Από τους μεγαλύτερους, μετά τον Ευαγγελισμό, και σημαντικώτερους ναούς είναι αυτός των Παμμεγίστων Ταξιαρχών, ο οποίος ιδρύθηκε το 1908 και βρίσκεται στο ίδιο κτηριακό συγκρότημα με την Κοκκινάρειο, Πρατσίκειο και Δαβαράκειο σχολή. Τη σημερινή του μορφή ο ναός απέκτησε το 1935. Αρχιτέκτονας του ναού ήταν Γ. Χανδρινός, πολιτικός μηχανικός ο Μ. Βογιατζής και διακοσμητής ο Μ. Χατζηδημητρίου. Τα ψηλά καμπαναριά, ο ευρύχωρος νάρθηκας, ο γυναικωνίτης  και τα ξύλινα αναλόγια δεξιά και αριστερά του σολέα προσδίδουν στο ναό μία πολύ εντυπωσιακή εικόνα. Την περίοδο της ακμής έψελνε στο γυναικωνίτη κάθε Κυριακή, μετά τον Όρθρο, στη Θεία Λειτουργία, πολυμελής ευρωπαϊκή χορωδία. Οι βυζαντινές τοιχογραφίες ανήκουν στους αγιογράφους Κ. Στρατούλη και Σπ. Μαρκοζάνη.

Ο άμβωνας του ναού βρίσκεται πάνω από το τέμπλο. Οι επάργυρες εικόνες του Ιησού Χριστού είναι αφιέρωμα της Μαρίας Παυλίδου-Σαββίδου, της Παναγίας είναι της οικογένειας Δημητρίου Ζήσου, του Ταξιάρχη Μιχαήλ είναι του Μιχαήλ Μόσχου, των Αγίων Αναργύρων Κοσμά και Δαμιανού είναι της Μελπομένης Δ. Βασιλάρη. Όλες αυτές οι εικόνες είναι έργα του Αλεξανδρινού τεχνίτη Σάββα Μόσχου. Στο αριστερό προσκυνητάρι υπάρχουν μεγάλες εικόνες του Αγίου Βασιλείου και του Αγίου Γεωργίου, αφιέρωμα της Χατζή Ειρήνης Απ. Μόσχου. Στο δεξιό προσκυνητάρι υπάρχει εικόνα του Αγίου Ελευθερίου, αφιέρωμα της Ελευθερίας Ιωαννίδου, των Αγίων Πέτρου και Παύλου, αφιέρωμα του Κύπριου Ξενοφώντα Ιωαννίδη, και του Αγίου Νικολάου, αφιέρωμα του Ελευθέριου Ιωαννίδη. Η εικόνα του Κυρίου στο δεσποτικό θρόνο είναι αφιέρωμα της Ουρανίας Βερνάρδου.

Σήμερα ο ναός διατηρεί μικρό αριθμό πιστών, κυρίως των Ελλήνων που συνεχίζουν να κατοικούν στην περιοχή της Ιμπραημίας και κοντά σε αυτήν, και λειτουργεί κάθε Κυριακή αλλά και σε κάθε μεγάλη εορτή της Ορθοδοξίας.

(Πηγές: Σουλογιάννης, Ε.Θ., Η Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας 1843-1993, Αθήνα, 1994.

Χατζηφώτης, Ι.Μ., Αλεξάνδρεια: Οι δύο αιώνες του νεώτερου Ελληνισμού, 19ος – 20ος αιών, Αθήνα, 1999.)