Την 3η Ιουνίου ε.έ. η ΑΘΜ ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ. Θεόδωρος Β’ αφίχθη στη Βηρυτό του Λιβάνου προκειμένου, από κοινού με τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Κύπρου κ.κ.Χρυσόστομο, να πραγματοποιήσει αδελφική επίσκεψη αφενός μεν αλληλεγγύης προς την σκληρά δοκιμαζομένη πρεσβυγενή Εκκλησία της Αντιοχείας, αφετέρου δε εντάσεως των πιέσεων προς απελευθέρωση των δύο απαχθέντων Μητροπολιτών.
Την 4η Ιουνίου ε.έ. τους δύο Προκαθημένους υπεδέχθη στην Ιερά Πατριαρχική Μονή του Μπαλαμάντ ο Μακαριώτατος Πατριάρχης κ.κ.Ιωάννης Ι΄. Κατά τη διάρκεια της συσκέψεως αλλά και της συνεντεύξεως τύπου που ακολούθησε, ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας εξέφρασε τη συμπαράστασή του προς τους ευρισκομένους μεταξύ σφύρας και άκμονος Χριστιανούς της Συρίας και τους κάλεσε να διατηρήσουν άσβεστη τη φλόγα της αισιοδοξίας και της ελπίδας για ανάσταση της ανθρωπιάς, παρά τους έντονους κλυδωνισμούς περιστάσεων απανθρώπων.
Διαβεβαίωσε τον Πατριάρχη Αντιοχείας για το ασίγαστο προσωπικό του ενδιαφέρον για την τύχη των ευρισκομένων σε ομηρία Ιεραρχών, το εμπράκτως και επανειλημμένως εκφρασθέν προς όλους τους φορείς τους επηρεάζοντες κατά το μάλλον ή ήττον τις εξελίξεις. Άλλωστε ο Μακαριώτατος συνδέεται προσωπικώς με τον Αντιοχειανό Προκαθήμενο και τον κατά σάρκα αδελφό του, από την εποχή της φοιτήσεώς τους στη Θεολογική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Παράλληλα έθεσε επί τάπητος το ζήτημα της συντεταγμένης δράσεως των παλαιφάτων Θρόνων της Ανατολής ώστε να διατρανωθεί η αυτοσυνειδησία της Ορθοδόξου Εκκλησίας ότι ο άνθρωπος, ως εικόνα Θεού, έχει ουράνιες ρίζες, ασυγκρίτως ανώτερες των ταπεινών ενστίκτων που πυροδοτούν την παρατηρούμενη και δυστυχώς εντεινόμενη παράλογη βία.
Ο Μακαριώτατος απευθύνθηκε με λόγια αγάπης και επιστηριγμού και προς τους φοιτούντες της Μπαλαμαντείου Θεολογικής Σχολής. Τους κάλεσε να αναλογιστούν ότι ο Τριαδικός Θεός αξιώνει δύο χιλιετίες τώρα τους πιστούς να ζουν στην Μέση Ανατολή, στην αρχέγονη κοιτίδα του χριστιανισμού, και να μαρτυρούν ένα άλλο σύστημα πατρίδος, κατά την ωριγένεια ορολογία, που δεν είναι άλλο από τη Βασιλεία του Θεού ως προσδοκία αλλά και ως ζώσα πραγματικότητα.
