο, τόνισε χαρακτηριστικά:

«Βρίσκομαι σήμερα κοντά σας διότι, ως Προκαθήμενος της Ορθοδοξίας στην Αφρική, επιθυμώ να δώσω βήμα και φωνή σε εκατομμύρια παιδιά που, στην αυγή της ζωής τους, έχουν να δώσουν αγώνα άνισο εν μέσω συνθηκών βιωτής απειλητικών της ίδιας τους της υπάρξεως. Επιθυμώ να δώσω βήμα και φωνή σε εκατομμύρια παιδιά της Αφρικής που ζητούν αγάπη και δικαιοσύνη σε ένα κόσμο σκληρό και άδικο.

Ενώπιον αυτών των όρων ζωής η ιεραποστολή της Αλεξανδρινής Εκκλησίας καλεί τους λαούς της Αφρικής, και κατά προνομίαν τα παιδιά, να μετάσχουν της χαρμόσυνης ειδήσεως του Ευαγγελίου με το λόγο (κήρυγμα), το έργο (διακονία), την προσευχή και τη λατρεία (λειτουργία), την καθημερινή μαρτυρία της χριστιανικής ζωής. Ανακαινίζει ψυχές στα νάματα της Ορθοδοξίας και ενδυναμώνει τους αφρικανούς αδελφούς στη σχέση τους με τον Θεό και μεταξύ τους. Συνεχίζοντας την πρωτοχριστιανική δυναμική της προσλήψεως και της μεταμορφώσεως, ενεργοποιείται με σκοπό μια συμφιλιωμένη ανθρωπότητα και μια ανακαινισμένη κτίση.

Παράλληλα με τη μαρτυρία του ευαγγελισμού, στις ιεραποστολικές μας επαρχίες αξεχώριστα συνοδοιπορεί η διακονία άμεσων βιωτικών αναγκών. Σχολεία, ορφανοτροφεία, κλινικές λειτουργούν προς θεραπεία παιδιών ευρισκομένων εν ανάγκη. Πηγάδια ανοίγονται προς εξασφάλιση καθαρού πόσιμου νερού, ταπεινά γεύματα ετοιμάζονται, σχολές καταρτίσεως και εργαστήρια στήνονται για την εξασφάλιση εισοδήματος στοιχειώδους προς επιβίωση των παιδιών και των οικογενειών τους.»

Αποδεχόμενος και χαιρετίζων την καινοτόμο πρόταση του Διευθυντού της Γ΄ Δερματολογικής Κλινικής του Νοσοκομείου Ανδρέας Συγγρός και Άρχοντα του Πατριαρχείου, Αθανασίου Πετρίδη, να δημιουργηθεί ένα Παναφρικανικό Δίκτυο Τηλεδερματολογίας με έδρα το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας και κέντρο εφαρμογής την Δερματολογική Κλινική του Νοσοκομείου Ανδρέας Συγγρός, ο Μακαριώτατος επαναβεβαίωσε την αγάπη του στη διακονία και την μαρτυρία όλων των ιατρών, και υπογράμμισε κατακλείοντας:

«Επαναβεβαιώνω την πίστη μου στο έργο όλων σας, ενθυμούμενος τα λόγια του Μεγάλου Βασιλείου: Όποιος δεν έχει γιατρό, δεν έχει και φάρμακο. Γιατί κι εκείνος που έχει φάρμακο, είναι σαν να μην έχει, μη ξέροντας πώς να το χρησιμοποιήσει. Ανανεώνω τη νοητή αμοιβαία δέσμευση να καταβάλλουμε όλοι, ο καθένας από τις δικές του επάλξεις, κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε να μορφωθεί ένας κόσμος αλληλεγγύης και σεβασμού προς το παιδί· την έμπρακτη αυτή απόδειξη της θείας συγκαταβάσεως ότι η ζωή πρέπει να συνεχιστεί.»